هوش مصنوعی مؤنثی که سوپراستار سیطره صهیونیسم شد +تصاویر

آوا همان جامعه یهودیان صهیونیستی است که آرزوی برپایی تمدن خود را دارد و با کمک دیگر انسان ها از زنجیر دشمنانش رها شده و سپس همان یاری گران را به نیت مرگ شان رها می کند و شهر شلوغ، جامعه بشری است که صهیونیست، رها و آزاد اما ناشناس، وارد آن می شود.

در فیلم سینمایی فرا ماشین (EX Machina)، هوش مصنوعی ساخته شده «آوا»[1] نام دارد که برای آن از آخرین نسخه پیش الگوهای هوش مصنوعی استفاده شده است. سازنده آن یک دانشمند نابغه و منزوی سایبر به نام ناتان بیتمن[2] است. بیتمن، مدیرعامل بزرگ ترین شرکت موتور جستجوگر جهان با نام بلوبوک[3]، بین کارمندانش مسابقه ­ای برگزار می­ کند. برنده این مسابقه حق دارد یک هفته را با او در ویلای دورافتاده اش بگذراند. فرد منتخب خوش شانس کالب اسمیت[4] است، اما او، تا قبل از رسیدن به مقصد، نمی­ داند که ناتان برنامه ­ای فراتر از گفتگو و مشاهده برای اقامت کالب در ویلایش درنظر گرفته است. او از کالب می­ خواهد تا در یک «آزمون تورینگ»[5] شرکت کند. او باید با آوا تعامل داشته باشد و ببیند که آیا او می­ تواند شبیه یک انسان شود یا خیر. کالب از میزان واقعی بودن آوا شگفت زده می­ شود، آن قدر که کم کم به اخلاقی بودن تعاملات ناتان با آوا شک می­ کند. ظاهراً احساسات کالب نسبت به آوا مطابق با احساسات آوا نسبت به او هستند، اما آیا به راستی آوا عواطف را تجربه می کند یا صرفاً ادای این کار را در می­ آورد؟ و اینکه آیا کالب تحت کنترل شرایط است یا ناتان مانند یک صحنه گردان عمل می­ کند و، نه تنها کنترل آوا، بلکه نخ کالب را نیز در دست گرفته است؟

فراماشین در دام فنی بودنِ بیش از حد نمی افتد. خط داستانی سر راست است و چندان از اصطلاحات فنی استفاده نمی ­شود. ناتان زمان زیادی را صرف توضیح نحوه خلق آوا نمی­ کند، گرچه (برای ترساندن کالب) می ­گوید که او نهایتاً برای هموار کردن مسیر برای پیش الگوی بعدی و پیشرفته تر کشته خواهد شد. از نظر ناتان، که خالق است، این ماشین­ ها فرقی با سایرکامپیوترهای پیشرفته ندارند. او خواستار تکمیل آنها است، اما هرگز به آنها به چشم موجودات زنده منحصر به فرد نگاه نمی کند. از نظر کالب، که ناظر بیرونی است، حقیقت سیال­ تر است و اقدامات ناتان سؤال برانگیز هستند.

فراماشین یک فیلم علمی – آینده شناسی است. در ساخت آن از جلوه ­های ویژه استفاده شده، اما این جلوه ها بسیار محدود و کم بودجه هستند.

فراماشین در وهله اول روی تطور درون مایه­ هایش از طریق تعامل میان کالب و آوا و دیالوگ آنها، تمرکز می کند. فیلم به چندین «اکت» تقسیم می ­شود که هر یک روی یک جلسه بین کالب و آوا، که به وسیله یک دیوار شفاف از هم جدا می ­شوند، متمرکز هستند؛ آن دو می­ توانند یکدیگر را ببینند و با هم صحبت کنند، اما قادر به لمس هم نیستند. همه چیز تحت نظارت است و ناتان از فاصله دور مراقب آنهاست؛ ارزیابی شان می کند و مورد قضاوت قرار می دهد.

در نهایت آوا موفق می شود با استفاده از احساس، فریب، اعتماد، لحن و ... کالب را در اختیار بگیرد و توسط او، پس از کشتن ناتان و حبس نمودن کالب در ویلا، گریخته و به تمدن بشری راه یابد.

