وااقعیت آن است که اوباما پس از کسی در آمریکا به قدرت رسیده است که تا ابد لکه ننگی سترگ بر پیشانی و طوق لعنتی عظیم بر گردن جمهوری‌خواهان خواهد بود. او جانشین بوش شده و بوش همان کسی است که یک میلیون نفر انسان را به کشتن داد، پس شاید خیلی زود باشد که آمریکایی‌ها بتوانند به جمهوری‌خواهان روی خوش نشان دهند! نظام سیاسی دو حزبی آمریکا که در حافظه تاریخی مردم این کشور به تنها گزینه موجود بدل شده و چنان به آن خو گرفته‌اند که حتی تغییر آن در باورشان نمی‌گنجد، باعث شده است تا قدرت هر از چندی بین یکی از این دو حزب دست به دست شود. هر چند باور این واقعیت شاید برای مردم دیگر کشورها اندکی سخت باشد اما حتی برخی نوزادان آمریکایی دموکرات یا جمهوری خواه به دنیا می‌آیند. دموکرات بودن یا جمهوری‌خواه بودن در آمریکا همچون داشتن یک مذهب است! اما در این بین عده‌ای از آمریکایی‌ها نیز هستند که بین خیمه‌های دو حزب سرگردانند، گاهی رایشان را در خیمه یکی می‌افکنند و گاه اسب آرزوهایشان را به عمود خیمه دیگری می‌بندند. البته هستند آمریکایی‌هایی که دنبال راه حل سوم هم باشند اما متاسفانه هنوز تا پیدا کردن اکثریت در جامعه آمریکا و شکستن این ساختار مبتنی بر نظام سرمایه‌داری فاصله زیادی مانده است. بنابراین مردم آمریکا اکنون و تا اطلاع ثانوی، دو دایه کریه‌المنظر دارند که هر از گاهی از یکی به دیگری پناه می‌برند و در پایان، چیزی جز سرافکندگی و ضجه زدن برایشان نمی‌ماند. اکنون بیش از هر زمان دیگر، زمان سرگردانی مردم آمریکا بین عمودین این دو خیمه آتش است. از یکسو، اوباما تقریبا به هر چه گفته است عمل نکرده است. وی تنها به یک سخن خویش جامه عمل پوشانده و آن اعطای آزادی به همجنس‌گرایان در ارتش آمریکاست. اما از سوی دیگر اگر اوباما را از میدان به در کنند، آیا باید به امثال "سارا پیلین" پناه ببرند؟ بوش چه گلی به سر مردم آمریکا زده است که دیگر جمهوری‌خواهان و نومحافظه‌کاران بزنند؟ اینجاست که یک برزخ واقعی معنی پیدا می‌کند. روزنامه کریستین ساینس مانیتور گزارش داده است که نتایج نظرسنجی‌های گالوپ به گفته مدیر این موسسه معتبر نظرسنجی نشان می‌دهد که هر چند دموکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای شکست خورده و در اداره اقتصاد آمریکا ضعیف بوده‌اند اما درصد مقبولیت اوباما در بین مردم آمریکا حتی تا ۳۰ درصد نیز پایین نیامده است، در حالی که در شرایط مشابه، ریگان و کلینتون به مقبولیتی بسیار پایین‌تر از این دچار شدند! ریگان و کلینتون اگر عملکرد اقتصادی‌شان بهتر از اوباما نبود، بدتر هم نبود! پس دلیل این تفاوت در چیست؟ واقعیت آن است که اوباما پس از کسی در آمریکا به قدرت رسیده است که تا ابد لکه ننگی سترگ بر پیشانی و طوق لعنتی عظیم بر گردن جمهوری‌خواهان خواهد بود. او جانشین بوش شده و بوش همان کسی است که یک میلیون نفر انسان را به کشتن داد، پس شاید خیلی زود باشد که آمریکایی‌ها بتوانند به جمهوری‌خواهان روی خوش نشان دهند! نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که همچنان بیش از نیمی از مردم آمریکا بوش را مقصر اصلی مشکلات اقتصادی خود می‌دانند و نفرت عمیقشان از عملکرد وی همچنان بر جای خود باقی است. بنابراین تعجب رئیس گالوپ از نتایج نظرسنجی‌ها به نظر بی‌جا است. اگر قرار باشد بین اوباما و بوش مردم آمریکا باز هم دست به انتخاب بزنند، باز هم اوباما را انتخاب می‌کنند چرا که دست‌کم از زیر بار جنگ لیبی خوب در رفت و آن را به امثال سارکوزی سپرد! در ضمن، اکنون که بحث بدهی‌ها و عدم افزایش سقف بدهی‌های فدرال در آمریکا بالا گرفته، اوباما بیشتر سعی می‌کند خود را در روندی که به کاهش خدمات اجتماعی می‌انجامد، دنباله‌روی جمهوری‌خواهان نشان دهد و به این ترتیب مظلومانه بگوید که چاره‌ای نداشته است! این فشاری است که "جان بینر" و دار و دسته‌اش بر آن دامن می‌زنند و اوباما نیز زیرکانه از آن بهره می‌جوید کما اینکه از عملکرد "اسکات واکر" در ویسکانسین بهره لازم را برد. نباید تعجب کرد حتی اگر بار دیگر اوباما در سال ۲۰۱۲ به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شود، چرا که وی همچنان با بوش مقایسه می‌شود، نوشدارویی که می‌تواند باعث پیروزی وی شود، مگر آنکه اتفاق خاصی بیفتد. جهان – علیرضا کریمی: