به اعتقاد نویسندگان کتاب های حاضر سیا با سازمان هایی که در حوزه تجارت مواد مخدر فعالیت داشته اند همکاری نموده تا در عوض این سازمان ها اطلاعات مورد نیاز این سازمان را در اختیار آن گذارده و همچنین در پیشبرد برنامه های پنهانی به آن کمک نمایند. در عوض کارتل های قاچاق مواد مخدر نیز می توانستند فعالیت های غیرقانونی خود را ادامه داده و همچنین از بازداشت و حبس مصون بمانند.

با این وجود، ارتباط بین سازمان سیا و قاچاق مواد مخدر مسأله ای شناخته شده برای افکار عمومی جهان و بالاخص آمریکا نیست. رسانه های آمریکایی تمام سعی خود را انجام داده اند تا از سازمان سیا حفاظت کرده و مردم عادی را در بی خبری نگه دارند. کارل برنشتاین (Carl Bernstein)، ژورنالیست و محقق آمریکایی که در افشای رسوایی واترگیت در دوران ریچارد نیکسون تأثیر بسزایی داشت، در سال 1977 و طی مقاله ای در مجله "رولینگ استون" (Rolling Stone) بدین موضوع پرداخت.

اما رسانه های خبری آمریکا این گزارش را در بایکوت خبری قرار دادند زیرا تمالی نداشتند که افکار عمومی این کشور درباره این موضوع مطلع گردند. سازمان سیا نیز به صورت مداوم دست داشتن عوامل خود در تجارت مواد مخدر را انکار می کند اما حقایق تاریخی چیز دیگری می گویند.

کارل برنشتاین، افشا کننده رسوایی واترگیت و نیز همکاری سیا با مافیای جهانی مواد مخدر

تاریخچه فعالیت های سیا در حوزه مواد مخدر

جنگ جهانی دوم

"دفتر خدمات استراتژیک" (Office of Strategic Services) و "دفتر اطلاعات نیروی دریایی" (Office of Naval Intelligence)، سازمان های مادر سیا، روابط زیادی با مافیای ایتالیا برقرار کرده و همچنین افراد زیادی را دوران جنگ جهانی دوم از میان دنیای تبهکاران نیویورک و شیکاگو به خدمت خود درآوردند تا از آنها در راستای پیشبرد اهداف خود بهره برند. قابل ذکر است که پس از دوران ممنوعیت فروش مشروبات الکلی، دیگر قاچاق این کالا نیز از میان رفته بود و هم اکنون گانگسترهای آمریکایی به تجارت مواد مخدر و فحشاء روی آورده بودند. از میان این گانگسترها و قاچاقاچیان می توان به افراد سرشناسی چون چارلز "لاکی" لوسیانو (Charles `Lucky' Luciano)، میر لانسکی (Meyer Lansky)، جو آدونیس (Joe Adonis) و فرانک کاستلو (Frank Costello) اشاره نمود.

این افراد به سازمان های اطلاعاتی آمریکا کمک می کردند تا ارتباط خود را با رهبران مافیای سیسل که توسط موسیلینی، دیکتاتور ایتالیا، تبعید شده بودند حفظ کنند. هدف از این ارتباطات، کسب اطلاعات در مورد سواحل ایتالیا قبل از پیاده سازی نیروهای متفقین و نیز مبارزه با حذب نوظهور کمونیست ایتالیا بود.

لوسیانو، صاحب امپراطوری هروئین و جاسوس سازمان سیا در اروپا

لوسیانو که توسط پلیس فدرال دستگیر شده و در زندانی در نیویورک دوران حبس سی ساله خود را سپری می کرد، توسط سازمان سیا آزاد شده و به سیسیل فرستاده شد. وی در آنجا امپراطوری هروئینی خود را بنیان نهاد. وی مواد اولیه خود را از ترکیه تهیه کرده و از مسیر لبنان به آزمایشگاه های خود در سیسیل ارسال می کرد.