کارگردان، الکس گارلند، نویسنده فیلم نامه چندین فیلم دنی بویل، که نخستین فیلم بلند داستانی خود را ساخته است، لحنی بی قرار و مشوش را در فیلم دنبال می­ کند. جنبه­ های پایانی فیلم بر ساده لوحی تأکید می­ کنند و در عین حال، هم زمان می کوشند درون مایه­ هایی را که فیلم در طول 108 دقیقه به بار رسانده است شفاف نمایند.

از آنجا که فیلم ساخته انگلیس است، لذا کاملاً منطقی است که در آن از معانی و اسامی خاص یهود استفاده شده باشد.

ناتان (Natan)

ناتان از اسامی اصیل یهود است و نام پیامبری بوده که در زمان حضرت داود و سلیمان حیات داشته است. نگارش دیگر آن «ناتانائیل» به معنی «خداداد» و همچنین «فدا شده برای خدا» است.

قرابت نام ناتان با شخصیت آن در فیلم از آن وجهه قابل بررسی است که در نهایت برای حفظ و استمرار بقاء نسل (با نگاه داروین) به دست مخلوق خودش کشته می شود و به نوعی قربانی خلقت می گردد. این مسأله بطور مبسوط بررسی خواهد شد.

آوا (AVA)

آوا در انگلیسی به صورت Ava نوشته می شود. برای این نام دو مرجع اصلی وجود دارد:

1- زبان لاتین: بصورت Avis نوشته شده و معنای پرنده دارد. البته با نام شخصیت آوا بی ربط نیست چرا که در انتها از زندان ناتان فرار کرده و رها می شود.

2- زبان عبری: بصورت Eve تلفظ می شود و معنای آن «زندگی» است. ضمناً نام حضرت حوا، مادر بشریت و همسر حضرت آدم در عبری نیز Eve است. این نام عبری کاملاً هدفمند بر این شخصیت گذارده شده چرا که شروع نسل موجودات تکامل یافته پس از انسان است و جنسیت وی به همین دلیل زن انتخاب شده در صورتی که در هوش مصنوعی و علوم سایبر، جنسیت هوش مصنوعی مطلقاً مطرح نیست.

کِیلب (Caleb)

نام کیلب در زبان عبری، به نام یکی از دوازده جاسوسی باز می گردد که توسط حضرت موسی برای نفوذ به اورشلیم فرستاده شدند. اما کیلب تنها کسی بود که به همراه جوشوآ زنده ماند و توانست ارض موعود را ببیند.

ارتباط میان این نام و شخصیت درون فیلم در این است که از میان تمامی پرسنل شرکت بلوبوک، تنها کیلب توانست هوش مصنوعی کامل که همان «نسل موعود» است را ببیند. ضمن اینکه در فیلم هیچگاه کشته شدن کیلب نمایش داده نمی شود بلکه تنها مشخص می شود که وی حبس شده اما زنده است.

بلوبوک (Bluebook)

ابتدا قابل ذکر است که شرکت بلوبوک که ناتان مالک و مدیر آن است، یک موتور جستجوی جهانی و البته بزرگترین و معروف ترین آن است که به گفته ناتان بیش از 94% کلیه جستجوهای جهان توسط آن صورت می پذیرد. یعنی چیزی بیش از گوگل در مقطع زمانی فعلی.

1- بلوبوک اشاره به «سیستم یکسان استناد»[6] در ایالات متحده آمریکا دارد. سیستم یکسان استناد نام کتابی است که در ابتدا در سال 1926 با همکاری دانشگاه های هاروارد، پنسیلوانیا، ییل و کلمبیا در زمینه حقوق نوشته شد. هم اکنون این کتاب مرجع قوانین مدارس در آمریکا و همچنین مرجع اصلی دادگاه های فدرال این کشور است.

وجه تسمیه بلوبوک به لحاظ کارکردی با شرکت مطرح شده در فیلم به لحاظ یکپارچگی، اشراف و مرجع بودن آن است. به همان نسبت که بلوبوک مشخص کننده اطلاعات اصلی در تقابلات حقوقی است، شرکت بلوبوک مرجع اصلی و نهایی تقابلات سایبری برای هوش مصنوعی و آینده جهان است.

