سایت عملیات روانی_هفته‌نامه آمریکایی تایم در گزارشی با طرح این پرسش که آیا شکست آمریکا در عراق ناگوار خواهد بود؟ ضمن ارائه یک سری استدلالات می‌نویسد که آمریکا باید سریعا از عراق خارج شود. این هفته نامه نوشت: پس از جنگ ویتنام اتفاق و تغییرات چندان مهمی در قدرت و حضور آمریکا در آسیا نیفتاد،حال باید در نظر گرفت که از این مسئله چه درسی می‌توان برای موضوع عراق گرفت. به نوشته این هفته نامه ، شرایط کنونی در عراق و شورش‌ها و جنگ داخلی همگی حکایت از یک اشتباه فاجعه بار آمریکا در این کشور دارند و به نظر می آید که هیچ راهی نیز برای جلوگیری از این وضعیت متصور نیست. اکنون نه راهبرد جورج بوش با نام ادامه مسیر کنونی و نه پیشنهاد دموکرات‌ها مبنی بر خروج زمان بندی شده شباهتی به موفقیت و پیروزی نخواهند داشت. هر دوی این مسیرها در نهایت کابوس و هرج و مرج عمومی به بار خواهند آورد. تایم نوشته است: کنترل مرکز عراق به دست تروریست‌هایی می‌افتد که با شکست آمریکا جسورتر و جیب هایشان از پول نفت عراق پر شده است. این هفته نامه می‌نویسد: در حالی که چنین ترسهایی بسیار حقیقی‌است ، نمی‌توان به ‪ ۳۰‬سال عقب تر برنگشت، به روزی که به نظر می‌آمد با شکست آمریکا در ویتنام و بر اساس تئوری دومینو، تک تک مهره‌های آمریکا فرو خواهند ریخت و موقعیت استراتژیک این کشور در آسیا و جاهای دیگر نابود خواهد گشت اما تقریبا تمام کارشناسان سیاست خارجی در این زمینه اشتباه می کردند. تایم خاطر نشان می‌کند که در روز ‪ ۲۸‬آوریل سال ‪، ۱۹۷۵‬آخرین مقامات آمریکایی همزمان با ورود نیروهای ویتنام شمالی به پایتخت ویتنام جنوبی، سوار بر بالگرد شده و به سمت خاک آمریکا حرکت کردند.این شکست مفتضحانه ترین شکست تاریخ آمریکا بود که پس از یک دهه جنگ و کشته شدن صدها هزار ویتنامی و آمریکایی و در حالی که روسای جمهور آمریکا قول داده بودند که هرگز چنین نخواهد شد،به بار آمد. باور عمومی در آن زمان این بود که اتحاد جماهیر شوروی و چین اوج خواهند گرفت و متحدینی همچون ژاپن و کره جنوبی نسبت به قاطعیت آمریکا تردید خواهند کرد و در نتیجه تغییر موضع خواهند داد و دیگر اینکه ویتنام شمالی سراسر هندوچین را به تصرف در خواهد آورد.تقریبا هیچکدام از اینها اتفاق نیفتاد. تایم افزوده است:سه سال بعد قدرت و موقعیت آمریکا در آسیا از زمان پایان جنگ جهانی دوم به بالاترین حد خود رسید.از آنجایی که دوستان و متحدین ما همچون خود ما از اوج‌گیری کمونیسم نگران بودند،همگی در پشت سر ما قرار گرفتند،آنها دریافتند که امنیتشان به حضور و قدرت آمریکا در منطقه بستگی دارد و بدین ترتیب مهره‌های دومینو هیچکدام سقوط نکردند. نویسنده تایم پرسیده است که آیا عواقب شکست در عراق به همان بدی خواهد بود که تصور آن می‌رود؟ و سپس پاسخ می‌دهد:اول از همه باید متوجه بود که جهادگرایان تروریست عرب را سخت تر از ویتنام شمالی‌ها می‌توان کنترل کرد. رهبران هانوی کشوری دارای نظم را اداره کردند که تنها به منطقه هندوچین محدود می‌شد.