نویسنده: الیاس آکله سایت عملیات روانی – زمان آن فرا رسیده است که رژیم صهیونیستی با پایان دادن به تروریسم دولتی، حقوق مردم فلسطین را به رسمیت بشناسد، به آنها اجازه برخورداری از آزادی و استقلال را بدهد، به تمام تعهدات گذشته خود عمل کند، قطعنامه های سازمان ملل را اجرا نماید و به تمام قوانین بین المللی احترام بگذارد. اسراییل از سوی سازمان های تروریستی صهیونیست ها (همانند ایرگون، هاگانا و استرن) بنا نهاده شد. این سازمان ها همواره به قتل عام مردم فلسطین در مراکز پرجمعیت از جمله مراکز خرید، کافه ها، مغازه ها و اتوبوس ها مبادرت می کردند. تشکیلات اطلاعاتی ارتش رژیم صهیونیستی نیز در اقدامات جنایتکارانه زیادی دست داشته است که از آن جمله می توان به بمب گذاری در مصر (954) و ربودن هواپیمای غیرنظامی سوریه و گروگان گرفتن مسافران این هواپیما به منظور آزادسازی جاسوسان اسراییلی، اشاره کرد. تمام رهبران رژیم صهیونیستی حتا پیش از تشکیل این رژیم، جنایات جنگی بسیاری را مرتکب شده و شمار زیادی از غیرنظامیان بیگناه فلسطینی را قتل عام کرده اند. این جنایات از قتل عام دیر یاسین، کفر قاسم، تانتورا، صبرا و شتیلا، کوانا و جنین آغاز شده و تا تکنون ادامه داشته است. از جنایات جنگی این رژیم در زمان حال می توان به قطع کمک های مالی و مسدود کردن درآمدهای مالیاتی دولت فلسطین اشاره نمود. این جنایات نمونه بارز نسل کشی است. طبق معاهده ژنو نسل کشی به اعمال و سیا ست هایی گفته می شود که به منظور نابودی یک ملیت، قوم، نژاد و یا گروه مذهبی صورت می گیرند. اعمالی که به عمد معیشت و گذران زندگی افراد را به مخاطره اندازد نیز نسل کشی است. وزرای رژیم صهیونیستی را می توان خونخوارترین و بدنام ترین تروریست های جهان نامید. دیوید بن گوریون، اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی، نابودی و محو بیش از 500 شهر و روستای فلسطینی، پایه های این رژیم را بنا نهاد. رییس سازمان ایرگون قتل عام دیر یاسین را ستود و آن را معجزه نامید. سازمان ایرگون حملات تروریستی بسیاری را علیه مردم فلسطین و شهروندان انگلیسی اراضی اشغالی طراحی و اجرا کرد به گونه ای که بن گوریون این سازمان را نازیسم یهودی نامید و رییس آن را با هیتلر مقایسه کرد. اسحاق شامیر یکی از طراحان اصلی کشتار مردم فلسطین و شهروندان انگلیس بود. وی همچنین مسوولیت بمب گذاری هتل کینگ دیوید در بیت المقدس را نیز برعهده داشت. گروه تروریستی شامیر که با نام Lehi شناخته می شد، ترور لرد موین، وزیر انگلیس (1994) و نیز ترور کنت برنادوت، کاردار سازمان ملل (1948) را بر عهده داشتند. اسحاق رابین، قتل عام ساکنان دو شهر لود و رامله را به عهده داشت، وی همچنین به سربازان خود دستور داد در طول انتفاضه مردم فلسطین استخوان های جوانان فلسطینی را خرد کنند. ایهود باراک نیز دستور ترور سه تن از رهبران فلسطینی را در سال 1970 صادر کرد. آریل شارون معروف به قصاب اسراییلی نیز در جنایات و اعمال وحشیانه از تمام وزرای سابق پیشی گرفته است. تمام دوران وزارت وی به قتل عام غیرنظامیان فلسطینی، مصری و لبنانی سپری شده است. می بینیم که تمام وزرای اسراییلی در ابعاد گسترده به نسل کشی پرداخته و این نسل کشی تا زمان حال نیز ادامه