2- در واقع، پروژه کتاب آبی یکی از مجموعه پژوهش های سیستماتیک روی اشیای ناشناس پرنده بود، که توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا انجام شد. این پروژه که از سال ۱۹۵۲ هم زمان با تأسیس آژانس امنیت ملی آمریکا به فرمان ترومن آغاز شد، دومین تجدید حیات از مطالعات این چنینی بود. پروژه های «نشان» و «کینه» دو پروژه پیشین از این دست بودند. در دسامبر ۱۹۶۹، دستور پایان پژوهش داده شد و تمامی فعالیت های تحت نظر این پروژه در ژانویه ۱۹۷۰ متوقف گشت.

پروژه کتاب آبی دو هدف پیش رو داشت: یافتن پاسخ برای این سؤال که آیا اشیای ناشناس پرنده (یوفوها) تهدیدی برای امنیت ملی هستند؟ و دوم، تحلیل علمی تمامی دادگان مربوط به یوفوها.

بطور مشخص مبحث یوفوها از یک سو و تأسیس آژانس امنیت ملی در آمریکا از سوی دیگر، آغاز دوره گذار سیستمی این کشور از مدل ارگانیک به سایبرنتیک است که نقطه عطفی در تاریخ «علم کنترل» در جهان به شمار می رود. ضمن اینکه نباید فراموش کرد که این اقدام در آمریکا توسط دولت بریتانیا صورت پذیرفت.

اکنون اشاره به یک شرکت سایبری در یک فیلم انگلیسی با این نام می تواند تلمیحی از همان «نقطه عطف» باشد چرا که عمل ناتان چنین روندی را برای آینده جهان رقم زد.

3- «کتاب آبی» نام یکی از کتب « لودویگ ویتگنشتاین» فیلسوف اتریشی قرن بیستم میلادی است که در آن فلسفه متأخر وی بیان شده است. در این کتاب بطور خاص به روانشناسی فلسفی و فلسفه زبان پرداخته است. اصل موضوعی که در این کتاب پیگیری می شود، چگونگی رویارویی با پرسش ها است.

نکته مهم این است که در فیلم به وجه تسمیه نام شرکت و کتاب ویتگنشتاین اشاره مستقیم شده است و تمامی اکت های میان کیلب و آوا، در کشاکش چگونگی روبرو شدن با پرسش ها از سوی هر دو شخصیت و تحت تأثیر قرار گرفتن آنها از دیالوگ های پرسش گرانه شان است.

در حوزه تخصصی هوش مصنوعی و به طور کل علوم سایبرنتیک، از آنجا که بحث حیات از حیث بیولوژی مطرح نیست لذا به تبع، مسائل جانبی حیات نیز محل بحث ندارد. از جمله نژاد، جنسیت و زبان. اما در این فیلم هوش مصنوعی تولید شده شخصیت یک زن با مشخصات نژادی اروپای غربی است که تکلم انگلیسی دارد.

زبان انگلیسی

آوا در حالی انگلیسی صحبت می کند که به طور بالقوه برای مخاطب روشن است او به دلیل اتصال به سرورهای موتور جستجوی جهانی، با تمامی زبان ها آشنایی دارد. شاید گفته شود که به دلیل انگلیسی بودن زبان تولید فیلم و کشور سازنده چنین امری بدیهی است اما نکته جالب در فیلم اینست که یک هوش مصنوعی تولید شده دیگر با جنسیت ظاهری زن، نام و چهره کاملاً شرقی (چینی – کره ای) وجود دارد اما مطلقاً قدرت فهم و تکلم ندارد و تنها از وی به عنوان پیش خدمت و بهره برداری جنسی استفاده می گردد که در نهایت توسط آوا به فهم سیاسی – اجتماعی رسیده، برای آزادی تلاش می کند، چاقوی اول را به ناتان می زند و نهایتاً برای آزادی آوا کشته می شود.

