آنچه در اشغال عراق همواره به عنوان معیاری برای سنجش در نظر گرفته می شود قربانیان و نوع آنها در طول چهارسال از اشغال این کشور اسلامی است. براساس خوشبینانه‌ترین گزارش وزارت دفاع آمریکا از آغاز اشغال عراق تاکنون بیش از ‪ ۵۰‬هزار نفر از شهروندان بیگناه عراق به قتل رسیده‌اند. در مقابل تعداد سربازان کشته شده آمریکا در عراق سه هزار و ‪۲۱۹‬نفر و تعداد کشته‌های طرف دیگر جنگ یعنی تروریستها هفت هزار نفر بوده است. از خسارتهای مادی به تاسیسات زیربنایی عراق همین بس که هنوز مردم عراق از نعمت برق محرومند و به آب شرب سالم دسترسی ندارند و فرآورده‌های نفتی از تریاک هم نایابتر است. مردم عراق در ازای هر شش تا پنج ساعت خاموشی یک ساعت از برق شهری برخوردار می‌شوند و آب بسیاری از مناطق نیز اصلا برای آشامیدن توصیه نمی شود. در این میان غم انگیزترین مسئله نبود فرآورده‌های نفتی در کشوری است که یکی از غنی‌ترین منابع فسیلی جهان را دارد. تنها دلگرمی و دستاورد امید بخش مردم عراق و سیاسیون این کشور که در هر مناسبتی آن را به رخ می‌کشند برگزاری انتخابات سراسری مجلس نمایندگان و تایید قانون اساسی در همه پرسی عمومی است که در سال ‪ ۱۳۸۴‬اتفاق افتاد. دولت عراق می‌تواند احساس افتخار کند که امسال بزرگترین بودجه تاریخ عراق را با اعتبار ‪ ۴۱‬میلیارد دلار بسته است اما آیا می‌تواند جلو فساد اقتصادی را بگیرد که مهمترین تهدید برضد این بودجه کلان است. براساس آمار سازمانهای بین‌المللی ، عراق جزو فاسدترین کشورهای جهان از حیث فساد اقتصادی و اداری است. در چنین شرایطی آمریکا مدعی آزادی و عدالت یکی از فاسدترین چهره‌های عراق را دزدانه از زندان به خارج عراق فراری می‌دهد. "ایهم السامرایی" وزیر سابق برق در دولت انتقالی "ایاد علاوی" متهم به هدر دادن و اختلاس یکصد میلیون دلار از دارایی‌های عمومی عراق با کمک آمریکا به خارج فراری داده شد تا دست عدالت به او نرسد. عراقیها می‌توانند خوشحال باشند که با دستان خود دیکتاتور سابق عراق و برخی مسوولین رژیم بعث را محاکمه و به مجازات عادلانه می‌رسانند اما شاید فراموش کرده‌اند که آمریکا بیش از یکسال قبل ‪ ۲۵‬تن از مهمترین مسوولین سابق بعث را از زندان فراری داد. این عده متهم به جرایم ضد انسانی بودند و در میان آنها شخصیتی مانند خانم "عماش" که به بانوی بمبهای بیولوژیک شهرت دارد قرار داشت. اگر "جلال طالبانی" رییس جمهوری عراق همواره به این فخر می‌فروشد که عراق در بین کشورهای عربی بیشترین آزادی بیان را فراهم آورده اما شاید فراموش کرده است که عراق خطرناکترین کشور برای خبرنگاران به شمار می‌رود. بیش از ‪ ۱۵۰‬خبرنگار در این کشور با گلوله اشغالگران یا تروریستها به قتل رسیده و تعدادی نیز ربوده شده و هنوز سرنوشتشان نامعلوم است. اگر رسانه‌های آمریکایی امروز بر طبل دمکراسی نوین در عراق می‌کوبند، اما ملتهای جهان فراموش نکرده‌اند که این جنگ برای استقرار دمکراسی آنگونه که جرج بوش مدعیست، نبوده است. آمریکا به بهانه وجود تسلیحات کشتار جمعی در عراق این جنگ پلید را آغاز کرد ، اما وقتی وارد عراق شد این کشور بیش از اینکه انبار تسلیحات کشتار جمعی باشد پادگان مردمان گرسنه بود.