هیئت تحقیق سازمان ملل در گزارش مفصل خود درباره زندان‌های مخفی آمریکا و سیا در افغانستان تاکید می‌کند نیروهای آمریکایی دو زندانی را در گرجستان خریداری کرده و به زندان‌های مخفیانه سیا در افغانستان منتقل کردند به گزارش فارس، گزارش هیئت تحقیق سازمان ملل در سال 2010 که درباره زندان‌های مخفی آمریکا و سازمان‌های جاسوسی این کشور در دیگر کشورها منتشر شده در بخش افغانستان آن آمده است: 23 زندانی که از گوانتانامو آزاد شدند در زندان‌های سیا در افغانستان نیز زندانی بوند که عبارتند از: *شش نفر که در اواخر 2001 در ایران دستگیر شدند: "وسام الاردنی " اهل اردن در آوریل 2004 از گوانتانامو آزاد شد. در سال 2006 بود که گفت توسط مقامات ایران در حالیکه درحال بازگشت از یک سفر زیارتی به پاکستان بود به همراه همسر و فرزند نوزادش در دسامبر 2001 بازداشت شده است و پس از آن به مقامات افغانستان تحویل داده شده که آنها نیز وی را به سازمان سیا تحویل دادند. وی گفت که "آمریکایی‌ها از من درباره رابطه‌ام با القاعده پرسیدند. من به آنها گفتم من هیچ ارتباطی با القاعده ندارم. آنها من را در زندان با شرایطی قرار دادند که می‌توانم فقط با وحشت و ترس از آن یاد کنم. من در شرایط غیرقابل توصیفی بودم که در یک جامعه متمدن قابل تحمل نیست. *زندان تاریک زیر زمینی وی گفت او ابتدا 77 روز در یک زندان زیرزمینی نگهداری شد و تاکید کرد که این اتاق آنقدر تاریک بود که نمی‌توانستی روز را از شب تشخیص دهی. هیچ پنجره‌ای وجود نداشت و ما خورشید را یکبار نیز ندیدیم. الاردنی همچنین گفت که پس از آن او را به "زندان شماره 3 " منتقل کردند جاییکه غذایش آنقدر بود که وی بشدت وزن کم کرد. وی سپس در زندان بگرام پیش از آنکه به گوانتامو منتقل شود، 40 روز زندانی بود. "امین الله طوخی " افغانی تبار از گوانتانامو در دسامبر 2007 به زندانی در افغانستان منتقل شد. وی مدعی شده است که او از هرات به جمهوری اسلامی ایران گریخته تا از دست طالبان فرار کند و تا پایان 2001 که ایران اقدام به جمع آوری مهاجران غیرقانونی کرد، راننده تاکسی بود. "حسین المفردی " اهل یمن که هنوز نیز در زندان گوانتانامو است. وی مدعی شده که در ایران ربوده شده و 14 ماه در سه زندان در افغانستان نگهداری شده است-دو زندان تحت کنترل افغانستان و یک زندان تحت کنترل آمریکا. "توفیق البیهانی " اهل یمن که هنوز نیز در زندان گوانتانامو است. وی مدعی شده که پس حملات 11 سپتامبر پس از آنکه تصمیم به فرار گرفت به پاکستان گرفت توسط پلیس ایران در زاهدان دستگیر شد چرا که بدون روادید وارد ایران شده بود و جمعا به مدت یکسال در زندان‌های متعددی در ایران و افغانستان نگهداری شد. *دو ماه تمام در سرما و تاریکی به سر بردم "رفیق الهامی " اهل تونس که هنوز نیز در زندان گوانتانامو است. وی گفته است "من یک زندان در افغانستان بودم اما بازجویی توسط آمریکایی‌ها انجام می‌شد. من در یک دوره یک ماهه آنجا بودم یعنی از یک محل به محل دیگر منتقل شدم. من در یک زندان که به "زندان تاریک " موسوم بود به مدت سه ماه شکنجه شدم. در آنجا شکنجه شدم، تهدید شدم، تمام شب در سرما رها شدم. وی که اکنون در گوانتاناموست گفت: اینجا فرق دارد. من دو ماه را بدون آب و کفش گذراندم و در سرما و تاریکی رها شدم. دو ماه تمام تاریکی بود و موسیقی با صدای بلند. اجازه نماز خواندن نداشتم. در ماه رمضان اجازه روزه گرفتن نداشتم. اینها مستند شده‌اند. شما این اسناد را دارید. *از زندانیان بالاجبار عریان شده عکس می‌گرفتند و "ولید القداسی " که به "زندان تاریک " افغانستان منتقل و به همراه چهار نفر دیگر در زندان‌های دیگر افغانستان نگهداری شد. یک نامه که توسط گزارشگر ویژه شکنجه در نوامبر 2005 در