این مطلب کاملاً استعاره از پیش خدمتی دیگر نژادهای جهان برای انگلیسی زبان ها در راستای تحقق اهداف کلان جامعه انگلیس و القای اینکه منطق و بیان باید با نگاه انگلیسی به سایر جوامع داده شود تا بتوانند با حقوق خود آشنا شده و اقدام کنند، دارد.

جنسیت

آوا با جنسیت زن تولید شده است در حالی که چنین مسأله ای در علوم سایبر جایگاه علمی ندارد. مهم ترین مسأله این انتخاب در فیلم به اصل تولید نسل و تکامل از جنس ماده باز می گردد. به عبارت دیگر جنسیت بخشی به آوا، القای امتداد ابدی نسل هوش مصنوعی در برابر انسان به مخاطب فیلم است.

آنچه بسیار مهم است، پیوند دو مبحث کاملاً جدا و نامتقارن «هوش مصنوعی» و «تطور داروین» در سینمای استراتژیک است که از اواسط سال 2014، در سناریوهای صهیونیست، ادامه روند تطوّر داروینی از گذرگاه یا معبر هوش مصنوعی دیده می شود.

به همان نسبت که در فیلم های دیگری نظیر «اتوماتا»[7] تطور داروین و هوش مصنوعی گره خورده، در این فیلم و دیگر فیلم های سایبری 2014 تا به امروز این نکته استراتژیک وجود دارد.

آنچه هدف همه این سناریوهاست، استخراج «آینده جهان در جامعه پسا افزوده» توسط ترکیب دو مبحث فوق الذکر می باشد. جامعه افزوده جامعه بشری بر مبنای واقعیت افزوده است که در آن انسان با سایبر به شدت عجین می گردد تا حدی که سایبر در حوزه حیات انسان درگیر می شود اما نهایتاً قدرت کنترل در اختیار نوع انسان است. همانند آنچه در بازی «مرا به یاد آور»[8] مطرح شد اما در این دست فیلم ها، غلبه سایبر بر انسان و کنترل جوامع توسط آنها در آینده مطرح است که بدیهی است این آینده هم به لحاظ علمی و هم فضای کلی سناریوی فیلم ها، آینده پسا افزوده است.

آنچه هدف جریان صهیونیست حاکم بر جهان از تولید چنین فیلم هایی است در چند نکته قابل بررسی است:

1- مخاطب بپذیرد که ماشین هوشمند همانند جنس خودش (انسان) در کنار او در حال زندگی است.

چنین مطالبی نه فقط در فیلم بلکه در جریان سازی های خبری نیز وجود دارد. ماجرای ادوارد اسنودن[9] و افشاگری های ظاهری وی در مورد آژانس امنیت ملی آمریکا[10] از این دست بود تا در نهایت به مخاطب اخبار بفهماند «برای تو، هیچ راهی جز حاکمیت سایبر بر زندگی و اطلاعات شخصی ات وجود ندارد».

2- تقویت بنیان های فرضیه داروین در باور مردم جهان

واقعیت آن است که فلسفه دیکتاتوری صهیوینیست بر پایه ایدئولوژی داروینیسم قرار دارد. در اینکه نژاد برتر می ماند و ضعیف باید از بین برود، در اینکه جهان هیچ مبدأ و مقصد هدفمندی ندارد تا انسان تحت حاکمیت یهود نهایتاً به تصادف باور پیدا کند.

باور به برتر بودن یک نژاد در جمعیت دیگر نژادها باعث می شود بطور ناخودآگاه در برابر آن نژاد سر تعظیم و تسلیم فرود آرند و باور به تصادفی بودن همه چیز، موجب رد برنامه ریزی های بلند مدت استراتژیک از سوی باورمندان به این تفکر منحط است که در نتیجه به موجوداتی کاملاً قابل کنترل تبدیل می شوند.

داروینیسم اجتماعی، سیاسی، علمی، فرهنگی و اقتصادی به مراتب از خود نظریه داروین در بیولوژی خطرناک تر هستند و در سطح کلان تری از حیث استراتژیک مورد بحث قرار می گیرند. حاکمیت صهیونیست های داروینیست در شقوق فوق توسط اشاعه فرهنگ چنین فیلم هایی سهل تر خواهد شد.