دارد. پس از استقرار رژیم صهیونیستی در اراضی اشغالی که به مردم فلسطین تعلق داشتند، تمام سازمان های تروریستی اسراییلی با یکدیگر متحد شده و ارتش این رژیم را به وجود آوردند. این ارتش نیز یک سازمان تروریستی به شمار می رود و سیاست های تروریستی سازمان های سابق را به ارث برده است. این مسأله در همکاری رژیم صهیونیستی در جنگ انگلیس و فرانسه علیه مصر (1956) که به دنبال ملی کردن کانال سوئز از سوی رییس جمهور وقت مصر صورت گرفت، به خوبی مشهود است. پاداش این همکاری رآکتور هسته ای دیمونا و دانش تولید آب سنگین برای ساخت مواد هسته ای بود که از سوی انگلیس و فرانسه به اسراییل تقدیم شد. تروریسم با تار و پود رژیم صهیونیستی که به تمامی کشورهای عرب منطقه از جمله مصر، اردن، سوریه و لبنان تجاوز کرد، در آمیخته است. ارتش رژیم صهیونیستی قتل عام و جنایات جنگی فراوانی را مرتکب شده است که از میان آنها می توان به کشتار غیرنظامیان بیگناه، انهدام خانه ها و منازل مسکونی و اراضی کشاورزی و بمباران و ویرانی شهرهای عرب نشین اشاره کرد. سربازان اسراییلی حتا در شهرهای فلسطین و خارج از مرزهای اسراییل نیز روزانه غیرنظامیان و حتا کودکان فلسطینی را هدف گلوله قرار می دهند. سربازان مسلح رژیم صهیونیستی در طول سال های انتفاضه تعداد بیشماری از کودکان را با شلیک گلوله به سر و سینه به قتل رسانده اند. سربازان اسراییلی حتا به بیماران، زخمی ها و دکترها نیز رحم نکرده و با برنامه ریزی، آمبولانس های فلسطینی را مورد هدف قرار داده اند. آنها روزانه با حمله به بیمارستان های فلسطینیان، زخمی ها را از اتاق عمل ربوده و با خود برده اند. آنها در پاسگاه های ایست بازرسی از عبور بیماران و زنان باردار به شهرها و مراکز درمانی ممانعت به عمل آورده اند. در طول سه سال گذشته حداقل 20 نوزاد در پاسگاه های ایست بازرسی به دنیا آمده و بلافاصله جان سپرده اند. حملات هوایی رژیم صهیونیستی در مناطق فلسطینی به مرگ غیرنظامیان می انجامد که اکثر آنها را کودکان تشکیل می دهند. هدف قرار دادن غیرنظامیان و به ویژه کودکان فلسطینی برای سربازان اسراییلی به یک تفریح و سرگرمی تبدیل شده است. آنها به سمت هر موجود یا شیء متحرک شلیک می کنند. این سیاست به یک رفتار کاملاً عادی تبدیل شده است و بررسی شمار کودکانی که در اثر اصابت گلوله به سر و سینه جان خود را از دست داده اند، این امر را به اثبات می رساند. شلیک تمامی گلوله های تفنگ از سوی یکی از فرماندهان رژیم صهیونیستی در بدن بی جان دختر 13 ساله فلسطینی به نام ایمان الهام که در راه مدرسه کشته شده بود، بیانگر اعمال وحشیانه و ضدانسانی ارتش اسراییلی است. تعداد کثیری از کودکان فلسطینی در خیابان ها، منازل، اماکن تفریحی و حتا در کلاس های درس کشته شده اند. برخلاف تبلیغات سراسر دروغ رژیم صهیونیستی که خود را تنها نظام دموکراسی خاورمیانه می داند، ارتش این رژیم همانند جانیان و تبهکاران حرفه ای عمل می کند. سربازان اسراییلی با حمله به مناطق مسلمان نشین اراضی اشغالی و ویران کردن منازل با بلدوزر، به شدت میان مردم و به ویژه کودکان فلسطینی رعب و وحشت ایجاد می کنند تا به این ترتیب بی پناهی را در قلب و روح نسل نوپای فلسطین پرورش دهند و آنها را از مقاومت در برابر