روزنامه صهیونیستی هاآرتص در مقاله ای، با اشاره به شکست نیکلا سارکوزی در انتخابات فرانسه، ماه عسل روابط اسرائیل با فرانسه را تمام شده خواند.

نویسنده این مقاله ابتدا می نویسد: با پیروزی قاطع فرنسوا اولاند نامزد حزب سوسیالیست، فرانسه با مجموعه ای از تغییرات در شاخصه ها، اقتصاد، و سیاست خارجی روبرو خواهد بود، اما دلیلی برای خوشحالی نتانیاهو (نخست وزیر اسرائیل) وجود ندارد.

وی در ادامه با اشاره به مزایای سیستم های دموکراتیک به این نکته اشاره می کند که این روند موجب می شود تا اکثریت بتوانند منابع خود را از چنگ اقلیت جامعه خارج کنند. در فرانسه که نقش رئیس جمهور کمی پایین تر از یک پادشاه است، ترک دفتر ریاست جمهوری سخت تر و ناراحت کننده تر است. تنها لحظه ای قبل، سارکوزی تمام قدرت را در اختیار داشت، اما پس از تصمیم قاطع میلیون ها نفر، او چمدان خود را جمع می کند و کاخ ریاست جمهوری را ترک می کند. پیروزی فرانسوا اولاند با مجموعه ای از تغییرات همراه خواهد بود. در هفته ها و ماه های اول ما باید سه تغییر را مورد توجه قرار دهیم.

سه تغییری که نویسنده این مقاله به آن اشاره می کند، تغییرات اقتصادی، سبک رفتاری، و در نهایت سیاست خارجی است.

• مشکلات اقتصادی اولاند را پیروز کرد

در بحث تغییرات اقتصادی ابتدا به این نکته اشاره می شود که اولاند به دلیل مشکلات اقتصادی فرانسه و میل مردم این کشور به تغییر و بر سر کار آمدن فردی به غیر از سارکوزی به اولاند رای دادند. وعده مالیات 75درصد برای ثروتمندان هم از دیگر موارد اقتصادی است که موجب جلب آرای مردم شده است. وعده ای که کاملا مخالف سیاست های سارکوزی است، سیاستی که بر مبنای آن افراد ثروتمند هیچ گاه بیش از 50درصد مالیات نمی پرداختند.

دومین موردی که این روزنامه به آن اشاره می کند، سبک رفتاری متفاوت سارکوزی و اولاند است. یکی از دلایلی که مردم فرانسه سارکوزی را از الیزه بیرون کردند، رفتارهای نامناسب او در سمت ریاست جمهوری بود.

• اختلاف فرانسه و آلمان می تواند موجب فروپاشی اتحاد اروپایی شود

اما مورد آخر که از سوی نویسنده این مقاله به آن اشاره شده، بحث تغییر در سیاست خارجی فرانسه است.

اولاند در اولین سخنرانی خود به عنوان رئیس جمهور فرانسه که در شهر "تولوز" برگزار شد، تنها نام یک قدرت خارجی را عنوان کرد و آن هم آلمان بود. اولین سفر رسمی خارج از فرانسه او هم به آلمان خواهد بود، با وجود اینکه "آنگلا مرکل" صدراعظم آلمان همواره از سارکوزی رقیب او حمایت کرده است. فرانسه و آلمان برای حفظ اروپا مجبور به کار کردن با هم هستند، حتی با وجود تفاوت اساسی که بین نظرات آن ها وجود دارد (اولاند میل به خرج کردن دارد، و مرکل میل به کم کردن مخارج). اختلاف عمومی میان این دو می تواند موجب از هم پاشیدن اتحاد اروپایی شود. از سوی دیگر دست آوردهای نگران کننده راست گرایان افراطی در یونان و پایگاه راستگرایان در فرانسه که توانسنتد 20درصد آرا را به خود اختصاص دهند، کاملا مشخص می کند که به چه اتحاد و یکپارچگی اروپا در طول بحران، مفروض نیست.

• نتانیاهو یکی از مهمترین متحدانش را از دست داد

در چنین حالتی، کاملا مشخص است که اولاند برای بررسی موضوعات سیاست خارجی بیرون از مرزهای اتحادیه اروپا وقتی نخواهد داشت. حتی در یکسال اخیر هم روابط نزدیک نتانیاهو و سارکوزی به شدت کاهش یافته بود، و حالا نتانیاهو در حال از دست دادن یکی از مهمترین متحدان خود در موضوعات بین المللی است. متحدی که سیاست خارجی فرانسه را در رابطه با سوریه و لیبی به کلی تغییر داده بود.

• اولاند با شهرک سازی در کرانه باختری مخالف است

پس از جدایی "سیلویو برلوسکونی" نخست وزیر سابق ایتالیا، این بار نتانیاهو شاهد یک دشمن در الیزه نخواهد بود، بلکه یک سوسیالیست را خواهد دید که در موضوعاتی نظیر سیاست شهرک سازی در کرانه باختری، اختلاف اساسی با وی دارد. می توان پیش بینی کرد که لحن پیام های وزارت خارجه فرانسه نیز حداقل در این مورد سخت گیرانه تر شود.

نویسنده این مقاله در پایان می نویسد: باید دید که اولاند چه کسی را به عنوان وزیر خارجه خود انتخاب می کند، اما به نظر می رسد که ماه عسل اسرائیل و فرانسه که سارکوزی و نتانیاهو از آن لذت می بردند، به پایان رسیده است.