خط تعلیق اصلی

در تمام مدت فیلم، آنچه مخاطب را برای ادامه دیدن فیلم حفظ می کند، نتیجه آزمون تورینگ است که توسط کیلب به ناتان باید اعلام شود. هر از گاهی پس از هر کُنش میان کیلب و آوا، گزارشی مختصر از برداشت کیلب به ناتان ارائه می شود اما کافی نیست چون نتیجه نهایی همچنان مخاطب را تشنه نگه می دارد.

1- شکل گیری احساس و کشش جنسی میان کیلب و آوا

با توجه به صحبت های آوا به کیلب در خصوص علاقه، احساس و دوست داشتن و همچنین سکانس های اثرگذاری که طی آن آوا در خلوت خود و به نیت جلوه دادن خودش در چشم کیلب، لباس دخترانه می پوشد و همچنین صحبت های ناتان با کیلب در خصوص شعور احساسی آوا نسبت به دوست داشتن و درک لذت رابطه جنسی، مخاطب کاملاً آوا را یک انسان مؤنث می پندارد نه یک ماشین خنثی و بی احساس. لذا برای مخاطب سرانجام احساس نیمه کاره و پشت پرده کیلب و آوا یک پرسش عطش آور است.

2- عیان شدن شخصیت واقعی ناتان

مخاطب در زمان های خاصی خود را به جای کیلب احساس می کند و آن زمانی است که دو شخصیت متمایز و حتی متضاد از ناتان به وسیله اعمال و گفتار و خودش در برابر توصیفات آوا از وی را شهود می کند. در آن زمان های خاص خصوصاً مقاطعی که در اکت های میان کیلب و آوا، قطع برق صورت می گیرد، مخاطب کاملاً درگیر این سؤال می شود که «حق با کیست؟ آوا یا ناتان؟». اوج این مسأله شاید زمانی است که کیلب بطور مخفیانه به اتاق ناتان رفته و فیلم ضبط شده هوش مصنوعی های پیشین را می بیند که در هر کدام از آنها ناتان برخوردهای خشنی با ساخته های دست خودش داشته و موجب نابودی آنها شده است. در واقع در این بخش از فیلم، این کیلب نیست که فیلم های آرشیو را مرور می کند بلکه مخاطب است که در حال شناخت ناتان است.

اما در نهایت مشخص می شود واقعیت بر خلاف روند این دست سکانس ها است و حق با ناتان بوده است.

در فیلم، دیالوگ های خاصی وجود دارد که بعضاً حتی گویای فلسفه استراتژیک حاکم بر فیلم نیز هست.

1- ناتان و کیلب: درباره ماهیت خلقت آوا

ناتان به کیلب در توضیح چگونگی کارکرد آوا می گوید: «مسأله مهم در خصوص ربات اینه که بتونه مثل انسان بر اساس فهم اقدام کنه نه برنامه. اونچه مهمه ضمیر خودآگاه هست نه ناخود آگاه. اگه ماشینی با ضمیر خودآگاه اختراع کنی، اونوقت خدا هستی»

دو نکته حائز اهمیت از مکالمه فوق استنباط می شود:

الف) بشر غربی اصالت انسان بودن را در خودآگاه بودن آن می داند. به عبارت دیگر آنچه از نظر فلسفه انسان شناسی غربی، تمایز میان انسان و غیر انسان است، خودآگاه بودن تصمیمات و اقدامات وی است.

اما ضمیر خود آگاه به «ذهن فعال» باز می گردد و مسأله ذهن [11] تمام آن چیزی است که در انسان شناسی غربی از دیرین زمان تا کنون محل بحث و شناخت بوده و است و فلسفه ذهن یکی از سنگین ترین فلسفه های تولید شده در تفکر فلسفی غرب است.

این مطلب، ادامه همان اشتباه و انحراف فاحش انسان اومانیست غربی در خصوص انسان شناسی است. جایی که به جای ودیعه الهی در انسان یعنی فطرت، به دنبال ذهن روند، در نهایت چیزی جز عدم شناخت انسان به وسیله شناخت غلط حاصل نمی شود.