اما با جهادگرایان تروریست عراق نمی‌توان وارد مذاکره شد و نفرت آنها سراسر جهان را شامل می‌شود و پیروزی در عراق باعث گستاخ تر شدن آنها خواهد شد. تایم می‌نویسد:البته ما چندان هم در کنترل پیروزی آنها حتی در صورت خروج از عراق، ناتوان نیستیم.ما متحدینی همچون کردها، سعودیها،ترکها و اردنی‌ها و غیره را داریم که همچون ما از جهاد گرایان می‌ترسند. همچنین متحدین احتمالی همچون بعثی‌ها و رهبران قبایل سنی را داریم که هر کدام به نوعی می‌خواهند در منطقه خود رهبری کنند و در ضمن از جهادگرایان نفرت دارند و از انها می‌ترسند.با خروج تدریجی آمریکا از عراق،ما و دیگران می‌توانیم وسیله لازم برای نابودی تروریست‌ها را در اختیار بعثی‌ها قرار دهیم، به نظر می‌رسد که با حضور نظامی کمتر آمریکا، بعثی‌ها کار خود را بهتر انجام خواهند داد. تایم می‌نویسد: تمام منطق‌های مدنظر قرار گرفته در صورت آغاز جنگ در منطقه توسط همسایه‌های عراق بی‌پایه و اساس خواهند بود ولی باید در نظر گرفت که این همسایگان از جمله ایران خواهان فرو افتادن در وضعیتی نیستند که تولید نفت یعنی مهمترین منبع در آمدشان را به خطر بیاندازد و شورشهای داخلی را برای انها به ارمغان آورد. این هفته نامه نوشته است:واشنگتن قدرت دیپلماتیک لازم برای حل این نگرانی را دارد که باید از همین اکنون شروع به کار کند و ایران را هم در این برنامه مدنظر قرار دهد. واضح است که اعراب به راحتی تسلیم نمی‌شوند و حاضر نخواهند گشت که گله وار به سمتی مشخص هدایت شوند حتی اگر منفعت عمومی اینگونه دیکته کند. انها ممکن است که تروریستها را راضی کنند و فقط قیمت نفت را بالا ببرند اما ما تا زمانی که همه تلاش خود را به کار نبسته و آزمایش نکنیم، نمی توانیم از این بابت اطمینان حاصل کنیم. تایم می‌نویسد: بهتر است ما هرچه زودتر این مسئله را امتحان کنیم. گرچه آخرین چیزی که آمریکایی‌ها خواستار آن هستند پیروزی در عراق است،اما ممکن است حوادث در نهایت به سوی شکست آمریکا پیش رود و آنگاه ما هیچ آمادگی برای رویارویی با آن واقعیت نخواهیم داشت. چنین کابوسی ممکن است از هم‌اکنون و یا از دوسال دیگر با خروج نیروها از عراق آغاز شود. سخن گفتن از شکست به معنی حمایت از آن نیست بلکه تلاشی است برای کسب آمادگی در جهت به حداقل رساندن آن. به نوشته تایم ، در حالی که دولتمردان کابینه کارتر و فورد همه تلاش خود را می‌کردند تا از فروپاشی پایگاههای آمریکا در آسیا(مهره‌های دومینو) پس از شکست در ویتنام جلوگیری کنند،این پایگاهها خود برای حفظ امنیت خویش بر پیکره آمریکا در منطقه تکیه زدند و آن را تقویت کردند. تایم می‌نویسد: البته ممکن است ما در منطقه خلیج فارس آنقدر خوش شانس نباشیم.اما بطور قطع ادامه مسیر کنونی نیز برای ما خوش شانسی به ارمغان نخواهد آورد. آنچه ما نیاز داریم این است که جرج بوش دیپلماسی همچنان قدرتمند آمریکا را برای نابودی تروریست‌ها در عراق و دستیابی به صلح در میان کشورهای منطقه که خود از جنگ بیمناکند و کاهش اثرات فاجعه بار شکست و حتی دستیابی به موفقیت‌هایی در عراق به کار بندد.