سیلی تماشایی ملت ایران به رئیس جمهور فرتوت آمریکا

عوامل مختلف دست به دست هم داد تا راهپیمایی روز ۱۳ آبان، با شکوه تر و تماشایی تر از همیشه برگزار شود.

 روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه همشهری با طرح این پرسش که چرا ۱۳ آبان ۱۴۰۱ تماشایی تر از همیشه شد؟ نوشت: تماشایی شد، چون باشکوه ترین، معنادارترین و پرشورترین راهپیمایی ۱۳ آبان تاریخ جمهوری اسلامی ایران برگزار شد. خب، چرا این مردم اینقدر تماشایی به خیابان آمدند؟ مردم، صحنه واقعی این روزها را تشخیص داده اند. فهمیده اند که قصه این وحوش آدمکش کف خیابان، روایت مشکلات اقتصادی و جورشدن دخل و خرج نیست. دغدغه این جماعت آشوبگر لاابالی، دردها و اعتراضات واقعی این مردم نیست. ملت این را فهمیده اند. و البته هزینه این بیدارشدن مردم، خون های شهدایی است که در ۵۰روز گذشته ریخته شد. این خون ها کار خودش را کرد و حق و باطل را مثل روز برای مردم آشکار ساخت. برای همین هم معنادارترین ۱۳ آبان برپا شد.

۱۳ آبان تماشایی شد، چون دشمنان این بار نمی توانستند بهانه ای خیالی برای به خیابان آمدن مردم بیاورند. نه مراسم تشییع شهدا بود، نه مناسبتی مذهبی. نمی توانستند بگویند که با تحریک احساسات دینی مردم، آنها را به خیابان آورده اند. روز تعطیل بود، نمی توانستند بگویند مردم را از مدارس و ادارات با اتوبوس به خیابان آورده اند. ۱۳ آبان، روز مبارزه با استکبار است؛ سیاسی ترین روز در تقویم جمهوری اسلامی. از تبعید امام از ایران در ۱۳ آبان ۴۳ تا تبعید آمریکایی ها از ایران در ۱۳ آبان ۵۸ و حتی کشتار دانش آموزان در ۱۳ آبان ۵۷، همه چیز رنگ و بوی سیاسی دارد. ۱۳ آبان امسال هم فقط یک روز سیاسی بود تا مردم بار دیگر به همه آرمان های نظام جمهوری اسلامی ایران لبیک بگویند.

تماشایی شد، چون این بار شعارها متفاوت بود. در این ۴۳سال، هیچ سالی نبوده که توطئه ای علیه مردم ایران به رهبری آمریکا و صهیونیست صورت نگیرد. این را مردم خوب می دانند، اما شعار ۱۳آبان فقط در شعارهای استکبارستیزی خلاصه نمی شد. مردم آمده بودند تا مطالبه پایان مماشات با آشوبگران داخلی را فریاد بزنند. آمده بودند تا نسبت به سلبریتی های وطن فروش اعلام برائت کنند. آمده بودند تا خواسته شان را به مسئولان امنیتی کشور بگویند و دلشان را قرص کنند که مثل همیشه پای این نظام خواهند ایستاد.

تماشایی شد، چون همه حضور داشتند. شاید ۱۳آبان سال های گذشته با حضور دانش آموزان و نوجوانان شکل می گرفت، اما این بار با حضور همه نسل های انقلاب برگزار شد. همه قومیت ها به خیابان آمدند؛ عرب ما، ترک ما، لر ما، کرد ما و بلوچ ما در سراسر این سرزمین، تصاویر دیدنی خلق کردند. نشان دادند ملت هوشیار و حواس جمع است. نشان دادند که می دانند حرف اول و آخر را در این غائله باید خودشان بزنند، نه نیروهای مسلح، نه پلیس، نه مسئولان. این مردم هستند که باید زیر میز فتنه دشمنان قسم خورده ایران بزنند. مردم در این ۴۳سال فهمیده اند که فقط با آگاهی، با هوشیاری، با بیدار ماندن و به خواب نرفتن، می توان به جلو حرکت کرد و سنگ اندازی دشمنان در این مسیر هیچ گاه متوقف نخواهد شد.

۱۳ آبان تماشایی شد، چون در اوج دشمنی استکبار مردم به خیابان آمدند. دشمنی آمریکا با ملت ایران، دشمنی یکی دو روزه نیست. ربطی به هسته ای و موشکی و انکار دولت صهیونیستی و... هم ندارد. اینها هم نباشد آنها با موجودیت جمهوری اسلامی مخالفند. از هژمونی ایران در منطقه می ترسند. شب قبل از ۱۳آبان امسال، رئیس جمهور هپروتی آمریکایی ها، در تریبونی رسمی می گوید که ایران را آزاد می کنند. معنی این «آزادی» برای مردمی که ۴۳سال طعم دشمنی آمریکایی ها را چشیده اند، مشخص است. مردم به خیابان آمدند تا به خاطر همین اظهارنظر صریح، سیلی محکمی هم به این پیر فرتوت آمریکایی بزنند.