افیگدور لیبرمن کیست؟ این فرد کسی نیست جز یکی از بهترین نمونه های پرورش یافته در دامان دستگاه صهیونیسم. او هنوز زبان عبری را به خوبی فرا نگرفته است، اما همزمان خواستار طرد و اخراج ساکنان اصلی فلسطین اشغالی و اعدام نمایندگان آنان در پارلمان است. نام افیگدور لیبرمن که مردم با اظهارات نژادپرستانه و حملات شدیدش علیه عرب ها و فلسطینیان و رهبران ملی عربی به خوبی آشنایی دارند، امروز بخش مهمی از تیترهای رسانه ها و مطبوعات را به خود اختصاص داده است. پس از آنکه ایهود المرت نخست وزیر رژیم صهیونیستی همه ملاک های اخلاقی را به کنار نهاد و لیبرمن را نجات دهنده خود عنوان کرد و برای پیوستنش به کابینه ائتلافی و حفظ موجودیت سیاسی خود، تلاش فراوانی را آغاز کرد، لیبرمن به یکی از بازیگران اصلی سیاست در رژیم صهیونیستی تبدیل شده است. با این اقدام المرت نژادپرستی و نژادپرستان در روند فعالیت های رژیم صهیونیستی بارزتر و جایگاه و نفوذ آنان در تحولات سیاسی افزایش چشمگیری می یابد. لیبرمن خواستار اخراج همه کسانی از اسرائیل شده است که این رژیم را نماد یک دولت یهودی صهیونیستی نمی دانند و سرود ملی صهیونیست ها (هتکفا) را سرود ملی خود به شمار نمی آورند و به نظر او اگر کسی خواهان برخورداری از حداقل حقوق در اسرائیل است باید خدمت نظامی در ارتش رژیم صهیونیستی را بپذیرد. افیگدور لیبرمن در سال 1996 و هنگام آغاز کار کابینه لیکود در آن سال در عرصه سیاسی رژیم صهیونیستی مطرح شد، زیرا بنیامین نتانیاهو نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی او را به عنوان رئیس دفتر خود برگزید. لیبرمن در آن زمان تنها چند سال اندک از عمر خود را در حزب لیکود گذرانده بود. لیبرمن در آن زمان مرد کارهای پلید و شخصیتی جنجالی و مناقشه برانگیز و بحران ساز شناخته می شد. علت انتصابش به این منصب، تلاشی بود که نتانیاهو برای جذب یهودیان روسی تبار آغاز کرده بود، زیرا این گروه از مهاجران یهودی حاضر به ادغام در جامعه صهیونیستی و همکاری با مؤسسات دولت عبری نبودند. لیبرمن یک سال و چند ماه بعد و به دنبال رسوایی به بار آمده از کتک زدن وحشیانه یک کودک و تشکیل پرونده ای جنایی علیه وی در دادگاه های "اسرائیل" مجبور به استعفا از پست خود شد. افیگدور لیبرمن در سال 1978 میلادی به فلسطین اشغالی مهاجرت کرده است، اطلاعات کافی از دوره زندگی اش در مولداوی (محل تولد لیبرمن) در دست نیست. پس از بروز اختلاف میان نتانیاهو رئیس وقت حزب لیکود و نتان شرانسکی رئیس حزب روسی تبارها "اسرائیل بعلیا"، نتانیاهو از افیگدور لیبرمن رئیس سابق دفتر خود خواست که یک حزب جدید روسی که به حزب لیکود تمایل دارد، تشکیل دهد. به همین سبب لیبرمن در سال 1999م. حزب "اسرائیل خانه ما" را تأسیس کرد. این عنوان از نام حزب "روسیه خانه ما" به ریاست بوریس یلتسین رئیس جمهور سابق این کشور گرفته شده بود. لیبرمن تلاش کرد با این اقدام حمایت مهاجران یهودی از روسیه را به خود جلب کند که در عمل نیز به چنین موفقیتی دست یافت. با آنکه در طول سال های گذشته هیچ یک از ادارات و نهادها و وزارتخانه ها و احزاب رژیم صهیونیستی از زبان دراز و تند لیبرمن در امان نمانده است و او هر از چند گاهی به احزاب دیگر یا پلیس، دیوان عالی، دادستانی و بخش تحقیقات پلیس حمله می کند، اما حملات و انتقادات تندش علیه فلسطینیان و رهبران فلسطینی در داخل اراضی فلسطینی 1948 یا 1967م. یکی از ویژگی های بارز این نژادپرست صهیونیستی است. حزب لیبرمن در انتخابات سال 1999میلادی با شعارهای سیاسی و اجتماعی و اقتصادی و لزوم ادغام کامل مهاجران یهودی در داخل جامعه صهیونیستی جهت ایجاد یک جامعه کامل یهودی وارد عرصه رقابت ها شد و تحریک علیه فلسطینیان داخل اراضی اشغالی 1948م و فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی 1967 میلادی و همه عرب ها