"دفتر خدمات استراتژیک" و "دفتر اطلاعات نیروی دریایی" همکاری نزدیکی نیز با گانگسترهای چینی داشتند که حجم انبوهی از تریاک، مرفین و هروئین را در اختیار داشتند. بدین ترتیب سومین پایه تجارت هروئین پس از دوران جنگ در "مثلث طلایی" یعنی منطقه مرزی بین تایلند، برمه، لائوس و چین تشکیل شد.[2]

تشکیل سازمان سیا و ادامه همکاری با کارتل های قاچاق مواد مخدر

سازمان سیا به منظور ارائه کمک های مالی پنهانی به نیروهای "کومینتاگ" (Koumintag) وفادار به ژنرال چیانگ کائی-شک (Chiang Kai-Shek) که مشغول جنگ با کمونیست های چینی به رهبری مائو زدونگ بودند، به این گروه کمک کرد تا تریاک را از چین به برمه، بانکوک و تایلند قاچاق کند. سازمان سیا برای انجام این کار از شرکت هواپیمایی "ایرآمریکا" (AirAmerica) استفاده نمود.[3]

سازمان سیا در اولین سال تأسیس خود پول هایی در اختیار قاچاقچیان هروئین در بندر مارسی فرانسه قرار داد تا آنها را برای نبرد علیه کمونیست ها بر سر تصاحب کنترل بندرگاه های شهر بسیج نماید. در سال 1951، لوسیانو و قاچاقچیان فرانسه با یکدگر متحد شدند و بدین ترتیب توانستند تا اوایل دهه 1970 بر تجارت جهانی هروئین استیلا یابند. سازمان سیا از میان تبهکاران سازمان یافته ژاپنی نیز به جذب نیرو پرداخت تا اطمینان حاصل نماید این کشور در مسیر کمونیسم حرکت نخواهد کرد. چندین سال بعد، گروه یاکوزا در ژاپن به عنوان منبع اصلی قاچاق متاآمفیتامین در هاوایی ظاهر شد.[4]

ورود رسمی سازمان سیا به حوزه تولید و آزمایش مواد روانگردان

در سال 1950، سازمان سیا پروژه پرنده آبی (Project Bluebird) را آغاز نمود تا مشخص سازد که آیا برخی داروهای خاص می توانند روش های این سازمان را در بازجویی بهبود بخشند یا نه. این امر باعث شد تا "آلن دالس" (Allen Dulles)، رئیس وقت سازمان سیا، در آوریل 1953، برنامه ای برای "استفاده پنهانی از مواد بیولوژیکی و شیمیایی" به عنوان بخشی از تلاش های سازمان برای کنترل اذهان و رفتار آغاز نماید.

این پروژه که در ابتدا دارای نام هایی چون "پروژه آرتیچوک" (Project Artichoke) و "پروژه چاتر" (Project Chatter) بود تا دهه های بعدی ادامه یافت. طی این پروژه موادی چون LSD بر روی صدها نفر به صورت ناخواسته آزمایش شد.[5]

MK-Ultra پروژه ای که استفاده از مواد توهم زا را در سراسر جهان ترویج کرد

فعالیت های سازمان سیا طی جنگ داخلی ویتنام

در سال 1965 تاریخ بار دیگر خود را تکرار کرد. آمریکا وارد همان جنگی شده بود که فرانسه آن را در سال 1955 باخته بود. سازمان سیا به منظور حمایت از رژیم فاسد ویتنام شمالی که وابستگی زیادی به تجارت مواد مخدر به عنوان منبع درآمد خود داشت، چندین فروند هواپیمای C-47 را برای انتقال تریاک، مرفین و هروئین به خارج از لائوس اختصاص داد. کاری که بسیار فراتر از توانمندی های نیروی هوایی ویتنام جنوبی بود.

