نوشته‌ی چارلی ریس سایت عملیات روانی_پیش از تصویب قطعنامه آتش‌بس در شورای امنیت سازمان ملل، آمریکا و فرانسه بر سر مفاد این قطعنامه با یکدیگر اختلاف داشتند. پیشنهاد فرانسه مورد حمایت اتحادیه‌ی اروپا و بخش عمده‌ای از جهان اسلام نیز بود. دیگری طرحی اسراییلی - آمریکایی بود که فقط مورد حمایت همین دو کشور قرار داشت. اختلاف عمده‌ای بین این دو طرح پیشنهادی وجود داشت. طرح فرانسوی خواستار آتش‌بس فوری و آغاز بی‌درنگ مذاکرات در مورد طرح آمریکا، از جمله اعزام نیروهای بین‌المللی به لبنان بود. در طرح اسراییلی – آمریکایی پیشنهاد می‌کرد قبل از خلع سلاح حزب‌الله، بازگشت زندانیان رژیم صهیونیستی و استقرار نیروهای بین‌المللی، هیچ آتش‌بسی صورت نگیرد. تفاوت در این است که : در طرح پیشنهادی فرانسوی کشتار در هر دو طرف متوقف می‌شود و جنگ به مشاجره و مذاکره بین سیاستمداران و دیپلمات‌ها تبدیل می‌شود، ولی در طرح اسراییلی – آمریکایی ممکن است کشتار ماه‌ها و یا حداقل هفته‌ها ادامه یابد. با نگاهی که از اصول انسانی نشأت گرفته باشد، به راحتی می‌توان تفاوت این دو طرح را احساس کرد. طبق آمار ارایه شده از سوی دولت لبنان، تا بحال در حدود 1000 غیرنظامی کشته و بیش از 3000 تن زخمی شده‌اند و 5/2 میلیارد دلار خسارت به تأسیسات زیربنایی وارد شده است. در فلسطین اشغالی در حدود 27 غیرنظامی و بیش از 30 نظامی کشته شده‌اند. آمار چنان عدم توازنی را نشان می‌دهند که انسان از به‌کارگیری کلمات «کشتار در هر دو طرف» شرم می‌کند. به هر حال جان همه انسان‌ها و بویژه جان کودکان محترم و ارزشمند است. به اعتقاد من بسیاری از آمریکایی‌ها هیچ اعتنایی به شرایط خاورمیانه نمی‌کنند. برخی از آمریکایی‌ها کورکورانه از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کنند. البته هدف مجادله با این دو گروه نیست. من فقط می‌خواهم در مورد خواسته‌ها و منافع خودخواهانه صحبت کنم. برای همه دنیا کاملاً واضح و آشکار است که رژیم صهیونیستی با چراغ سبز دولت بوش به لبنان حمله کرده است. شکّی نیست. که اگر سازمان ملل قطعنامه‌ای را برای آتش‌بس تصویب نمی‌کند به دلیل تهدید آمریکا به وتو نمودن آن است. بد نیست بدانیم که در عصر شعار و تبلیغات سازمان ملل ناکارآمد، به سازمانی گفته می‌شود که خواسته‌های دولت آمریکا را اجرا نمی‌کند. بنابراین مسلمانانی که در خیابان‌ها تظاهرات می‌کنند، حق دارند آمریکایی‌ها را مسؤول کشتار و تخریب انجام شده از سوی رژیم صهیونیستی بدانند. آمریکایی ها بهتر است کسب محبوبیت و تسخیر قلب‌ها را فراموش کنند، چون مدت‌‌هاست که دیگر محبوبیتی ندارند. آمریکایی‌ها باید متوجه خطر دیگری باشند که با حمایت از رژیم صهیونیستی در برابر حزب‌الله متوجه نیروهای نظامی آنها می‌شود. بخش اعظمی از نیروهای نظامی آمریکا امروز در جنوب عراق خیل عظیمی از شیعیان را در مقابل خود دارند.. این نکته‌ی اول بود. نکته‌‌ی دوم آن است که استدلال جورج بوش در مورد ایجاد آتش‌بش کاملاً غلط است. دولت بوش ادعا می‌کند که به دنبال یک راه‌حل دائمی است و به زعم او، راه‌حل دائمی، خلع سلاح لبنان و استقرار نیروهای بین‌المللی در منطقه است. کجای این راه‌حل دائمی است؟ اولاً شما نمی‌توانید حزب‌الله را خلع سلاح کنید، یا حداقل نمی‌توانید سلاح را از دست همه‌ی اعضای آن خارج کنید. دوماً چگونه می‌توان گفت استقرار نیروهای خارجی درکشوری دیگر می‌تواند دائمی باشد. سوماً بوش از اشاره به ریشه و منشأ بحران خاورمیانه پرهیز می‌کند. دلیل اصلی بحران خاورمیانه به سال 1947 باز می‌گردد، یعنی زمانی که رژیم تازه تأسیس صهیونیستی با حمایت آمریکا و اروپایی‌ها در سرزمین فلسطین بنا شد و حدد 000ر700 فلسطینی از خانه و کاشانه، مزارع و مشاغل خود بیرون رانده شدند. در جنگ سال 1967 تعداد بیشتری از فلسطینی‌ها آواره شدند. در واقع رژیم صهیونیستی امروز بر بخش‌هایی از سرزمین فلسطین، سوریه و لبنان بنا شده است. تمام جنگ‌ها و درگیری‌های رژیم صهیونیستی از آن زمان تاکنون مربوط به موضوع اشغال سرزمین از سوی این رژیم و ممانعت از بازگشت فلسطینیان به خانه‌ی خود و یا حداقل طرح شکایت برای اموال گمشده‌ی خود بوده است. عجیب است که مهاجران یهودی از سال 1930 و 1940 می‌توانند برای اموال گمشده‌ی خود طرح شکایت کنند ولی آوارگان فلسطینی از این حق برخوردار نیستند. همه‌ی آنچه رژیم صهیونیستی باید انجام دهد تا با همه‌ی کشورهای عربی به صلح دست یابد این است که طبق قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل به مرزهای پیش از 1967 باز گردد. وقتی یک اسراییلی یا آمریکایی در مورد اجرای قطعنامه‌ی 1559 صحبت می‌کند، کمی مضحک به نظر می‌رسد چون هیچ رژیمی بر روی کره خاکی به اندازه‌ی رژیم صهیونیستی قطعنامه‌های سازمان ملل را نقض نکرده است و هیچ کشوری هم قطعنامه‌های سازمان ملل را به اندازه‌ی آمریکا و در حمایت از رژیم صهیونیستی وتو نکرده است. سرسپردگی بی‌چون و چرا به اسراییل، آمریکا را طی سالیان متمادی به هدفی برای خشونت و نفرت دیگران تبدیل کرده است و به همین خاطر لازم است همه ملت آمریکا همدل و یکصدا به هم بگویند: « هشیار باش ای هموطن» .