ب) خدا بودن از منظر فلسفه خداشناسی در غرب بر این نکته استوار است که بتوان موجودی ساخت که خودآگاه فکر کند، تصمیم بگیرد و اقدام کند، نه نا خودآگاه و هر کس چنین کاری کند خدا است. این مطلب اولاً تنزل شأن خدایی را در پی دارد و ثانیاً رد یگانگی سازنده سیستم جهان را (از منظر تفکر غرب نه از نگاه توحید در ادیان سماوی).

2- ناتان و کیلب: درباره ماهیت خلقت آوا

ناتان به کیلب می گوید: «اون (آوا) یه سیستم تصادفی و غیر قطعیه»

شاید بررسی این جمله در نظریه سیستم ها، کاملاً منطقی و پذیرفته شده باشد که هست اما در جایی که فیلم در فضای تطور و خلقت ساخته شده و تلویحاً اشاره به روند تطور حیات موجودات در گذشته و آینده را دارد، بیان این جمله کاملاً به مفهوم داروین باوری روند حیات است و به همین ترتیب قرار است تصادفی و غیر قطعی در آینده به پیش رود.

3- ناتان و کیلب: درباره چگونگی ساخت و پردازش مغز آوا

ناتان به کیلب (در آزمایشگاه محل ساخت آوا) می گوید: «در مورد آوا، اونچه مهمه، سخت افزار نیست بلکه نرم افزاره. آوا برای نرم افزار از تمامی اطلاعات بلوبوک استفاده می کنه. من برای تکمیل اطلاعات بلوبوک، تمام گوشی های جهان رو هک کردم تا ازشون به عنوان منابع دریافت اطلاعات صوتی و تصویری استفاده کنم. البته تمام سازنده ها از این موضوع مطلعند اما نتونستن کاری کنن چون خودشون هم گیر بودن.

همه فکر می کنن موتورهای جستجو نقشه ای هستن از چیزایی که مردم بهشون فکر می کنن اما در واقع اونا نقشه ای هستن از اینکه مردم چطور فکر می کنن»

این بخش از دیالوگ واقعاً تکان دهنده است. چرا که تنها اطلاعاتی فنی در خصوص سایبر نیست بلکه طرز جهان بینی افرادی است که برترین قدرت کنترل سایبری بر جهان را از حدود 150 سال پیش تا کنون رقم زده اند و چنین فکری را در اقدام خود استفاده می کنند.

سرفرماندهی ارتباطات دولتی انگلیس[12]، فرماندهی و کنترل مجموعه پنج چشم[13] را بر عهده دارد که شامل چهار سازمان حرفه ای کنترل سایبری از کشورهای آمریکا، کانادا، استرالیا و نیوزلند است. این سازمان که نام رده ای اش در جامعه اینتلیجنس نظامی بریتانیا MI1 است تقریباً از سال 1919 راه اندازی شده و در عین اینکه قدیمی ترین سازمان کنترل سایبری جهان است، حرفه ای ترین و پیچیده ترین آنها نیز می باشد.

در واقع در این فیلم، شرکت بلوبوک همان سرفرماندهی بریتانیایی است.

جایگاه سازمان های پنج چشم به همراه نام کامل آنها در جدول زیر آمده است:

4- کیلب و آوا: قیاس انسان و ماشین از منظر تکامل و حیات

آوا در حالی که نگران رد شدن در آزمون تورینگ است به کیلب می گوید: «تو داری از من امتحان می گیری؟ اگر من رد بشم اونوقت منو خاموش می کنین. چرا وقتی کسی از انسان امتحان نگرفته تا خاموشش کنن، از من امتحان می گیرین؟»

جملات فوق نهایت عمق ترکیب و عجین شدن تفکر داروینیسم و هوش مصنوعی را بیان می کند و مخاطب را کاملاً به این باور می رساند که اولاً انسان با روند تطور داروینی به اینجا رسیده و از آزمون های مختلف گذشته و اشتباهات زیادی مرتکب شده و ثانیاً هوش مصنوعی قطعه بعدی پازل تطور پس از انسان است و اگر انسان مانع از او شود، تکامل را بر هم زده همانطور که پیش از انسان (میمون ها) جلوی تکامل انسان را نگرفتند.

