* نبرد "بول ران"، آغازگر جنگ داخلی آمریکا

سیاستمداران جمهوری خواه به همراه همسرانشان سوار بر کالسکه های پرزرق و برق، به سمت ماناساس ویرجینیا، جاییکه نبرد "بول ران" جریان داشت، در حرکت بودند تا نظاره گر ارتش متحد [ارتش ملی] درحالیکه با یک حرکت به کار "شورشیان ایالات جنوبی" خاتمه می دهد، باشند. اما در عوض، شاهد فرار و عقب نشینی ارتش متحد بودند که با سرافکندگی به واشنگتن گریختند. گریز سربازان شمالی موجب شد تا برخی از اهالی جنوب، به تمسخر، این نبرد را "یانکی ران" یا به عبارتی "فرار سربازان شمالی" بنامند.

* غرور بیش از اندازه موجب شکست جنوب شد

حاصل این نبرد این بود که ایالات جنوبی دچار غرور شدند و در نتیجه آنها بدون مقدمه عازم شمال شدند. اهالی جنوب به این نتیجه رسیدند که در مقابل افرادی که از یک نبرد گریخته اند، چیزی برای ترسیدن وجود ندارد. تصمیم ایالات جنوبی درنهایت این بود که "درمورد آنها هیچ جای نگرانی وجود ندارد". دقیقا همین جا بود که غرور بیش از حد، جنوب را مغلوب ساخت.

* ارتش متحد تا 3 هفته پس از نبرد، در اوضاع نابسامانی به سر می برد

مورخان گزارش دادند که عقب نشینی به واشنگتن، ارتش متحد و پایتخت آمریکا را به مدت سه هفته دچار نابسامانی کرد. درطول این مدت، حتی یک ارتش کوچک نیز قادر بود پایتخت را تصاحب کند. تاریخ دانان ترجیح دادند تا در این نبرد ایالات جنوبی را فاتح میدان جلوه ندهند و مدعی شدند که ایالات جنوبی درنتیجه تلاششان در فراری دادن یانکی ها خسته و ناتوان شدند و انرژی لازم برای تعقیب آنها، تصاحب پایتخت و مجازات لینکلن خائن و تمامی جمهوری خواهان و خاتمه دادن به جنگ را نداشتند.

* پاکسازی قومی موجب شد که فرصت ایالات جنوبی برای غلبه بر شمال، از دست برود

اگر ناپلئون ایالات جنوبی را رهبری می کرد، فرقی نمی کرد که سربازان خسته بودند یا نه، در هر صورت ارتش ایالات جنوبی سازماندهی خود را حفظ کرده و همزمان با ارتش نابسامان متحد، خود را به واشنگتن می رساند. این احتمال وجود دارد که ایالات جنوبی با برده گیری سربازان شمالی (یانکی ها) و فروش آنها به آفریقایی ها درگیر پاکسازی قومی بود. در نتیجه آنها امپریالیست های حریص را که در نظر جنوبی ها افرادی بودند که نمی دانستند چگونه در خلوت و یا در ملاء عام رفتار کنند را از کشور بیرون می کردند.

* ایالات جنوبی از مهارت و ناوگان دریایی بی بهره بودند

خستگی جنوبی ها نبود که موجب شد شمالی ها فرصت کافی داشته باشند، بلکه این غرور جنوبی ها بود. نبرد "بول ران" جنوبی ها را متقاعد ساخت که شمالی های شهرنشین به وضوح قادر به جنگیدن نیستند و یک تهدید نظامی به شمار نمی آیند. شاید حق با ایالات جنوبی بود. با این حال، مهاجران ایرلندی که در اسکله ها با شمالی ها آشنا می شدند و به میدان جنگ فرستاده می شدند، قادر به جنگیدن بودند.

در مقابل، تعداد جنوبی ها به طرز چشمگیری بیشتر بود و هیچ مهاجری را برای پر کردن صفوفی که به علت تلفات خالی شده بودند، دراختیار نداشتند. به علاوه آنها از مهارت و ناوگان دریایی نیز بی بهره بودند. و البته، جنوبی ها به علت بردگی شرور شده بودند اما با این حال، برده ها هرگز شورش نمی کردند حتی هنگامی که تمام مردان جنوبی در میدان جنگ حضور داشتند. هنگامی که جنوب نتوانست از پیروزی اش در نبرد "بول ران" استفاده کرده و واشنگتن را اشغال کند، در جنگ مغلوب شد.