مواد موجود در هواپیماهای C-47 سپس در هواپیماهای ویتنام جنوبی بارگیری شده و مستقیما به سوی سایگون فرستاده می شدند تا در آنجا توزیع گردد. این امر نه تنها ثبات رژیم ویتنام جنوبی را تضمین می کرد بلکه سیا را نیز قادر می ساخت که نفوذ خود را در لائوس افزایش دهد.[6]

هواپیماهای C-74 سازمان سیا که در عملیات توزیع مواد مخدر در جنوب شرق آسیا شرکت داشتند

ظهور بزرگترین اماکن تولید مواد مخدر در آسیای جنوب شرقی و زیر نظر سیا

به گزارش "کریستین ساینس مونیتور" (Christian Science Monitor) سازمان سیا در قاچاق گسترده مواد مخدر به خارج از لائوس نقش عمده ای ایفاء می کرد. در مقر فرماندهی سازمان سیا در شمال لائوس یک آزمایشگاه تصفیه هروئین ایجاد شده بود. پس از یک دهه مداخله نظامی آمریکا، جنوب شرقی آسیا تبدیل به منبع تولید 70 درصد از تریاک جهان و همچنین تأمین کننده عمده مواد خام برای بازار در حال ظهور هروئین در آمریکا شده بود.[7]

این در حالی است که در همان زمان (اوایل دهه 1970)، 30/000 نفر از سربازان آمریکایی در ویتنام معتاد به هروئین شده بودند.[8]

با سقوط غیر قابل اجتناب دولت سایگون، مشارکت ویتنام به عنوان یکی از بزرگترین مصرف کنندگان و صادرکنندگان هروئین، پایان یافت اما منبع اصلی هروئین این کشور یعنی لائوس به کار خود ادامه داد.

لائوس، یکی از پایگاه های اصلی تجارت مواد مخدر توسط سیا

فعالیت سیا در پاناما در دهه های 1970 و 1980 میلادی

مانوئل نوریگا (Manuel Noriega)، رئیس سازمان اطلاعات پاناما و یکی از قدرتمندترین مردان این کشور، به مدت بیش از یک دهه به عنوان یکی از عمال رده بالای سازمان سیا به فعالیت می پرداخت. این در حالی است که مقامات مبارزه با مواد مخدر در آمریکا وی را به عنوان فردی که شدیدا در امر تجارت مواد مخدر و پولشویی دست دارد معرفی کرده بودند. نوریگا پروازهای "مواد در برابر اسلحه" را برای شورشیان کنترا تسهیل می نمود، خلبان و نیروهای محافظ در اختیار آنها قرار می داد و مکان های امنی برای افراد کارتل و همچنین خدمات بانکی برای آنها فراهم می نمود.

مقامات آمریکایی شامل ویلیام وبستر (William Webster)، رئیس وقت سیا و چندین نفر از مقامات اداره مبارزه با مواد مخدر پلیس آمریکا، نامه هایی در تمجید از مبارزه وی با قاچاق مواد مخدر به وی ارسال کردند. البته وی تنها با رقبای رؤسای خود در کارتل مدلین (Medellin Cartel) مبارزه می کرد. زمانی که اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا در سال 1971 سعی نمود وی را دستگیر کند، سیا مانع این امر شد.[9] سازمان سیا که در آن زمان توسط بوش پدر اداره می شد سالیانه صدها هزار دلار به علت فعالیت های نوریگا در آمریکای لاتین به وی پرداخت می کردند.