رابطه با "ولید محمد شهیر محمد القداسی " دریافت شده ادعاهای زیر را اظهار می‌دارد: "او در اواخر 2001 در ایران دستگیر شده است. او حدود سه ماه پیش از آنکه به مقامات در افغانستان تحویل داده شود در ایران بازداشت بود و پس از آنکه به مقامات افغان تحویل شد به بازداشتگاه آمریکا تحویل داده شد. او سپس در زندانی در کابل نگهداری شد. در طی بازداشت در زندان آمریکا، مقامات زندان لباس او را با قیچی بریدند، او را عریان کرده و پیش از آنکه به وی لباس‌های افغانی بدهند از او عکس گرفتند. * 10 زندانی در یک سلول 2 در 3 آنها سپس دستهای او در پشتش دستبند زدند، چشمانش را بسته و شروع به بازجویی کردند. فردی که ظاهرا یک بازجوی مصری بود او را به عضویت در القاعده متهم و وی را تهدید به مرگ کرد. او در یک سلول حدود 2درسه متری با پنجره‌هایی بسیار کوچک قرار داده شد. او با 10 نفر دیگر در این سلول بود. آنها باید به دلیل کمبود جا نوبتی می‌خوابیدند و تنها یک وعده غذا در روز دریافت می‌کردند. او سه ماه در سلول بدون آنکه از آن خارج شود سپری کرد. پس از سه ماه ولید القداسی به بگرام منتقل شد جاییکه او به مدت یک ماه بازجویی شد. موهای سر او را تراشیدند، با چشم و گوش، دهان و دست و پای بسته سوار هواپیما کردند تا به گوانتانامو اعزام شود. او در گوانتانامو بیش از یک ماه در سلول انفرادی بود. در آوریل 2004، پس از گذشت دو سال از دستگیری، به زندان صنعا در مین منتقل شد. دولت آمریکا در پاسخ خود به این مورد، اظهارات قبلی خود را تکرار کرد که هیچ نهاد دولتی اجازه مشارکت در شکنجه ندارد و اینکه اقدامات آمریکا مطابق با اصل قانون پناهندگان بوده است. *آمریکایی‌ها زندانی می‌خریدند دو نفر در اوایل سال 2002 در گرجستان دستگیر شده و به نیروهای آمریکایی فروخته شدند (صوفیان الحواری یک الجزایری که در نوامبر 2008 از گوانتانامو به الجزایز منتقل شد و زکریا البیدانی " که یک یمنی است و هنوز در گوانتانامو زندانی است). بر اساس گفته الحواری هر دو نفر به "زندان تاریک " افغانستان منتقل شدند و در دیگر زندان‌های افغانستان نیز بوده‌اند. وی می‌گوید: آمریکایی‌ها مرا دستگیر نکردند. مافیا مرا گرفتند. آنها مرا به آمریکایی‌ها فروختند. وی افزود: وقتی دستگیر شدم، یک خودرو آمد و افرادی که درون آن بودند روسی و گرجی حرف می‌زدند. من کمی هم چچنی شنیدم. ما به گروه دیگری تحویل داده شدیم که روسی را در حد عالی حرف می‌زدند. آنها ما را به این سگ‌ها [آمریکایی‌ها] فروختند. آمریکایی‌ها دو روز بعد با یک کیف پر از پول آمدند. آنها ما را به یک جنگل بردند بعد از آن با یک هواپیمای خصوصی به کابل منتقل شدیم. *گامبیا، افغانستان و در آخر گوانتانامو "بشیر الراوی " عراقی مقیم انگلیس، در نوامبر 2002 در گامبیا دستگیر شد و در اوایل دسامبر 2002 به "زندان تاریک " افغانستان منتقل شد. او در حالیکه دست و پایش بسته بود دو هفته در تاریکی کامل نگه داشته شد. در 22 دسامبر 2002 او به بگرام منتقل شد و سپس در تاریخ 7 فوریه 2003 به گوانتانامو برده شد. او نهایتا در تاریخ 30 مارس 2007 آزاد شد. او در بگرام تهدید به مرگ شد، مورد بد رفتاری قرار گرفت و برای سه روز از خواب محروم شد. "جمیل البنا " اردنی مقیم انگلیس، نیز در نوامبر 2002 در گامبیا دستگیر شد و ابتدا به "زندان تاریک " افغانستان و سپس به زندان گوانتانامو منتقل شد. او در دسامبر 2007 از گوانتانامو آزاد شد. *شش زندانی و تحمل سه سال بازداشت شش زندانی دیگر که در 20 سپتامبر 2004 پس از تحمل یک تا سه سال بازداشت به گوانتانامو منتقل شدند عبارتند از: "عبدالرحیم غلام ربانی " و "محمد احمد غلام ربانی " دو برادر پاکستانی که در کراچی دستگیر شده و در زندان "سالت پیت " افغانستان