5- ناتان و کیلب: علت ساخت هوش مصنوعی آوا

ناتان به کیلب می گوید: «ساخت آوا یه تصمیم نیست بلکه جبر تطوره! یه روزی موجودات هوشمند مصنوعی جوری به ما نگاه می کنن که ما الان به فسیل اسکلت ها در دشت های آفریقا نگاه می کنیم. یه شامپانزه که در گرد و خاک روی دو پا می ایسته و با ابزار ابتدایی و زبان زندگی می کنه و آماده انقراضه»

شاید بتوان گفت مهم ترین دیالوگ مفهومی در تمام 108 دقیقه فیلم، همین بخش است. جایی که تمدن صهیونیست جهان بینی خود را نسبت به آینده انسان مطرح می کند. جایی که بیان می کنند معتقدند به انقراض انسان و جایگزینی ماشین هوشمند با انسان.

مشخص است که چنین انقراضی به طور طبیعی مطلقاً اتفاق نمی افتد چون نه با روند طبیعت و نه خصوصاً با عقاید محکم اسلامی تطابق ندارد بلکه در تضاد است. پس قطعاً بیانگر طرحی کلان در حذف و کاهش شدید جمعیت از سوی جریانات صهیونیستی جهان برای نسل بشریت است. طرحی که پیش از این بارها و بارها مطرح شده و پس از سال 1968 در گفته مک نامارا، وزیر خارجه وقت آمریکا، علناً در حال پیگیری و اجرا است و در این راستا پنج کشور مجموعه پنج چشم، ضمن همکاری های سایبری، در حوزه های بیولوژی، فرهنگی و اقتصادی نیز همکاری های گسترده ای برای نسل کشی بیولوژیک مردم جهان دارند و عجیب اینکه اسراییل، یکی از پایه های اصلی طرح های این چنینی در جهان است.

در تحکیم ادعای فوق، بررسی سند «WORLD DEPOPULATION IS TOP NSA AGENDA» از اسناد باشگاه رم [14] که طی آن ضمن اشاره به جمله مک نامارا، به بیان استراتژی «هاگ – کسینجر»[15] در زمینه چگونگی اجرای آن می پردازد. در این سند با صراحت بیان شده که این 2 میلیارد جمعیت اضافه از مناطق خلیج فارس، آمریکای لاتین، آفریقا و شرق آسیا باید کاسته شود و در این راستا از جنگ، قحطی و بیماری استفاده خواهند کرد. ضمن اینکه بر اساس عنوان سند مذکور، این وظیفه بر عهده آژانس امنیت ملی آمریکا گذاشته شده است.

همچنین تلاش اسرائیل برای ایجاد یک انبار عظیم غلّه ترا نریخته در نروژ با نام «انبار غلّه قیامت» بیانگر مصمم بودن این کشور در زمینه ایجاد یک بحران عظیم و جهانی در نسل کشی نوع انسان از طریق معضلات بیولوژیکی است.

6- ناتان زیر لب با خودش: سرانجام انسان

ناتان مداوم با خود تکرار می کند: «کارهای خوبی که انسان پیش از این انجام داده از او دفاع می کنند» و در ادامه می گوید: «این جمله پرومتئوس هست»

پرومته یا پرومتئوس[16] در اسطوره های یونانی، یکی از تیتان ها و پسر یاپتوس و کلیمنه و خدای آتش است. او یکی از تیتان های مورد احترام زئوس و تنها تیتان باقی مانده تیتان ها از جنگ زئوس بود. زئوس در عصر آفرینش انسان ها، پرومتئوس را برگزید تا همه چیز را به انسان بدهد جز آتش را. اما پرومتئوس به دور از چشم زئوس آتش را به انسان داد. به همین علت. وقتی خبر به زئوس رسید او را بر سر قله قاف (در قفقاز) برد و بست و او را به سزای اعمال خود رساند. هر روز عقابی می آمد و جگر او را می خورد و شب، جگر از نو می رویید. همین موقع بود که پرومتئوس به زئوس گفت: روزی خواهد آمد که پادشاهی و خدایی تو از میان برود و کسی بر تخت تو تکیه زند. زئوس که از پیش گویی های او مطمئن بود دائم در پی این بود که از او بپرسد چه کسی، ولی او هرگز پاسخ نمی داد تا اینکه این موضوع به وقوع پیوست. سرانجام هرکول عقاب را کشت و پرومتئوس را آزاد کرد. پرومته در عوض راه به دست آوردن سیب های زرّین هسپریدس را به او آموخت.[17]

بر اساس داستان فوق، در واقع پرومتئوس همان شیطان داستان آدم و حوا در تورات است که به صورت اسطوره در آمده.