بخش اعظم تبلیغات و اظهارات لیبرمن و حزبش را تشکیل می داد. حزب لیبرمن در این انتخابات (1999م.) 4 کرسی را به دست آورد. حزب اسرائیل خانه ما در سال 2003 میلادی نیز با حزب راستگرای افراطی مولیدت ائتلاف کرد و این دو حزب که با نام "ایحود لیئومی" در انتخابات شرکت کرده بودند 7 کرسی را کسب کردند. ائتلاف ایحود لیئومی در سال 2006 میلادی نیز 11 کرسی را به دست آورد و هم اکنون از نظر تعداد نماینده چهارمین حزب بزرگ رژیم صهیونیستی به شمار می آید. پس از ورود لیبرمن به عرصه سیاست و هنگامی که هنوز زبان عبری و تکلم به این زبان را به خوبی نمی دانست، در سخنانش خواستار اخراج عرب ها ساکنان اصلی سرزمین فلسطین و صاحب این کشور شد و رهبران ملی فلسطینی را آماج شدیدترین اهانت های خود قرار می داد. لیبرمن یک سکولار است و خواستار جدایی دین از دولت و قانونی شدن ازدواج از طریق مراجع مدنی ـ و نه مراجع دینی ـ و تغییر نظام حکومتی "اسرائیل" از نخست وزیری به ریاست جمهوری شده است، زیرا به اعتقاد او، این کار از میزان تاثیرپذیری دولت از فشارهای توافقات ائتلافی می کاهد. او همچنین خواهان تایید استعفای وزیران از جانب پارلمان ـ مشابه نظام حاکم بر نروژ ـ است. لیبرمن بر این باور است که هدف صهیونیسم حفظ دولتی با ماهیت انحصاری نژاد یهودی استو حضور یک اقلیت بزرگ دیگر با این هدف در تضاد است و با دیدگاه وی درباره لزوم حفظ دولت انحصاری یهود، تناقض دارد. لیبرمن از آن دسته از فلسطینیانی که در داخل "اسرائیل" باقی مانده اند خواسته است که ولای خود را به دولت اسرائیل اعلام کرده و خدمت نظامی را انجام دهند. وی هر کس را که این خواسته را رد کند به اخراج به مناطق فلسطینی نشین (تشکیلات خودگردان) تهدید کرده است. لیبرمن در اولین سخنرانی خود در افتتاح دوره کنونی پارلمان رژیم صهیونیستی در تاریخ 4/5/2006 گفت: باید آن دسته از نمایندگان عرب حاضر در کنیست را که با دشمن همکاری می کنند و با سران حماس ملاقات دارند، محاکمه کنیم. وی افزود، حتی پس از جنگ جهانی دوم هم، دادگاه نورنبرگ اعدام آن دسته از کسانی را که مجرم شناخته نشده بودند، اما با مجرمان همکاری کرده بودند، تصویب کرد. من امیدوارم این سرنوشت همه کسانی باشد که در اینجا (اشاره صریح به اعضای عرب کنیست) با دیگران همکاری می کنند. وی در ادامه اظهار داشت، ما درخواست کردیم که کابینه در برنامه های خود همه کسانی را که با تروریسم همکاری می کنند و در این خانه حضور دارند و از تروریسم حمایت تبلیغاتی می کنند، مجازات کند، همچنین کسانی که همچنان با حماس و حزب الله دیدار دارند و به لبنان مسافرت می کنند و در سالروز اعلام استقلال «اسرائیل» پرچم سیاه برافراشتند و آن را روز فاجعه برای خود می دانند باید مجازات شوند، همان گونه که تروریسم محاکمه می شود. لیبرمن در ماه مه سال 2004 میلادی به نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی پیشنهاد کرد که 90 درصد فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی 1948م. به دولت فلسطینی که در اراضی اشغالی 1967 تشکیل می شود، کوچانده شوند. به نظر لیبرمن، مشکل اصلی «اسرائیل» فلسطینیان اراضی اشغالی (کرانه باختری و نوار غزه) نیستند، بلکه اقلیت فلسطینی است که در اراضی اشغالی 1948م. حضور دارند. در حالی که تحریک علیه عرب ها و فلسطینیان و رهبران آنها به هیچ وجه در «اسرائیل» جرم محسوب نمی شود و مرتکبان آن از مصونیت کامل برخوردارند و لیبرمن و امثال او پدیده ای مقبول در جامعه صهیونیستی به شمار می آیند و نخست وزیر رژیم صهیونیستی تلاش می کند که وی را وارد کابینه خود کند، در مقابل، عرب ها به خاطر نقطه و ویرگول هم محاکمه می شوند. این بدان معناست که دستگاه اداره جامعه صهیونیستی کاملا در سراشیبی انحطاط قرار گرفته است و وضعیت به شدت خطرناک است و هیچ امیدی به تغییر وجود ندارد...