مانوئل نوریگا

جاسوس سیا در پاناما که پس از فاش شدن هویتش توسط کارفرمایان سابق خود قربانی شد

پس از سقوط یکی از هواپیماهای سیا بر فراز نیکاراگوئه و پیدا شدن اسناد موجود در این هواپیما که در آنها اطلاعات بسیاری از فعالیت های سیا در آمریکای لاتین ثبت شده بود، دولت بوش با بی میلی و اکراه در سال 1989 به این کشور حمله کرده و وی را ربود و البته نکته جالب توجه اینجاست که این حمله به بهانه مبارزه با مواد مخدر صورت گرفته بود. البته، تجارت مواد مخدر از طریق پاناما پس از حمله آمریکا متوقف نگشت.[10]

نمایی از تجاوزات آمریکا به پاناما به بهانه مبارزه با تجارت مواد مخدر

سازمان سیا و قاچاق کوکائین توسط شورشیان کنترا به آمریکا

از اواسط دهه 1980 تاکنون، درگیری سازمان سیا در قاچاق کوکائین در آمریکای مرکزی در زمان دولت ریگان به عنوان بخشی از نبرد کنترا در نیکاراگوئه موضوع چندین تحقیق رسمی و ژورنالیستی بوده است.[11]

هواپیماهای قاچاقچیان کارتل مدلین کلمبیا برای سوختگیری در فرودگاه های تحت کنترل نیروهای کنترا فرود می آمدند. پس از انجام این کار مواد را یا خود آنها به آمریکای شمالی منتقل می کردند و یا اینکه توسط قاچاقچیان دیگر به این مناطق می فرستادند. نیروهای کنترا می توانستد در قبال این کار پول لازم را برای ادامه شورش های خود علیه دولت چپ گرای ساندنیستی دریافت دارند.

سازمان سیا معمولا از همین قاچاقچیان کوکائین برای ارسال تجهیزات نظامی به نیروهای کنترا استفاده می کرد. هزینه این تجهیزات و همچنین حمل و نقل آنها توسط سازمان سیا و خدمات نیروهای کنترا به کارتل مدلین پرداخت می شد. در برخی موارد هیچگونه پولی رد و بدل نمی شد. کوکائین و سلاح تنها ابزار مبادله بودند. بسیاری از رهبران کنترا بعدها تبدیل به قاچاقچیان مواد با مناطق انحصاری خودشان شدند.

پس از اینکه در سال 1984، کنگره آمریکا کمک های مالی خود را به نیروهای کنترا قطع نمود، سازمان سیا با همکاری فردی به نام جان هال (John Hull) عملیات قاچاق مواد مخدر را ادامه داد.

جان هال مراتع خود در کاستاریکا را تبدیل به فرودگاهی کوچک نمود. هم اکنون سازمان سیا به صورت مستقیم در نقل و انتقال مواد مخدر وارد شده بود. بدین ترتیب در سال 1980، میزان کوکائینی که از کلمبیا به آمریکا قاچاق می شد دو برابر گشت و تا سال 1985 تعداد معتادین به کوکائین ده برابر تعداد معتادان به هروئین شده بود.[12]

جان هال، عامل سیا در کاستاریکا

واردات کوکائین از ونزوئلا به آمریکا با مجوز سازمان سیا

علی رغم اعتراضات اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا، سازمان سیا اجازه داد که در حدود 1 تن کوکائین خالص وارد فرودگاه میامی شود. سیا ادعا نمود که این کار را به خاطر کسب اطلاعات در مورد کارتل های کلمبیای انجام داده است. اما کوکائین وارد شده در نهایت به خیابان ها راه یافته و فروخته شد.[13]

در نوامبر 1996، دادگاهی در میامی به محاکمه رئیس سابق مبارزه با مواد مخدر در ونزوئلا که مدت مدیدی نیز با سازمان سیا همکاری کرده بود پرداخت. ژنرال رومن گوئیلن داویلا (Ramon Guillen Davila) که مقداری زیادی کوکائین از یک انبار سازمان سیا در ونزوئلا به آمریکا وارد کرده بود در دفاعیات خود ادعا نمود که تمام این عملیات ها با تأیید سازمان سیا انجام می گرفتند.[14]