نگهداری شدند. "عبدالسلام الهلا " سرهنگ و تاجر یمنی که در مصر بازداشت شد؛ "عدیل الجزیری " اهل الجزایر که در پاکستان دستگیر شد؛ "سناد الکاظمی " اهل یمن که در امارات عربی متحده دستگیر شد. *تاجر پاکستانی که یکسال در بگرام انفرادی کشید و "سیف الله پارچا " تاجر پاکستانی که در تایلند دستگیر شد و یکسال به صورت انفرادی در بگرام زندانی بود و "سناد الکاظمی " اهل یمن که در امارات عربی متحده دستگیر شد. الکاظمی ژانویه 2003 در دبی بازداشت شد و دو ماه در مکانی نامعلوم در نزدیکی دبی زندانی بود. وی سپس به مکان دیگری منتقل شد که دو ساعت با جای اول فاصله داشت. وی سپس به کابل و 9 ماه به "زندان تاریک " منتقل شد. در این زندان، از به دلیل شکنجه توسط افراد ناشناس صدمات روحی و جسمی شدیدی را متحمل شد. وی سپس به پایگاه هوایی بگرام منتقل شد جاییکه چهار ماه دیگر نیز در بازداشت آمریکایی‌ها بود. وی در آنجا باز هم با شکنجه روحی و جسمی مورد آزار قرار گرفت آنهم توسط همان افراد ناشناسی که در "زندان تاریک " او را شکنجه کرده بودند. *چهار زندانی که با خانواده‌هایشان ارتباط برقرار کردند چهار نفر دیگر که در بگرام زندانی بودند به این دلیل شناخته شده بودند که وکلای آنها با خانواده‌هایشان ارتباط برقرار کرده بودند و از طرف آنها دادخواست قضایی صادر کردند: "رضا النجار " اهل تونس که در مه 2002 در کراچی دستگیر شد. "امین محمد البکری " اهل یمن که 28 دسامبر 2008 توسط عوامل سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا یا تایلند در بانکوک دستگیر شد. در خلال سال 2003، محل نگهداری او مشخص نبود. مقامات تایلند به اقوام البکری اعلام کردند که او وارد تایلند شده اما اطلاع از محل تقریبی وی را رد کردند. در ژانویه 2004، اقوام البکری نامه‌ای از وی از طریق کمیته جهانی صلیب سرخ دریافت کردند که می‌گفت وی در زندان نیروی هوایی آمریکا در بگرام زندانی است. گزارش شد که البکری به دلیل داشتن ارتباطات تجای با آقای خلیفه پسر عموی اسامه بن لادن که پس از آن در ماداگاسکار به قتل رسید، بازداشت شده است. "فدی المقاله " از یمن که در سال 2004 بازداشت شد و پیش از بگرام به زندان ابوغریب فرستاده شد. "حاجی وزیر " تبعه افغان که اواخر 2002 در امارات عربی متحده دستگیر شد. *12 زندانی در محلی ناشناس حبس هستند محل تقریبی نگهداری 12 نفر دیگر نامشخص است و دو نفر دیگر هنوز شناسایی نشده‌اند. این احتمال وجود دارد که برخی از این افراد به کشورهای موطن خود بازگشته‌اند و اینکه بقیه هنوز در بگرام زندانی هستند. کارشناسان اظهاراتی را دریافت کرده‌اند مبنی بر اینکه افراد زیر نیز زندانی هستند: "عیسی التانزانی " اهل تانزانیا که به نام "سلیمان التانزانی " معروف است در موگادیشو پایتخت سومالی دستگیر شد؛ "ابو نسیم " اهل لیبی که اویل 2003 در پیشاور پاکستان دستگیر شد؛ "ابو حذیفه " اهل تونس که در اواخر 2002 در پیشاور پاکستان بازداشت شد و "صالح الدین البکستانی " که در بغداد دستگیر شد. همچنین مروان جبور به هشت زندانی دیگر اشاره کرد. یکی از آ‌نها "یاسر الجزیری " اهل الجزایر بود که مارس 2003 در لاهور دستگیر شد (کسی که با جبوری دیدار کرده است) و درباره هفت نفر دیگر شنیده است که عبارتند از: "ایوب الیبی " اهل لیبی که ژانویه 2004 در پیشاور دستگیر شد؛ "محمد " تبعه افغانستان و متولد عربستان سعودی که مه 2004 در پیشاور دستگیر شد؛ "عبدالبسیط " اهل عربستان سعودی یا یمن که قبل از ژوئن 2004 دستگیر شد؛ "عدنان " با ملیت نامعلوم که قبل از ژوئن 2004 دستگیر شد؛ یک فرد با نام مشخص از سومالی (احتمالا شعیب یا رضوان)؛ یک سومالیایی دیگر با هویت نامشخص و "مروان العدنی " اهل یمن که در مه 2003 دستگیر شد.