بیل پاول سایت عملیات روانی – بمب‌گذاری‌های ماه جولای لندن، دولت‌های اروپایی را نسبت به واقعیت‌ تلخی که در کشورهایشان در حال شکل‌گیری است هوشیار کرد: افراطیون مسلمان تنها در پاکستان و افغانستان و یا خیابان‌های بحران‌زده عراق فعالیت نمی‌کنند. در اروپا نیز از میان جوانانی که در انگلیس، فرانسه، هلند و کشورهای دیگر در طبقة کارگر جامعه به دنیا آمده و رشد کرده‌اند، چنین افراط‌گرایانی ظهور کرده‌اند. البته اکثر مسلمانان اروپا تندرو نیستند و جنایات انجام گرفته به نام اسلام را به شدت محکوم می‌کنند. اما متأسفانه برخی جوانان مسلمان در سراسر قارة اروپا به دنبال مهملی برای پیاده کردن عقاید افراطی و ضد غربی خود هستند. این جوانان کسانی هستند که در اروپا زندگی کرده‌اند ولی هم‌اکنون یا خود را با جوامعی که در آن زندگی می‌کنند، همسان نمی‌بینند و یا اینکه از سیاست دولت‌های خود ناراضی هستند. اکثر جوانان مسلمان اروپایی در خانواده‌ها و جوامع سکولار و کمونیست پرورش یافته‌اند. از این رو آنان با نظریه‌های مختلف اسلامی کاملاً بیگانه‌اند و قادر به تفکیک عقاید افراطی از دیدگاه‌های اصلی اسلام نمی‌باشند. بیشتر این جوانان که بعدها تبدیل به مسلمانان افراطی می‌شوند اطلاعات کامل و جامعی از دین اسلام و زبان عربی ندارند و تنها از طریق سایتهای اینترنتی به کسب آگاهی در این زمینه می‌پردازند. هر چند آمار دقیقی از تعداد اصولگرایان مسلمان در اروپا در دسترس نیست، مسؤولان مبارزه با تروریسم اعلام کرده‌اند تعداد این افراد در سراسر قاره روبه افزایش است. طبق آمار پلیس فرانسه در سال 2004، حدود 1600 مسجد و مکان مذهبی مسلمانان در این کشور تحت کنترل عوامل افراطی بوده است. در تحقیق دیگری معلوم شد که اخیراً 1160 فرانسوی به دین اسلام گرویده‌اند که 23 درصد از این افراد خود را وابسته به گروه افراطی «سلفی‌ها» می‌دانند. سخنگوی سازمان اطلاعات هلند اعلام کرد در این کشور نزدیک به یک میلیون مسلمان زندگی می‌کنند و بیش از 20 گروه تندروی اسلامی فعالیت دارند. اکثر آنان تنها به پیروی از دین و قوانین مطرح شده در قرآن می‌پردازند، در حالی‌که برخی دیگر ممکن است به سمت خشونت و افراط‌گرایی کشیده شوند. مقامات انگلیس نیز می‌گویند بیش از 3000 تن از اعضای باسابقه گروه القاعده در این کشور به دنیا آمده یا ساکن هستند. علت افزایش تعداد افراط‌گرایان داخلی چیست؟ طی مصاحبه‌هایی که خبرنگاران مجلة تایم با مسلمانان سراسر اروپای غربی انجام دادند، پاسخ‌های یکسان و مشابهی دریافت شده است. برخی از این مسلمانان اظهار کرده‌اند که آنان به جوامع اروپایی که سالها برای جذب مهاجران مسلمان تلاش کرده‌اند، احساس تعلق نمی‌کنند. بسیاری به خصوص جوانان گفته‌اند که از بیکاری و وضعیت نابسامان اقتصادی کشورهای اروپایی، رنج می‌برند. تعداد زیادی از آنها نیز از اشغال عراق و کشتار مسلمانان در سراسر جهان و بطور کلی تجاوزگری غرب به جهان اسلام خشمگین هستند. به اعتقاد یک پژوهشگر فرانسوی که سالها تجربه مبارزه با تروریسم داشته است، نارضایتی عمیقی بین مسلمانان اروپا به خصوص جوانان، در مورد وضعیت زندگی‌شان وجود دارد. این نارضایتی واقعیت دارد و فن‌آوری قرن بیست‌و‌یکم به آن شدت بخشیده است. در گذشته اقلیت‌های جوامع در انزوا به سر می‌بردند و قادر به ایجاد ارتباط با یکدیگر نبودند اما اینترنت این وضعیت را تغییر داد. هم اکنون اعضای گروه‌های افراط‌گرا در اروپا می‌توانند به آسانی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و از طریق ایجاد شبکه‌های اینترنتی مثل «سایت اینترنتی تجدید» به تبادل نظر بپردازند. این روزها وجود چنین سایت‌هایی زنگ خطر را برای دولت‌های اروپایی به صدا درآورده است. انزوا و بیگانگی با جامعه، بی‌کاری، نارضایتی‌های سیاسی و وجود امکاناتی چون اینترنت همگی باعث ایجاد ناآرامی در اروپا شده است. اکثر مسلمانان نسل دوم اروپا احساس می‌کنند که نه به کشوری که در آن به دنیا آمده‌اند و نه به کشور والدین خود تعلق دارند. اکثر آنان تنها از طریق کمک هزینة بیکاری زندگی خود را می‌گذرانند بدون آنکه بتوانند شغلی برای خود پیدا کنند و این مسائل حس بیگانگی را در آنان افزایش می‌دهد. آنها به ظاهر اروپایی هستند ولی آیا مثل مردم عادی اروپا زندگی می‌کنند؟ بدین ترتیب جدایی آنان از جوامع خود و ارتباط با تندروهای مذهبی منجر به افزایش خشونت در آنها می‌شود. مشکل این جوانان این است که در جوامع اروپایی ریشه ندارند و معضلات اقتصادی باعث افزایش این بی‌ریشگی یا عدم احساس تعلق در آنان می‌شود. آمار مسلمانان بیکار در اروپا بسیار بیشتر از غیرمسلمانان فاقد شغل می‌باشد. در انگلستان 63 درصد از کودکانی که اصلیت پاکستانی یا بنگلادشی دارند زیر خط فقر به سر می‌برند. در حالی‌که این آمار برای کودکان غیر مسلمان تنها 28 درصد می‌باشد. مسائلی چون اختلاف طبقاتی و تبعیض‌نژادی از زمان‌های قدیم باعث خشم مردم و افزایش خشونت بوده‌اند. جوانانی که هم‌اکنون به سمت افراط‌گرایی گرایش دارند، یک دهه قبل ممکن بود در دام اعتیاد یا جنایت گرفتار شوند. افرادی که تعهد بیشتری در خود احساس می‌کردند ممکن بود برای شرکت در اردو‌های آموزشی به افغانستان سفر کرده و سپس برای مبارزه به کشور و انزوای مطلق خود برگردند. اما اکنون نیازی نیست که آنها وطن خود را ترک کنند. اینترنت در ایجاد ارتباط میان این تندروها نقش به‌سزایی ایفا می‌کند. در واقع اینترنت به راحتی راه‌های مبارزه را به آنان می‌آموزد (مثلاً ساخت بمب). بدون شک طی دو سال اخیر خشم و نارضایتی بسیاری از جوانان مسلمان معطوف به یک موضوع یعنی جنگ و خون‌ریزی در عراق می‌باشد. گزارش‌های متعدد از سراسر اروپا حاکی از این است که این جنگ تأثیر بسیار سوئی بر مسلمانان گذاشته است. مسلمانان عقیده دارند که آمریکا و انگلیس برای نابودی اسلام متحد شده‌اند و تنها راه مقابله با آن مقابله به مثل می‌باشد. دولت‌های اروپایی برای مهار اینگونه افراط‌گرایی روش‌های گوناگونی را امتحان کرده‌اند. به دنبال بمب‌گذاریهای هفتم جولای لندن، بلر، نخست وزیر انگلیس دستور داد در برابر هیچ نوع اظهارات خصمانه گذشتی صورت نگیرد. وی همچنین روحانیون خارجی را تهدید کرد که اگر هر گونه رفتار و تمایلات خشونت‌آمیز از آنان دیده شود از کشور اخراج خواهند شد. اخیراً تعریف جدیدی از تروریسم ارائه شده است که فعالیت‌ها و تمایلات گسترده‌ای را در حیطه تروریسم تعریف می‌کند. نیکلاس سارکوزی، وزیر کشور فرانسه نیز علاوه بر اعمال محدودیت‌های امنیتی مشابه به پلیس دستور داده است تا مکالمات تلفنی و نامه‌های الکترونیکی گروه‌هایی را که دم از آزادی مدنی می‌زنند، کنترل نماید. در هلند، دولت سخنرانی‌های امامان جماعت مساجد را محدود کرده است. ماه گذشته، رتیاوردنک، وزیر مهاجرت هلند استفاده از پوشش «برقع»، لباسی که زنان مسلمان برای پوشش صورت و بدن خود از آن استفاده می‌کنند، در وسائل نقلیة عمومی و مکان‌های دولتی ممنوع کرد. مهم‌ترین سؤالی که در این جا مطرح می‌شود این است که در صورت کنترل و مهار خشونت و تمایلات افراطی در جوامع مسلمان اروپا چه اتفاقاتی رخ خواهد داد؟ به نظر می‌رسد اقلیت خشمگین به هیچ عنوان قصد ندارد از خشم خود بکاهد. در نشست اخیر، گروه «حزب التحریر» در بیرمنگهام انگلیس اعلام شد که سیاست‌های انگلیس و آمریکا باعث افزایش حس بیگانگی و انزوای جوانان در اروپا خواهد شد. نتیجة این اقدامات نا امیدی مطلق نسل کنونی و نرسیدن آنان به اهداف و حقوقشان می‌باشد.