هیتر ووکوش خبرهای منتشر شده مبنی بر این که یک شرکت آمریکایی اخیراً نمونه های آزمایشگاهی آنفلوآنزای گونه سال 1957 را تصادفاً به آزمایشگاه های سراسر دنیا ارسال کرده باعث برانگیخته شدن خشم عمومی نسبت به برنامه های دولت بوش برای تولید سلاح های بیولوژیکی با میلیاردها دلار هزینه شده است. دولت آمریکا برنامه های «دفاع بیولوژیکی» خود را پس از حملات ویروسی سیاه زخم سال 2001 آغاز کرد و یکی از نخستین طرح های آن تولید ژنتیکی نوع کشنده و بسیار مقاومی از ویروس سیاه زخم بود. رهبران ما دیوانه هستند. متاسفانه پروژه «سیاه زخم» به خوبی همراهی شده است. در حال حاضر یکی از دانشمندان ارتش ایالات متحده سعی می کند عامل بیماری آنفلوآنزای سال 1918 را که در آن زمان 40 میلیون نفر قربانی گرفت، احیا کند. و یک ویروس شناس در سنت لوییس روی نوع کشنده تری از آبله تحقیق می کند. افزایش تعداد اشتباهات در زمینه سلاح های بیولوژیکی نباید تعجب آور باشد. برای مثال در فوریه 2003 دانشگاه کالیفرنیا در دیویس به مدت 10 روز به ساکنان مجاور آن اطلاع می داد که یک میمون از تاسیسات اصلاح نژاد این دانشگاه فرار کرده است. در همان زمان این دانشگاه در پی تخصیص بودجه دولتی برای تاسیس منطقه حفاظت شده آزمایشگاه دفاع بیولوژیکی بود که در آن از پستانداران برای آزمایش سلاح های بیولوژیک استفاده می شد. چنانچه میمون فراری الوده به ویروس ابولا بود معلوم نیست مردم کی و چگونه مطلع می شدند. همزمان با این واقعه، پنتاگون بیش از 2000 تن زباله های بیولوژیکی خطرناک را در زمین های مریلند دفن کرد که قسمت اعظم آن ضایعات باقی مانده از یک برنامه جنگ میکروبی لغو شده و ثبت نشده بود. اوضاع بدتر می شود. در ژوئن 2004 اعلام شد ارتش از بازرسی یکی از آزمایشگاه های مهم دفاع بیولوژیک تحت نظر خود کوتاهی کرده است. اتهام به سال 1999 برمی گشت، زمانی که ارتش با یک آزمایشگاه تولید عوامل سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی در آزمایشگاه ملی آکریج تنسی قرارداد بست. طبق مقررات نظارتی ارتش ملزم بود هر سال آزمایشگاه مزبور را بازرسی کند و مرکز کنترل بیماری ها نیز می بایست به طور مرتب از آن بازرسی می نمود. در دسامبر 2003 کمیته ایمنی آزمایشگاه آکریج اعلام کرد که از بازرسی های ارتش و مرکز کنترل بیماری ها مطمئن است اما در سال 2004 بازرسی کل وزارت انرژی متوجه شد که طی سه سال گذشته این آزمایشگاه تحت هیچ بازرسی از سوی ارتش و طی چهار سال از سوی مرکز کنترل بیماری ها قرار نگرفته است. نگرانی ها درباره عدم شفافیت و ولخرجی های صورت گرفته در این موارد به کنار، تاسیسات دولتی تولید سلاح های بیولوژیکی مسائل اخلاقی بارزی را به وجود آورده اند؟ چرا ایالات متحده باید به تولید ویروس های جدیدتر و کشنده تر بپردازد؟ این سلاح های مصیبت بار قرار است روی چه کسانی آزمایش شود؟در نهایت علیه چه جمعیت هایی مورد استفاده قرار خواهد گرفت؟ این سؤالات درباره ماجراجویی های نظامی دولت بوش با پوشش خبری ضعیف رسانه های آمریکا درباره قربانیان جنگ ها تشدید شده است. برای مثال شاهدان عینی حملات آمریکا به فلوجه در اواخر سال 2004 ادعا کرده اند که نیروهای آمریکایی از گازهای سمی و بمب های هدایت شونده ای استفاده کرده اند که با انفجار آنها پوست دچار سوختگی می شود، حتی اگر آب روی پوست ریخته شود- نشانه بمب های ناپالم یا فسفری. واکنش دولت انگلیس نسبت به این افشاگری سریع و صریح بود، از نخست وزیر خواسته شد تا وقتی ایالات متحده به چنین بمباران های وحشیانه ای پایان نداده است، نیروهای انگلیسی را از عراق خارج کند. آلیس ماهون، عضو پارلمان انگلیس از بلر خواست که برای توضیح درباره چنین وقایعی به سرعت در مجلس عوام حاضر شود. حال این سؤال خودنمایی می کند که: آیا ما از کاربرد این تسلیحات مخفی در عراق مطلع بودیم؟ در کنگره آمریکا هیچ صدای اعتراضی برنخاست و هیچ نطقی در این باره صورت نگرفت. رسانه های اصلی آمریکا اخبار مربوط به «بمب های هدایت شونده» را منعکس نکردند. هنگامی که ما به دولت مان اجازه می دهیم کنوانسیون های بین المللی درمورد کنترل تسلیحات را نادیده بگیرد و درباره تزریق میلیاردها دلار بودجه به برنامه های تولید سلاح های جدید چیزی نمی گوییم، حق متعجب شدن از کاربرد این سلاح ها از سوی ارتشمان را علیه غیرنظامیان بی گناه – یا حتی خودمان- نداریم. حتی ممکن است متعجب شوید که در سال 2003 پنتاگون به آرامی اذعان نمود که طی یک دهه (73-1962) عوامل شیمیایی بیولوژیکی را روی 5842 نفر از پرسنل ارتش به طور مخفیانه آزمایش کرده است. بسیاری از نظامیان نمی دانستند که تحت آزمایش عوامل سمی قرار دارند. ده ها سال بعد با از طبقه بندی خارج شدن اسناد، بیماری های این افراد تایید شد. شما تصور می کنید که چنین بربریتی دوباره روی نخواهد داد ، چون حمایت های قانونی متعددی از شهروندان وجود دارد. اما در این قوانین بندهای ظریفی گنجانده شده که چنین امکانی را به مقامات می دهد. اگر رییس جمهور یا کنگره وضعیت جنگی اعلام کنند ،وزیر دفاع به رضایت هیچ مقام دیگری برای آزمایش عوامل شیمیایی یا بیولوژیکی روی انسان ها نیاز ندارد. نویسنده: هیتر ووکوش برگردان: واحد ترجمه فرازسیستم