هائیتی

در اواسط دهه 1980 اوایل دهه 1990، سازمان سیا در تلاش برای حفظ نظامیان و سیاستمداران هائیتی بر سر قدرت، تجارت مواد مخدر توسط آنها را نادیده گرفت. در سال 1986، سیا با ایجاد یک سازمان جدید در هائیتی اسامی دیگری را به لیست حقوق بگیران خود افزود. نام این سازمان جدید "سرویس اطلاعات ملی" بود. این سازمان ظاهرا برای مبارزه با تجارت کوکائین تأسیس شده بود اما مقامات آن خود وارد فرآیند تجارت مواد مخدر شدند و در این راه از حمایت برخی نظامیان و سیاستمداران نیز برخوردار بودند.[15]

افغانستان، از سال 2001 تاکنون

به گزارش دفتر مواد مخدر و جنایت سازمان ملل (UNODC) کشت خشخاش در افغانستان در سال 2011 با هفت درصد رشد نسبت به سال 2010 به 000/131 هکتار رسید.[16] در دوران اشغال افغانستان توسط شوروی عمده ترین منبع کسب درآمد برای مجاهدین افغانی تولید و فروش مواد مخدر بود. سازمان سیا و همچنین سیستم اطلاعاتی پاکستان (ISI) در راستای جنگ پنهانی که با شوروی در افانستان داشتند کمک های زیادی برای قاچاق مواد مخدر به اربابان جنگ افغانی نمودند.

تولید تریاک در افغانستان از سال 1994 تا 2011 بر اساس هکتار (منبع: دفتر مواد مخدر و جنایت سازمان ملل)

در 19 دسامبر2007 یکی از استادان دانشگاه کالیفرنیا در یکی از سخنرانی های دانشگاهی به شوخی گفت: به همگان روشن است که افغانستان یکی از بزرگترین تولیدکننده های مواد مخدر در جهان بوده و است و این شاید هم یکی از دلایل بسیار عمده اشغال افغانستان توسط آمریکا است. زیرا درک ما از فلسفه آمریکانیسم به ما (آمریکایی ها) اجازه نمی دهد قبول کنیم که یک کشور کوچکی چون افغانستان بتواند یکی از "بزرگترین ها" باشد و ما با این همه نیروی نظامی که داریم به تماشا بنشینیم. اکنون با اشغال افغانستان توانستیم که یکی دیگر از القاب "بزرگترین ها " در جهان را هر چند به شکل غیر مستقیم هم باشد به نام کشور مان بیفزایم. البته این سخنان طنزآلود بیان کننده واقعیت امروز افغانستان هستند.

آمریکا و سازمان سیا نه تنها کاری برای جلوگیری از کشت و تجارت مواد مخدر در افغانستان نگرفته اند بلکه بسیاری موارد و در راه نیل به اهداف خود به مافیای مواد مخدر افغانستان به شکل مستقیم و غیر مستقیم یاری رسانده اند.[17]

افغانستان بخش اعظمی از هروئین مصرفی انگلستان را تولید می کند. بدین ترتیب پس از درخواست های مداوم دولت انگلستان، آمریکا از سازمان سیا درخواست نمود تا راه های مجادله با موادر مخدر را بررسی نماید. این امر با مخالفت سرسختانه تیم های سیا که در داخل افغانستان بنام پژواک ودلتا فعالیت داشتند روبرو شد. این تیم ها که با مافیای مخدر افغانستان ارتباط نزدیکی دارند استدلال نموده اند که این امر می تواند همکاری بین سیا و این سودگران مرگ را به خطر اندازد.

پس از گذشت یک دهه از اشغال افغانستان توسط آمریکا این کشور هنوز هم بزرگترین تولید کننده مواد مخدر در جهان است

