سایت عملیات روانی – پس از حوادث یازده سپتامبر 2001، شاید عجیب باشد که یک آمریکایی به آسیا بیاید تا با اسلام آشنا شود؛ اما آلبرت بروکس، هنرپیشه کمدین آمریکایی اظهار داشت که عجیب بودن این مسأله دقیقاً دلیل اصلی ساخت فیلم جدید کمدی وی به نام «به دنبال طنز در جهان اسلام» بوده که در آن بی‌توجهی سیاستمداران آمریکایی نسبت به اعراب و مسلمانان به طنز گرفته شده است. بروکس طی مصاحبه‌ای با خبرگزاری رویترز گفت: «یکی از پیام‌هایی که فیلم من منتقل می کند این است که دولت آمریکا هیچ تمایزی میان مسلمانان عرب و مسلمانان آسیای جنوبی قایل نشده است. برای آمریکا همه مسلمانان یکسان هستند و پس از یازده سپتامبر از همه آنها می‌ترسند.» در این فیلم که هفته جاری برای نخستین‌بار در شهر دوبی امارات متحده عربی به نمایش درآمد، دولت آمریکا بروکس را به هند و پاکستان اعزام می‌کند تا برای درک بهتر مسلمانان دریابد آنها به چه چیزهای می‌خندند؛ اما ماموریت او به شکست می‌انجامد و دلیل اصلی آن ناتوانی بروکس در فهم فرهنگ محلی و خصوصیات اجتماعی مردم این کشورهاست – همین عامل اساس شوخی و طنز در سراسر جهان به شمار می‌رود. بروکس که می‌بایست گزارشی پانصد صفحه‌ای درباره طنز در بین مسلمانان بنویسد، با پیش‌زمینه‌ای ذهنی از مفهوم طنز به آسیا می‌آید و در کمال تعجب متوجه می‌شود هیچ باشگاه خنده‌ای از نوع آمریکایی آن در هند یا پاکستان وجود ندارد و مردم این کشورها شوخی‌های بی‌معنی او را درک نمی‌کنند. بروکس نمی‌داند چه چیزهایی مسلمانان را به خنده وا می‌دارد و به صورت ندانسته و ناخواسته بر بحران سیاسی هسته‌ای میان هند و پاکستان دامن می‌زند. تماشاچیان در دوبی پس از تماشای فیلم نظرات مختلفی داشتند؛ اما رویهمرفته از آن استقبال و از این که در فیلمی آمریکایی از مسلمانان بدگویی و سیاه‌نمایی نشده بود، اظهار رضایت کردند. بروکس درباره فیلم می‌گوید: «در دنیای پرتنش، بهترین اتفاق این است که مردم بتوانند بخندند. خنده بهترین راه چاره‌ای است که انسان‌ها در اختیار دارند.» گرچه در فیلم مسأله دین مورد بحث قرار نگرفته و تحقیری ضمنی از سیاست‌های واشینگتن در آن به چشم می‌خورد، بروکس در نمایش عمومی آن با مشکلاتی مواجه شد. شرکت سونی که توزیع کننده فیلم بود، از بیم رنجش مسلمانان از توزیع آن امتناع کرد. بروکس این واکنش را دلیلی برای مبارزه با کلیشه‌های هالیوود می‌داند. وی اظهار داشت پیام اصلی فیلم این است که بر آن کلیشه‌هایی که هالیوود در مورد جهان اسلام ایجاد کرده، خط بطلان می کشد.