جنایات خود بازدارند. آنها بدون اعلام قبلی مردم را از خانه هایشان بیرون انداخته و حتا اجازه جمع آوری وسایل را نمی دهند و خود پیش از انهدام خانه های مردم فلسطین دارایی آنها را غارت می کنند. سربازان اسراییلی حتا در روز روشن با حمله به بانک های فلسطینی، سرمایه ها و اندوخته مردم را چپاول می کنند. حتا غیرنظامیان اسراییلی نیز خوی وحشیگری و تروریسم را در خود دارند. جنبش های زیرزمینی ساکنان شهرک های یهودی نشین، نمونه بارز این خوی تروریستی است. اعضای این جنبش ها با ترور و قتل عام دسته جمعی مردم فلسطین، اراضی کشاورزی آنها را به اشغال در می آورند. کشتار 29 نمازگزار مسجد ابراهیم در الخلیل به دست باروک گلداشتاین، یکی از اعضای این جنبش ها نمونه کوچکی از جنایات مردم اسراییل علیه فلسطینیان است. دنیس روهان، یکی دیگر از تروریست های اسراییلی در آگوست 1969 با بمب گذاری مسجدالاقصی باعث ویرانی بخشی از این مسجد شد و تروریست دیگری با نام آلن گودمن در آوریل 1982 با حمله به همین مسجد، 2 تن از نمازگزاران را به شهادت رساند و 9 تن دیگر را زخمی کرد. دیوید بن شیمول در اکتبر 1984 با شلیک به یک اتوبوس فلسطینی یک نفر را کشته و 10 تن دیگر را زخمی کرد. آمی پایر در می 1990 با شلیک به سمت کارگران فلسطینی که در ایستگاه اتوبوس به انتظار ایستاده بودند 70 نفر را کشته و 11 نفر را زخمی کرد. نوام مزایدمن نیز در فوریه 1997 با شلیک در مرکز خریدی در الخلیل 2 تن را کشته و 7 تن را زخمی کرد. غیرنظامیان اسراییلی روزانه با شلیک گلوله و بمب های دست ساز به سمت خانه ها، مراکز خرید و مدارس، مردم و کودکان فلسطینی را به قتل می رسانند. کودکان اسراییلی از همان کودکی با نوعی نفرت علیه مردم فلسطین رشد می یابند. در واقع دولت صهیونیستی مبارزه ای گسترده علیه مسلمانان و اعراب را به راه انداخته است و حس نفرت از آنها را در دل مردم خود می پروراند. این مبارزه از مدارس اسراییلی آغاز می شود و در آن به دانش آموزان اصول نژاد پرستی، خشونت و بیرحمی و نفرت از مسلمانان را می آموزند. رهبران مذهبی اسراییل در تعریف خود از فلسطینیان آنها را موجوداتی پست معرفی می کنند. گسترش این نفرت میان اسراییلی ها به خوبی از خشونت شهرک نشینان و سربازان اسراییلی مشهود است. آنها عقیده دارند که برای کشتن فلسطینیان به دنیا آمده اند و این شعار را روی کلاه های خود حک کرده اند. روش های تروریسم دولتی رژیم صهیونیستی کاملا از پیش تعیین شده و به منظور نسل کشی فلسطینیان طراحی شده است. رژیم صهیونیستی از سال 1948 تا 1967 بیش از نیمی از اراضی فلسطینیان را به بهانه احیای سرزمین موعود اشغال کرد و پس از جنگ 1967 نیز باقی اراضی فلسطینیان را به تصرف خود درآورد. اسراییلی های صهیونیست اشغالگران و خشونت طلبانی هستند که با ترور مردم بیگناه فلسطین اهداف خود را پیش می برند. مردم فلسطین در 58 سال اخیر تحت اشغالگری ها و حنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی دوران سختی را گذرانده اند. اشغال اراضی فلسطینی از سوی رژیم صهیونیستی طولانی ترین دوران اشغال در تاریخ است. اسراییل بر مبنای ایدئولوژی تروریستی و کاملاً نادرستی بنا شده است. این ایدئولوژی افراطی که مردم اسراییل را نسل برگزیده خدا