* غرور و تکبر در بسیار از جنگ ها، دلایل بروزشان و نتایج آنها سایه افکنده است

غرور و تکبر عامل بسیار از جنگ ها، دلایل شکل گیری اشان و نتایج آنها است. ناپلئون مانند هیتلر، هنگامی که به روسیه لشگرکشی کرد، موجب نابودی خود شد. غرور انگلیسی ها نیز مسبب وقوع جنگ های جهانی است. دومین جنگ جهانی هنگامی آغاز شد که انگلیس به طرز غیر قابل درکی به فرماندهان لهستانی که در شرف بازگشت از آن قسمت از آلمان که لهستان به دنبال معاهده ورسای آن را به دست آورده بود، بودند، تضمین داد.

فرماندهان نمی دانستند که انگلیس نمی تواند تضمین مناسبی دهد و برای مبارزه طلبی هیتلر را مورد اهانت قرار دادند که این کارشان برای هیتلر که اعلام کرده بود، آلمان ها مردمانی متفاوت و استثنایی هستند، بسیار سنگین بود. هیتلر نیز در پاسخ به عمل لهستانی ها برآمد که در نتیجه آن، انگلیس و فرانسه اعلان جنگ کردند.

* ارتش انگلیس به خاطر غرورش حاضر به مصالحه با آلمان نشد

هیتلر سریعا کار ارتش های فرانسه و انگلیس را ساخت. اما ارتش انگلیس به خاطر غرورش در پشت کانال انگلیس پنهان شد و تسلیم آلمان نشد یا حتی به یک توافق صلح مطلوب، راضی نشد. هیتلر به این نتیجه رسید که انگلیس امیدوار است که روسیه در کنار آنها وارد جنگ شود.

هیتلر به این نتیجه رسید که اگر روسیه را مغلوب کند، امید انگلیس بر باد خواهد رفت و با آلمان بر سر صلح به توافق خواهد رسید. بنابراین هیتلر به متحد روسی خود که با کمکش لهستان را تجزیه کرده بود، حمله کرد. استالین نیز به خاطر غرورش در لحظات آخر تمام فرماندهانش را در ارتش سرخ، پاکسازی کرده بود و موجب شد هیتلر راحت تر تصمیم به این کار بگیرد.

* ریگان و گورباچف با کنار گذاشتن غرور خود به جنگ سرد خاتمه دادند

حاصل تمامی این غرورها و تکبرها، موجب سر برآوردن ارتش آمریکا، بغرنج شدن اوضاع امنیتی و بیش از 4 دهه جنگ سرد و تهدیدات اتمی شد؛ دوره ای که از پایان جنگ جهانی دوم تا زمانیکه ریگان و گورباچف، رهبرانی که غرور خود را کنار گذاشته وتوافق کردند تا به جنگ سرد خاتمه دهند، ادامه یافت. افسوس که غرور با برتری نومحافظه کارانه به آمریکا بازگشت. آمریکایی ها تبدیل به کسانی شدند که خواسته های خود را تحمیل می کنند. مانند ژاکوبن های انقلابی فرانسه که سعی در تحمیل "آزادی، برادری و برابری" بر کل اروپا داشتند، واشنگتن نیز مدعی است که شیوه آمریکا ارجحیت دارد و این حق را دارد که آن را به سایر کشورهای جهان تحمیل کند. غرور علیرغم شکست ها در اوج خود به سر می برد. جنگ "3هفته ای" عراق، 8 سال به طول انجامید و پس از 11 سال کنترل طالبان بر افغانستان بیش از کنترل "تنها ابرقدرت جهان" است.

* دیر یا زود، غرور آمریکایی موجب درگیری با روسیه و چین خواهد شد

دیر یا زود، غرور آمریکایی موجب درگیری با روسیه و چین خواهد شد و هیچیک از آنها از خود ضعف نشان نخواهد داد. آمریکا نیز همانند ناپلئون و هیتلر، لحظه روسی و یا چینی خود را خواهد داشت یا اینکه جهان وارد ابری از یک انفجار اتمی شود. تنها راه حل نجات بشر این است که جنگ طلبان را در ابتدای کار، پیش از آنکه غرور و تکبر آنها منجر به ویرانی، جنگ و مرگ شود، بازداشت و زندانی کنیم.