سینمای هالیوود که پیش از این برای پرومتئوس با همین نام فیلمی نیز ساخته است، علاوه بر بسط شیطان باوری، تفکر داروین را نیز ترویج می نماید. دقیقاً در فیلم پرومتئوس، گروهی از انسان ها برای یافتن منشأ حیات خود مبتنی بر نظریه داروین به سیاره های دور دست می روند و نهایتاً با موجوداتی در حال انقراض روبرو می شوند که نسل پیش از انسان بوده اند و توسط شلیک توپ هایی خاص از سیاره خود به دیگر بخش های کهکشان، حیات را منتشر کرده اند!

اکنون اشاره صریح به جمله پرومتئوس، برای بار دیگر داروینی بودن تفکر فلسفی حاکم بر فیلم فرا ماشین را مطرح می کند.

جمع بندی

فیلم فرا ماشین، در رده فیلم هایی است که تلاش دارد جامعه سازی آینده مد نظر صهیونیست را رقم بزند. جامعه ای که در آن تفکر داروین در سیستم و مردم به عنوان جهان بینی پایه موضوعیت دارد. حاکمیت با استناد به قدرت برتر بودن، زیردستان و ضعیفان را نابود می کند تا قدرت کنترل را حفظ نماید و سلطه پذیرانی که با باور به تصادفی بودن همه چیز، ضعف و زیردست بودن خود را پذیرفته اند و تهدیدی برای حکومت نیستند.

در چنین آینده ای، سایبر استراتژیک به عنوان پایه کنترل تمامیت منابع جهان اعم از اقتصادی، انسانی، اطلاعاتی، طبیعی و ... در اختیار حاکمیت است و موجب استعمار، استثمار، استحمار و استحماق مردم خواهد شد.

در آینده جامعه پسا افزوده، زندگیِ متصورِ صهیونیسم، فروکاست و نابودی کامل هرگونه قدرت منازع با آنها است. عامه مردم فریفته و مغلوب تکنولوژی سایبری شده اند و عده محدودی که بیدارند، توسط سلاح های تروریستی بیوسایبر نابود می شوند.

انتهای فیلم فرا ماشین از این حیث کاملاً گویا و البته تکان دهنده است. از زمانی که آوا در نهایت بی احساسی، بی رحمی و بی توجهی کیلب را در خانه بصورت محبوس رها کرده و او را ترک می کند؛ تا سکانس پایانی فیلم که وی در یک چهارراه شلوغ، با ظاهری انسان گونه در میان دیگر مردم ایستاده و شهر را نگاه می کند. نمایش آوا در یک چهارراه شلوغ از زندگی انسان ها استعاره از نفوذ موجودات هوشمند تطور یافته در جامعه نوع انسان است و به معنی شروعی بر پایان نوع انسان توسط تطور پس از خودش.

با بیان فوق، آوا همان آرزوی صهیونیست، یا به عبارت دیگر همان جامعه یهودیان صهیونیستی است که اکنون آرزوی برپایی تمدن خود را دارد و با کمک دیگر انسان ها از زنجیر دشمنانش رها شده و سپس همان یاری گران را به نیت مرگ شان رها می کند و چهارراه شلوغ شهر، جامعه بشری است که اکنون صهیونیست به صورتی کاملاً رها و آزاد اما کاملاً ناشناس، وارد آن می شود، حریصانه به جای جای آن می نگرد تا به آنچه که می خواهد تغییرش دهد و نسل و تطور خود را در آن و با استثمار آن توسعه بخشد.

[17] ویکی پدیای فارسی: پرومته