رابرت شییر سایت عملیات روانی – انتخابات اخیر عراق برای جرج بوش، رییس جمهور آمریکا خبرهای خوشی در برنداشت. مدت کوتاهی پس از سخنرانی آقای بوش دربارة این انتخابات مبنی بر این که نقطه عطفی در تاریخ عراق خواهد بود، نتایج شمارش آراء نشان داد که احزاب مذهبی شیعه و سنی که به دموکراسی یا آزادی‌های فردی غربی کمترین علاقه‌ای ندارند، بیش از 90 درصد آراء را به خود اختصاص داده‌اند. از میان رهبران این احزاب می‌توان به مقتدی صدر اشاره کرد که پیروان او مبارزه سختی را با نیروهای آمریکایی اشغالگر به راه انداخته‌اند. نقطه مثبت این انتخابات شرکت گسترده مردم در آن بود. از آن جا که تمام احزاب اصلی خواستار خروج کامل نیروهای آمریکایی از عراق هستند، حضور چشمگیر آن‌ها در انتخابات می‌تواند دلیل قاطعی برای نیروهای اشغالگر باشد تا کشوری را که تصرف آن از ابتدا نیز اشتباه محض بود، ترک کنند. دستآورد صرف هزینه چند میلیارد دلاری و کشتار ده‌ها هزار انسان در این جنگ، با خیال خام نومحافظه کاران آمریکایی برای تأسیس یک دموکراسی مطیع و فرمانبردار در قلب خاورمیانه فرسنگ ها فاصله دارد. بوش در سخنرانی خود گفت انتخابات عراق نشان دهنده این است که آمریکا در جنگ علیه تروریسم، یک متحد قدرتمند و رو به پیشرفت (عراق) را به دست آورده است. این سخنان، پوچ و بی‌معنا به نظر می‌رسد چرا که باتوجه به تاثیرپذیری و الگوبرداری عراق از ایران، در واقع آمریکا کنترل این کشور را کاملاً از دست داده است. دولت ایران که از زمان ریاست جمهوری جیمی کارتر، تمام رئیس جمهوران آمریکا را شیطان نامیده است، اکنون بیش از پیش بر منطقه و نفت آن تسلط دارد. به نوشته روزنامه آسیا تایمز «ایران برنده اصلی انتخابات عراق است. شیعیان عراق تحت نام ائتلاف عراق یکپارچه نه تنها متحد و یکپارچه شده‌اند، بلکه انتظار می‌رود در چهار سال آینده مجلس ملی عراق را که اکنون 275 عضو دارد، تحت کنترل کامل خود بگیرند.» این مسائل، حقایقی است که سیاستمداران و رسانه‌های آمریکایی سعی دارند از آن چشم‌پوشی کنند. این روزنامه در ادامه چنین نوشته است: «دیدگاه‌های ایّاد علاوی، نخست وزیر سابق عراق، برای هدایت دولت جدید کاملاً ناکارآمد به نظر می‌رسد و احمد چلبی، رییس مجمع ملی کنونی نیز شکست سختی را متحمل شده است.» علاوی و چلبی که قبلاً درتبعید به سر می بردند، سرمایه‌های اطلاعاتی آمریکا به شمار می‌روند که در حمله این کشور به عراق نقش عمده‌ای ایفا کردند. به خصوص چلبی بزرگترین دغلباز و اغواگر تاریخ محسوب می‌شود که به کاخ سفید، روزنامه نیویورک تایمز و دیگر بازیگران عرصه قدرت، اطلاعات جعلی ارائه داد و مراکز فوق بنا به دلایلی خاص دروغ‌های وی را پذیرفتند. اکنون این دو نفر که سودای آمریکایی شدن را در سر می‌پروراندند، به دلیل از خودگذشتگی‌هایی که در جهت حفظ منافع آمریکا انجام دادند، از سوی هموطنانشان طرد شده‌اند. چلبی که برای مدت طولانی مورد توجه شدید پنتاگون بود، تنها موفق به کسب یک درصد آراء شد و به نظر می‌رسد قادر به حفظ کرسی خود در مجلس نیز نباشد. علاوی هم که از سوی سازمان سیا مورد توجه بود، با کسب کمترین آرای ممکن از ورود به مجلس باز ماند. هر قدر که آمریکایی‌ها از این دو نفر به دلیل نقشی که در گرفتار کردنشان در باتلاق عراق داشته‌اند متنفر باشند، باز هم شکست مفتضحانه آنها در انتخابات چندان برایشان مطلوب به نظر نمی‌رسد، چرا که آنها پرچمداران نظام سکولار (غیردینی) و مدرنیزه کردن عراق بودند. اما مردم عراق به تنهایی و بدون هیچگونه دخالت خارجی به حقایق فوق پی برده‌اند. متاسفانه اغوای آسان آمریکا برای حمله به عراق تبلیغ سوئی علیه دموکراسی آمریکا به شمار می‌رود. عدم ممانعت رئیس جمهور آمریکا از اعمال شکنجه، بازجویی از زندانیان در زندان‌های وحشتناک و شنود مکالمات مردم آمریکا نیز اصول دموکراسی این کشور را نقض می‌کنند. ضمن این که تلاش بوش برای تحمیل ارزش‌های مذهبی به زندگی مردم آمریکا با توجه به تبلیغ سکولاریسم و بی دینی دولت وی در جهان اسلام، بی فایده و پوچ به نظر می رسد.