سایت عملیات روانی_برخی تحلیلگران با اعتراف به اینکه هر گونه اقدام تحریک آمیز علیه ایران شکاف جدیدی را در دوسوی آتلانتیک ایجاد خواهد کرد ، بر این باورند که در صورت انتخاب گزینه زور از سوی آمریکا علیه برنامه هسته ای ایران بعید است که پاریس با واشنگتن همراه شود. به گزارش خبرگزاری مهر، موسسه مطالعاتی PINR در تحلیلی نوشت : فیلیپ دوست بلازی وزیر امور خارجه فرانسه در 6 سپتامبر گفت که پاریس نمی تواند جنگ تمدنها بین غرب و جهان اسلام را بپذیرد. اظهارات وی پس از آن صورت گرفت که جرج بوش رئیس جمهوری آمریکا ایران را یک کشور خطرناک ارزیابی کرد. نویسنده این تحلیل خاطر نشان می کند : اظهارات بلازی نشان دهنده مخالفت پاریس با استراتژی سیاسی و ایدئولوژیکی دولت آمریکا در تعامل با تهران بود. فرانسه می داند که دیدگاه واشنگتن به طور خطرناکی از سوی دیدگاه جنگ تمدنها دیکته شده و این در حالی است که پاریس می خواهد مخالفت دیپلماتیک خود را در مورد برنامه هسته ای ایران ادامه و توسعه دهد ، بدون آنکه به روابط آن با تهران آسیب بیشتری وارد شود و یا این کشور را تهدید کند ، اگرچه پاریس هفته گذشته تایید کرد که موضع کنونی تهران در مسئله هسته ای رضایت بخش نیست. در 7 سپتامبر نیز دومینیک دو ویلپن نخست وزیر فرانسه از اظهارات بلازی حمایت و از استراتژی واشنگتن علیه تروریسم انتقاد کرد. در ادامه این تحلیل آمده است : اظهارات بلازی را باید جدی تلقی کرد . فرانسه نگران است که آمریکا و اسرائیل می توانند گزینه مقابله نظامی با تهران را برگزینند ومعتقد است که چنین اقدامی چارچوب کنونی تیره شده سیاسی و استراتژیک خاورمیانه را پیچیده می کند و موج جدید تنفر ضد غربی را به راه می اندازد که ممکن است به طور جدی منافع فرانسه و اروپا را در منطقه و فراتر ازآن به خطر بیندازد. از سوی دیگر فرانسه نگران دستیابی احتمالی ایران به سلاحهای هسته ای است و همچنان معتقد است که مشارکت راه صحیحی برای بررسی این مشکل است. PINR خاطر نشان می کند : سه سال پس از شکاف چشمگیر بین فرانسه، آلمان ، بلژیک و آمریکا که در نتیجه عدم توافق بر سر جنگ عراق ایجاد شده بود، شکنندگی جدیدی در دو سوی آتلانتیک در حال نمایان شدن است. در ادامه این تحلیل آمده است : روابط استراتژیک میان فرانسه و آمریکا تحت تاثیر اختلاف عمیق آنها بر سر چگونگی نگرش به مسائل امنیتی جهان قرار دارد.. اگر چه پاریس و واشنگتن در طول جنگ سرد گفتگوی سیاسی و استراتژیک پیچیده و گاهی بی ثباتی داشتند، اما یک چنین دشواریهای شناخته شده ای مانع همکاری ساختاری آنها در جهان دوقطبی نشد. اما درآغاز قرن 21 به نظرمی رسد که ویژگی روابط بین فرانسه و آمریکا در حال تغییر است، چرا که پاریس می داند که رابطه استراتژیک آن با واشنگتن بسیارمهم است، اما مثل گذشته یک محور نیست. فرانسه از نظر ژئوپلیتیکی خود را به گونه ای معرفی کرده که یک قدرت منطقه ای است و منافع آن از طریق یک جهان چندقطبی متعادل که در آن پاریس یک اروپای متحد را از نظر سیاسی هدایت می کند، به دست می آید. به عنوان بخشی از این دیدگاه، پاریس همچنان یک هم پیمان آمریکا محسوب می شود، اما خود را همتای واشنگتن می داند و نمی خواهد در عملیاتهای نظامی در جایی که یک شریک پایین تر تلقی شود، شریک شود. به همین دلیل است که ژاک شیراک رئیس جمهوری فرانسه مکررا از مدل آمریکا و انگلیس برای اینکه می خواهند یک مدل مستقل تک باشند، انتقاد کرده است. نویسنده می افزاید : فرانسه معتقد است جنگ علیه کشورهای خاور میانه سودمند نیست. در نتیجه راه حل پیشنهادی فرانسه برای برنامه هسته ای ایران پیشنهادی مبنی بر چند قطبی شدن، دیپلماسی و مشارکت ، تقویت روابط اتحادیه اروپا با مسکو و پکن به منظور تمایل هرچه بیشتر به سوی جهان چندقطبی است. فرانسه خواهان روابط محکم با روسیه در زمینه های اقتصادی و امنیتی است در حالی که آمریکا به گونه ای محتاطانه به روابط خود با مسکو می نگرد. PINR تصریح می کند: فرانسه در مواجهه با واقعیتهای قدرت امروز، به سرمایه های دیپلماتیک خود به عنوان یک عامل کلیدی برای امنیت یک موقعیت حساس در متن خاور میانه می نگرد. نویسنده ادعا می کند: اگر اسرائیل ومقامهای تند رو در واشنگتن دیدگاه خود را درمورد اینکه برنامه هسته ای ایران غیرقابل توقف است ، تقویت کنند ، شانس های بمباران پیشگیرانه استراتژیک علیه سایتهای هسته ای ایران به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت. بنابراین اظهارات بوش علیه ایران بسیاری از فرانسویها را نگران می کند. PINR در بخش نتیجه گیری تحلیل خود آورده است : فرانسه تلاش کرده تا روابط دو سوی آتلانتیک را بهبود بخشد ، اگرچه نشان داده که تغییر دراستراتژی خاور میانه ای واشنگتن به منظور ایجاد یک همکاری جدید ، بهتر و موثرتر و متعادل در دو سوی آتلانتیک الزامی است. اگر آمریکا گزینه دیپلماتیک برسربرنامه هسته ای ایران را کنار بگذارد و گزینه زور را برگزیند، بعید است که پاریس با واشنگتن همراه شود، مگر آنکه به طور کلی از سوی واشنگتن و دیگر کشورهای اتحادیه اروپا و روسیه و چین تنها گذاشته شود. در پایان این تحلیل آمده است : اگر یک شکاف جدید در دوسوی آتلانتیک درست سه سال پس از جنگ عراق ایجاد شود، تداوم یک استراتژی امنیتی سازمان یافته و استوار بین اروپا و آمریکا به طور جدی با چالش مواجه خواهد شد.