روزنامه نیویوک تایمز نیز طی مقاله ای با اشاره به همکاری بین سازمان سیا و قاچاقچیان مواد مخدر نوشت: بزرگ ترین قاچاقچی افغانستان که از سال 2008 میلادی در زندان آمریکا به سر می برد، عامل سیا بوده است. به نوشته این روزنامه آمریکایی، جمعه خان در قبال دریافت مبلغی هنگفت، اطلاعات مربوط به طالبان، فساد دولت افغانستان و قاچاقچیان مواد مخدر را در اختیار سیا قرار می داد. وی که خطرناک ترین قاچاقچی مواد مخدر و حامی طالبان معرفی شده بود، در سال 2008 میلادی بازداشت و به زندای در نیویورک منتقل شد.
این در حالی است که منابع آگاه آمریکایی گفته اند، وی پیش از آن مبالغی هنگفت از آمریکا دریافت کرده بود. بر اساس گزارش نیویورک تایمز، جمعه خان حتی در سال 2006 برای دیدار و گفت وگو با مقامات سیا و اداره مبارزه با مواد مخدر امریکا به طور محرمانه به آمریکا منتقل شد. جمعه خان اکنون در امریکا به سر می برد و درباره اقرار مصلحتی به جرم با مقامات آمریکایی سرگرم مذاکره است.
سیا و اداره مبارزه با مواد مخدر آمریکا تاکنون از اظهار نظر درباره پرونده خان خودداری کرده اند. برخی از کارشناسان معتقدند، سازمان جاسوسی آمریکا علاوه بر جمعه خان با برخی قاچاقچیان مهم افغانستان از جمله احمد حاجی بشیر نوروزی که در سال 2005 دستگیر شد، همکاری نزدیک داشته است.

واضح است که آمریکا و سازمان سیا نه تنها تلاشی در جهت انهدام تجارت مواد مخدر در افغانستان انجام ندادند بلکه در جهت کنترل و استفاده از آن در جهت اهداف خود نیز استفاه نموده اند. وب سایت "آلترناتیو" با اشاره به سخنان یکی از نظامیان شوروی سابق در جنگ افغانستان نوشت: فروش مواد مخدر یکی از منابع درآمد آمریکا در افغانستان محسوب می شود و این کشور بخشی از هزینه های نظامیان مستقر در افغانستان را از این راه تأمین می کند.

برای دریافت گزارش سازمان ملل در مورد وضعیت کشت مواد مخدر در افغانستان اینجا کلیک کنید.

رسانه ها و تجارت مواد مخدر توسط سیا

داستان کامل اینکه چگونه سیاست های مرتبط با جنگ سرد و نیز عملیات های پنهانی توسط آمریکا باعث شکوفای گسترده هروئین در مثلث طلایی شدند در سال 1971، توسط آلفرد مک کوی (Alfred McCoy)، دانشجوی مقطع دکتری در دانشگاه ییل، فاش گردید. سازمان سیا تلاش زیادی نمود تا اقبال عموم به کتاب وی با عنوان "سیاست های هروئین در آسیای جنوب شرقی" را تا حد امکان کاهش دهد.[18]

آلفرد مک کوی

ژورنالیست و محققی که نقش سیا در مثلث طلای هروئین را فاش نمود

در سال 1996، گری وب (Gary Webb) مجموعه مقالاتی را در روزنامه "سن خوزه مریکوری نیوز" (San Jose Mercury News) منتشر کرده و در آنها، ارتباط بین اتباع نیکاراگوئه ای که در قاچاق مواد مخدر به آمریکا دست داشتند را با کنتراهای تحت حمایت سیا مورد بررسی قرار داد. این افراد کوکائین را از نیکاراگوئه وارد آمریکا کرده و در لوس آنجلس توزیع می کردند و سپس پول حاصل از آن را برای نیروهای کنترا ارسال می کردند.

سازمان سیا از نقل و انتقال کوکائین و محموله های بزرگ مواد مخدر که توسط نیروهای کنترا وارد آمریکا می شدند مطلع بود و به طور مستقیم به قاچاقچیان مواد مخدر کمک می کرد تا پول مورد نیاز نیروهای کنترا را فراهم آوردند. مقالات وی به شدت مورد هجمه رسانه های جمعی آمریکا قرار گرفت و آنها اعتبار سخنان وی را زیر سؤال بردند. این واکنش غیرعادی این سؤال را به ذهن برخی متبادر نمود که آیا سیا در این کار نیز دست داشته است.

