طرح همه جانبة کوفی عنّان، دبیر کل سازمان ملل، برای ترمیم پیکرة جهان از سوی سیاستمداران، فعالان حقوق بشر و اعضاء NGO ها نقدهای گوناگونی در پی داشت. نیکولا رنیدورپ، رئیس دفتر نیویورکOxfam ، اظهار داشت: «میلیونها نفر به دلیل جنگ و فقر می‌میرند، در حالی‌که کشورهای ثروتمند برای تصاحب کرسی‌های شورای امنیت با هم رقابت می‌کنند.» یک سیاستمدار جنوب شرق آسیا اظهار داشت: «به نظر می‌رسد آقای کوفی عنّان برای جلب رضایت ایالات متحده مانند دلایل وی برای تشکیل مجمع جدید جقوق بشر، بودجه‌ای برای ارتقاء دموکراسی جهانی و طرح وی برای رهایی از سازماندهی کارکنان ارشد سنّت‌گرا از طریق عقد قرارداد، بر عکس عمل می‌کند.» فیلیس بینس، عضو ارشد مؤسسة مطالعات سیاسی واشینگتون، اظهار داشت: «جنبه‌های کلیدی این گزارش بازتابنده‌ی تلاش‌های سازمان ملل برای تبعیت از ایالات متحده است.» در بحث لزوم ارایه تعریفی از «تروریسم»، بینس اظهار داشت: گزارش آقای عنّان تأکید برحذف این واژه و حتّا عبارت «تروریسم دولتی» ، که اغلب با تهاجم نظامی اسرائیل و ایالات متحده و گاهی روسیه تعریف می‌شود، دارد. بنیس، نویسندة کتاب «صاحبان قدرت: تسلط ایالات متحده بر جهان امروز»، اظهار داشت: «اگر چه این گزارش به وجود قوانین بین‌المللی لازم برای مواجه با اعمال دولتها باز می‌گردد، واقعیت آن است که عملاً معاهده‌های بین‌المللی موجود و قطعنامه‌های سازمان ملل برای متوقف ساختن اسرائیل، ایالات متحده و روسیه نسبت اعمال خشونت کافی نیست.» وی افزود: «این واقعیت که گزارش فوق تنها محدود به اصلاحات قابل دسترس می‌باشد، نشانگر عدم تمایل دبیر کل سازمان ملل به خواست عمومی سازمان ملل مبنی بر عدم پذیرش سلطه‌گری ایالات متحده و همراهی با تمایل واشینگتون به ایجاد یک امپراتوری است. ظاهراً ریندورپ از تأکید بیش از حد بر گسترش شورای امنیت در این گزارش هراس دارد، بخصوص در جایی که کوفی عنّان اظهارمی‌دارد: «دو سال پیش، اعلام کردم که به نظر من بدون اصلاح شورای امنیت، هیچ نوع اصلاحاتی در سازمان ملل محقق نخواهد یافت. من همچنان بر این عقیده تأکید دارم.» کوفی عنّان اظهار داشت: «کشورهایی که درتصمیم‌گیریهای مهم سازمان ملل شرکت دارند، باید از نظر مالی، نظامی و سیاسی با سازمان ملل همکاری بیشتری داشته باشند. » بنیس اظهار می‌دارد که «این امر نشان دهنده‌ی این واقعیت تلخ است که تنها کشورهای ثروتمند می‌توانند کرسی‌های جدید دایم را کسب کنند.» کوفی عنّان اظهار داشت: «اعضاء دایم این شورا بایدکسانی باشند که در تأمین بودجة سازمان ملل سهم عمده‌ای داشته، در عملیات پایدار صلح شرکت کرده، در فعالیتهای داوطلبانة سازمان ملل درحوزة امنیت و توسعه، همکاری داشته و در فعالیتهای سیاسی در جهت حمایت از اهداف و خطی‌مشی سازمان ملل شرکت کنند. » این گزارش به طرح مطرح شده توسط اعضاء بلند پایه جهت اصلاح سازمان ملل باز می‌گردد که در اوایل امسال دو مدل ایجاد تغییر را ارایه کردند: مدل A، شش کرسی دایم جدید بدون داشتن حق وتو و سه عضو جدید غیردایم دوساله که میان آفریقا، اقیانوسیه، اروپا و آمریکا تقسیم می‌شود را ارایه می‌کند. مدل B، هیچ عضو دایمی ندارد، ولی دارای هشت کرسی چهار سالة قابل تجدید و یک کرسی غیردایم دوساله می‌باشد که میان چهارگروه منطقه‌ای تقسیم می‌شود. درحال حاضر شورای امنیت دارای 10 کرسی غیردایم دوساله به صورت چرخشی و پنج کرسی دایم دارای حق وتو می‌باشد که توسط ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه ، چین و روسیه اشغال شده است.