مهر عدالتخواه 1- بدون مقدمه، تصور کنید یک استاد دانشگاه در نقطه‌ای از جهان نظیر دانشگاه ییل در کلاس درس خود اشاره‌ای به ماجرای هولوکاست و مک‌کارتی‌گری داشته باشد، و به طور ضمنی به ماجرای کوره‌های آدم سوزی و یا هر مطلب ضد صهیونیستی دیگری لابلای درس مثلاً تاریخ یهود و یا ادیان الهی اشاره نماید. بدون تردید رسانه‌های حافظ حقوق شهروندان و کاسه‌های داغ‌تر از آش دست بکار می‌شوند و آن قدر به موضوع آب و تاب می‌دهند تا شرایط اخراج و عزل استاد بیچاره فراهم آید. علاوه بر این غولهای رسانه‌ای به این بهانه عملیات روانی خود را گسترش داده و فریاد جنگ فرهنگها و تروریسم و اسلام و حقوق بشر و ... سر می‌دهند. 2- سران کشورهای غربی طی سالهای اخیر در هر نشستی موضوع اسلام و تروریسم را به میان آورده‌اند و در همکاری بی‌شائبه خود با رسانه‌ها، حتا کشورهای اسلامی را وادار به موضع‌گیری، صدور بیانیه، برپایی نشست و همایش نموده و به سرکردگی ایالات متحده در قالب طرحهایی چون خاورمیانه بزرگ، صلح و دموکراسی در خاورمیانه به خود اجازه می‌دهند برای چگونگی اداره جهان اسلام تصمیم‌گیری نمایند و به همین ترتیب رسانه‌هایشان نیز با تمام توان به پوشش خبری تلاش مجدانه! و محبانه‌ی! این اسلام دوستان دموکرات و غیر مسلمان! می‌پردازند. نمونه‌ی بارز آن پوشش وسیع کنفراس صلح در اردن و بحرین بود که خانم رایس با بداقبالی شدید مواجه شد و به روی خود نیاورد؛ اما تا نوبت به کنفرانسی چون کنفرانس سران کشورهای اسلامی می‌رسد، این حضرات و اربابان رسانه‌ها دم فرو بسته و روزه‌ی سکوت می‌گیرند، پیداست که اتحاد مسلمانان و عدم اتکا ایشان به سیاست‌های تدوین شده در غرب بسیار مضرّت بار است! 3- به راستی امروز دیگر جهان اسلام نیاز به یک رسانه‌ی قوی و تریبون جهان شمول دارد. باید اندیشه کرد و راهی برای گریز از هزارتوی تنگ و تاریک رسانه‌ای غرب یافت. راهی که از مسیر آن بتوان جهان فروریخته در دام ناهنجاری‌ها را با صلح به ارمغان رسیده از اسلام آشنا کرد و درک زیبایی، انسانیت، عشق و پاکی نهفته در این دین الهی را به خانه‌های خالی از معنویت و گرفتار سردرگمی برد. جهان امروز تشنه‌ی عدالت است و عدالت نیازمند زبان گویایی که بتواند با تمام مردم جهان سخن گوید. زبانی که با زبان رویترز، آسوشیتدپرس، سی ان ان، فاکس نیوز و ... تفاوت داشته باشد.