گری وب، در 10 دسامبر 2004 به علت اصابت دو گلوله به سرش کشته شد. مقامات پلیس علت مرگ وی را خودکشی اعلام نمودند.

گری وب

روزنامه نگاری که به علت افشای همکاری سیا با کارتل های تجار مواد مخدر در لیست سیاه قرار گرفت

و بالاخره با شلیک دو گلوله به زندگی خود پایان داد!

پولشویی در بانک های وابسته به سیا

حجم انبوه پولی که در نتیجه تجارت مواد مخدر در و بدل می شود سالیانه بیش از 1 تریلیون دلار است. این پول، بدون شک وارد سیستم بانکداری جهانی می شود. بانک های کوچک و بزرک به خاطر حق کمیسیون بالایی که دریافت خواهند داشت علاقه مند هستند که در این فرآیندها مشارکت داشته باشند.

یکی از بدنام ترین بانک ها در این حوزه "بانک بین المللی اعتبار و تجارت" (Credit & Commerce International) در لندن است که روابط بسیار نزدیکی با سیا دارد. این بانک در دهه 1980، حضور فعالی در پاناما که مراکز پولشویی درآمدهای حاصل از کوکائین بود، داشت.[19]

بانک بین المللی اعتبار و تجارت یکی از مراکز سیا برای پولشویی مواد مخدر

"نوگان هند بانک سیدنی" (Nugan Hand Bank of Sydney)، که بین سال های 1973 تا 1980 فعالیت می کرد یکی از مراکز اصلی پولشویی سیا بود که درآمدهای حاصل از فروش مواد مخدر به آنجا واریز می شدند. در میان کارکنان و مدیران این بانک شبکه ای از ژنرال های ارتش آمریک و مأمورین سیا وجود داشتند که در میان آنها می توان به "ویلیام کولبی" (William Colby)، رئیس سابق سازمان سیا اشاره نمود.

وی به عنوان یکی از وکلای این بانک نیز فعالیت می کرد. این بانک با شعباتی در عربستان سعودی، اروپا، آسیای جنوب شرقی، آمریکای جنوبی و امریکا به عنوان مرکزی برای تأمین مالی قاچاق مواد مخدر، پولشویی و معاملات بین المللی تسلیحات به کار می رفت. در سال 1980، با وقوع چندین مرگ مشکوک، این بانک با بر جای گذاردن 50 میلیون دلار بدهی، به فعالیت خود خاتمه داد.[20]

از نکات جالب این پرونده می توان به روابط نزدیک روپرت مردوخ، غول بزرگ رسانه ای، با این بانک اشاره نمود. [21]

آیا مردوخ نیز بخشی از پازل بزرگ تجارت مواد مخدر توسط سیا است؟

سخن آخر

نمونه های بسیاری از مشارکت سازمان سیا در قاچاق جهانی مواد مخدر وجود دارد. یقینا این سازمان مخوف آمریکایی حاضر نیست که از یک تجارت چند صد میلیارد دلاری جهانی و عواید آن چشم پوشی کند. در حالیکه سالیانه صدها هزار نفر در اثر مصرف مواد مخدر جان خود را از دست می دهند، سیا به همکاری خود با سوداگران مرگ ادامه می دهد تا هم از منافع مادی آن بهره مند شود و هم از شبکه جهانی تبه کاران در جهت نیل به اهداف خود سود جوید.

امروزه سربازان نیروی انتظامی ایران و سایر نهادهای مربوطه نه فقط با مافیای مواد مخدر بلکه با شبکه ای در هم تنیده متشکل از سازمان های جاسوسی جهان بالاخص سیا و دولتمردان و نهادهای فاسد سیاسی، اقتصادی و نظامی جهان در حال نبرد هستند. یاد و خاطره شهیدان مبارزه با مواد مخدر گرامی، روحشان شاد و راهشان پاینده باد.