می داند و عقیده دارد این نسل برگزیده باید در اراضی موعود ساکن شوند، به خوبی بیانگر نژادپرستی رژیم صهیونیستی است. تمام رهبران اسراییلی حتا پیش از پیدایش رژیم صهیونیستی به برتری خون پاک یهودی و ایجاد کشوری منحصراً یهودی اعتقاد داشتند. این ایده را می توان با ایده های نازی های آلمان که به برتری نژاد آریا معتقد بودند، مقایسه کرد. رژیم صهیونیستی هرگز مردم فلسطینی را به عنوان ملت و ساکنان واقعی اراضی اشغالی به رسمیت نشناخته است و مردم فلسطین در این مناطق حق برخورداری از زندگی در یک کشور مستقل را ندارند. حتا پناهندگان فلسطین نیز حق بازگشت به سرزمین خود را ندارند، در حالی که طبق قطعنامه 194 سازمان ملل، بازگشت به وطن، حق طبیعی پناهندگان است. اسراییل تاکنون ده‌ها قطعنامه و قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشته است. سیاست‌های عنادورزانه رژیم صهیونیستی بخوبی بیانگر عدم تمایل این رژیم برای صلح با فلسطینیان است. علیرغم ادعاهای مقامات اسراییلی، این سیاست‌ها در راستای دستیابی به اهداف امنیتی و صلح طراحی نمی‌شوند. تنها هدف این رژیم، گسترش صهیونیسم و اشغال کشورهای جهان عرب برای گسترش اراضی تحت اشغال خود است. اهداف سلطه‌طلبانه رژیم صهیونیستی در عدم پذیرش تمامی پیشنهادات و راهکارهای استقرار صلح سازمان ملل، مذاکره با فلسطینیان ، راهکارهای پیشنهادی جهان عرب و پیشنهادات کشورهای غربی مشهود است. در قبال این پیشنهادات رژیم صهیونیستی نه تنها تاکنون هیچ پیشنهادی برای صلح نداده است، بلکه با اتخاذ سیاست های یکجانبه ، تهدید و گسترش اشغالگری های خود، امکان صلح را در مناطق اشغالی غیرممکن ساخته است. تروریسم دولتی رژیم صهیونیستی مدیون اغماض و چشم پوشی آمریکا و اروپا و غرض ورزی رسانه های جمعی است که مقاومت و دفاع مردم فلسطین در قبال اشغالگری های رژیم صهیونیستی را محکوم می کنند و با بزرگ نمایی این مقاومت ها، مردم فلسطین را تروریست می نامند . تمام جنایات رژیم صهیونیستی از جمله ترور شخصیت ها، قتل عام غیر نظامیان ، کشتن کودکان، انهدام اراضی کشاورزی ، انهدام منازل و بمباران مناطق مسکونی با تجهیزات نظامی آمریکایی از سوی مقامات و رسانه های جهان غرب دفاع از خود نامیده می شود. رژیم صهیونیستی علیرغم قدرت نظامی خود قربانی موشک های کم قدرت فلسطینی معرفی می شوند. آنها قربانیان جنایت های رژیم صهیونیستی (غیرنظامیان و کودکان فلسطینی) را تروریست های مسلح معرفی می کنند و از جنایات رژیم صهیونیستی به عنوان تدابیر امنیتی دفاع می کنند. مضحک ترین افسانه ای که رژیم صهیونیستی با حمایت ایادی خود آن را ساخته این است که اسراییل تنها دموکراسی خاورمیانه می باشد . در حالی که واقعیت کاملاً برخلاف این ادعاست و رژیم صهیونیستی یک تروریسم دولتی می باشد. دولت این رژیم بر مبنای خشونت ، نژادپرستی و نظامی گری بنا شده است و تهدیدی جدی برای امنیت و صلح جهانی به شمار می رود.اسراییل با سیاست های نژادپرستانه و ضد اسلامی خود امنیت و ثبات خاورمیانه رابه خطر انداخته است و کشورهایی که از لحاظ نظامی، سیاسی و اقتصادی از ا ین رژیم حمایت می کنند، در واقع اشاعه دهندگان واقعی تروریسم هستند و جوامع بین الملل باید با چنین سیاست هایی به شدت مقابله کند.