در چهارمین سالگرد اشغال عراق توسط نیروهای متحد آمریکا و انگلیس، و با افزایش روز افزون مخالفت افکار عمومی کشورهای غربی با عملکرد آمریکا و انگلیس، به‌نظر می‌رسد که دولتمردان واشنگتن و لندن در نبرد جلب قلوب و اذهان جهانیان برای توجیه جنگ عراق همچنان ناکام مانده‌اند. هنگامی که در نخستین روزهای سال ‪ ۱۳۸۱‬هجری شمسی قوای نظامی به سرکردگی آمریکا با یورش به عراق موفق به سرنگون کردن حکومت دیکتاتوری صدام حسین شدند، شاید برخی از مردم آن کشور تصور می‌کردند که کاملا آزاد شده‌اند و پس از مدتی کوتاه و پایان یافتن دوره انتقال قدرت، دوران رنج و ستم و محنت آنان به سر خواهد آمد، ولی با گذشت چهار سال از آن زمان، کشتار، وحشی گری و ستم متجاوزان اشغالگر خارجی بر اقشار مختلف این کشور همچنان ادامه دارد. آمارهای رسمی و نظرسنجی‌های مختلف انجام شده در چهار سال اخیر بخوبی نشان می‌دهد که از نظر اکثریت مردم عراق، سالهای اخیر هر سال بدتر از سال قبل بوده و با توجه به استمرار قتل، شکنجه، ناامنی و جنگ داخلی، امید چندان زیادی برای آینده بهتر در آن کشور در صورت تداوم اشغالکری توسط نیروهای خارجی وجود ندارد. در شرایطی که در طول ‪ ۳۰‬سال جنگ داخلی در ایرلند شمالی حدود ‪ ۳‬هزار نفر در این منطقه جان خود را از دست داده‌اند، در چهار سال اخیر حدود ‪۳‬ هزار و ‪ ۵۰۰‬نظامی خارجی و بین ‪ ۱۵۰‬تا ‪ ۶۵۰‬هزار عراقی (بنابر گزارشهای مختلف) در این کشور کشته شده‌اند. چهار سال پیش "جورج بوش" رییس جمهوری آمریکا و متحدانش وعده دادند که با سرنگون کردن حکومت بعثی در عراق، "جزیره آزاد" در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس تاسیس خواهند کرد و با کاشتن اجباری نهال دمکراسی، دولت جدید عراق، آن را نمونه‌ای برای پیروی دیگر حکومت‌های کشورهای منطقه قرار دهند. اکنون با گذشت چهار سال از اشغال عراق، نه تنها منطقه از تغییرات اجباری و فرمایشی اشغالگران خارجی در آن کشور پیروی نکرده، بلکه بر اساس تازه‌ترین نظرسنجی‌ها، ‪ ۸۲‬درصد از مردم عراق و بیش از دو سوم مردم کشورهای غربی کوچکترین اعتمادی به صداقت و حقانیت نیروهای متجاوز خارجی در آن کشور ندارند. "ولی رضا نصر" محقق شورای روابط خارجی آمریکا می‌گوید: پس از چهار سال تلاش و صرف هزینه‌های هنگفت و صدها هزار کشته در عراق، ایران به عنوان برنده اصلی معنوی جنگ و برترین متحد و الگوی عراق توسط مردم و بخش عمده ای از حکومت آن کشور پذیرفته شده است. این نتیجه غیرمنتظره برای آمریکا، علاوه‌بر هزینه هنگفت مالی و تلفات انسانی برای واشنگتن به بهای از دست رفتن محبوبیت و مشروعیت سیاسی و امنیتی و آوازه دمکراسی خواهی آمریکا و نبرد آن کشور در کشمکش موسوم به "جنگ بین‌المللی علیه تروریسم" و مبارزه برای آزادی حاصل شده است. محبوبیت و مشروعیتی که در اثر افشای جنایات آمریکا در بازداشتگاههای ابو غریب و گوانتانامو و همچنین بر ملا شدن پروازهای مخفی و ربودن مظنونان ضدآمریکایی توسط ماموران سازمان سیا و بازجویی سری از متهمان در بیش از ‪ ۲۰‬کشور جهان به کلی از دست رفته است. از سوی دیگر، سوء مدیریت جنگ عراق توسط دولت بوش به قیمت از دست رفتن اکثریت جمهوری خواهان در کنگره و سنای آمریکا و همچنین نزول محبوبیت عمومی دولت نو محافظه‌کار آمریکا به پایین‌ترین سطح خود تمام شد، تا جایی که اکنون بر اساس نظرسنجی‌های جدید، کمتر از یک سوم مردم آمریکا به صحت عمل دولت و رییس جمهوری کشورشان اطمینان دارند. آمریکا بر این گمان بود که جنگ عراق موجب افزایش اقتدار جهانی این کشور به عنوان تنها ابرقدرت مطرح جهان خواهد شد، ولی در چهار سال گذشته باتلاق عراق موجب شده که چین از نظر اقتصادی و نظامی و روسیه از نظر سیاسی و راهبردی به مراتب قویتر از چهار سال گذشته شوند و آشکارا منافع و برنامه‌های واشنگتن و متحدانش را به چالش بکشند. همچنین تا قبل از جنگ عراق، دولت "تونی بلر" نخست وزیر انگلیس به عنوان قویترین دولت کارگری در تاریخ این کشور مطرح بود که احتمال برکناری آن در کوتاه مدت و حتی میان مدت توسط هیچ رقیب درون حزبی و اپوزیسیونی مطرح نبود، ولی اکنون نه تنها رقبای درون حزبی و دیگر احزاب تهدیدی جدی برای بلر محسوب می‌شوند، بلکه خروج وی از صحنه سیاسی و راس قدرت در انگلیس در چند ماه آینده امری آشکار و قطعی شده است. چهار سال پس از آغاز جنگ عراق، دولت‌های آمریکا و انگلیس با پذیرش هزینه‌های هنگفت مادی، معنوی و انسانی نه تنها موفق به ایجاد خاورمیانه مطلوب و ایده‌آل خود نشده اند، بلکه بسیاری از متحدان طبیعی خود را نیز از دست داده‌اند. در واقع شکست اصلی حکومت‌های آمریکا و متحدانش در خاورمیانه در زمینه دیپلماسی عمومی و جلب نظر مردم منطقه و افکار عمومی جهانیان بوده است. به بیان دیگر آنان در نبرد قلوب و اذهان شکست خورده‌اند.