بدنبال اختلاف‌نظر مقامات آمریکا درباره سرعت عقب‌نشینی نظامیان از افغانستان، وزیر امور خارجه اسبق آمریکا به تشریح راهبرد خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان پرداخت. "هنری کیسینجر "، وزیر امور خارجه اسبق آمریکا در مقاله‌ای که در روزنامه آمریکایی "واشنگتن‌پست منتشر کرد، با اشاره به اینکه متعاقب خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان، میان گروه‌های مختلف قبیله‌ای برای تسلط بر قلمرو و جمعیت جنگ خواهد شد، به تشریح چگونگی خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان و ممانعت از زمینه‌سازی برای وقوع جنگی گسترده‌تر متعاقب این عقب‌نشینی پرداخت که در زیر دیدگاه‌های وی را می‌خوانید. * سرخوردگی روزافزون همزمان با طولانی شدن جنگ "حضور نظامی آمریکا در افغانستان در حالی رو به اتمام است که جنگ آمریکا در افغانستان از لحاظ توافق گسترده در زمینه چگونگی ورود به این جنگ‌‌، سرخوردگی روزافزون همزمان با طولانی شدن جنگ‌ و بررسی جدی ملی برای دستیابی به یک استراتژی برای خروج از جنگ، که تاکیدش بیشتر بر روند خروج باشد تا استراتژی، به نوعی به الگوی سه جنگ‌ ناقص از زمان پیروزی متفقین در جنگ جهانی دوم شباهت دارد ". *حضور در افغانستان به بهانه ساخت این کشور "ما جنگ افغانستان را با هدف مجازات طالبان به دلیل پناه دادن به القاعده شروع کردیم؛ القاعده ای که تحت رهبری اسامه بن لادن، حملات 11 سپتامبر را انجام داد. نظامیان آمریکایی بعد از یک پیروزی سریع، در افغانستان باقی ماندند تا به ساخت کشور بعد از طالبان کمک کنند، اما این حضور به بهانه ساخت کشور، در وهله اول با مخالفت افغانستان در واکنش به اشغالگری‌های نظامیان آمریکایی روبرو شد ". *مرگ بن لادن مرزی نمادین برای خروج از افغانستان "مرگ بن‌لادن، در حالیکه به لحاظ عملکردی ربطی به جنگ فعلی آمریکا در افغانستان ندارد، یک مرز نمادین است و چالش چگونگی به پایان رساندن جنگ ما در افغانستان، بدون زمینه‌چینی برای یک جنگ بزرگ‌تر و گسترده‌تر، همچنان وجود دارد ". *تا سال 2014 نیز مسئولیت افغانستان را نمی‌توان به مردم این کشور واگذار کرد "هدف بیان شده حضور آمریکا در افغانستان، که ایجاد یک دولت و ساختار امنیت ملی داخلی است که بتوان مسئولیت دفاع افغانستان را به آن محول کرد، تا سال 2014 میلادی دست‌نیافتنی است؛ زمانیکه بیشتر کشورهای عضو ناتو، آن را به عنوان آخرین مهلت برای انجام اقدامات مشترک تعیین کرده‌اند ". *عقب نشینی اجتناب ناپذیر از افغانستان " جستجوی یک راه چاره، شکل مذاکرات تحت پشتیبانی آلمان میان نمایندگان "ملاعمر "، رئیس طالبان، و مقامات آمریکایی را به خود گرفته است و اغلب ناظران، جستجوی راه چاره در افغانستان را آغاز یک عقب‌نشینی اجتناب‌ناپذیر می دادند ". *چهار شرط کیسینجر "برای اینکه این مذاکرات به یک استراتژی خروجی قابل قبول منجر شود، چهار شرط باید محقق شوند؛ آتش بس، عقب‌نشینی تمام و یا بیشتر نظامیان آمریکا و ناتو، ایجاد یک دولت ائتلافی و یا تقسم قلمروها میان احزاب رقیب ( و یا هر دو) و یک مکانیزم اجرایی ". "مکانیزم اجرایی یکی از مهمترین عناصر حیاتی است که حفظ آن نیز در مقایسه با سایر عناصر مشکل‌تر است ". "پس از دهه‌ها جنگ داخلی، بعید است احزاب به واسطه مفاد یک توافقنامه احساس تکلف کنند و به خصوص طالبان، برای تسلط بر دولت ائتلافی و یا نقض آتش بس تلاش خواهد کرد ". "در غیاب یک مکانیزم اجرایی قابل قبول، مذاکره با طالبان، که نیروهایش برغم ترک نظامیان آمریکایی در افغانستان باقی خواهند ماند، به مکانزیمی برای فروپاشی تبدیل خواهد شد، به خصوص اگر در بحبوحه بحث عمومی درباره تسریع پروسه عقب نشینی؛ مذاکرات با عقب‌نشینی همراه شود ". "هرچه عقب نشینی نظامیان آمریکایی از افغانستان، سریع‌تر و اساسی تر انجام شود، پروسه مذاکرات با طالبان دشوارتر خواهد بود. ما باید اولویت‌های خود را انتخاب کنیم ". "یک مکانیزم اجرایی می‌تواند یک نیروی مازاد آمریکایی، حضور نظامی و یا برخی ضمانت‌های بین‌المللی و یا - در بهترین حالت- ترکیبی از این دو باشد. این احتمال وجود دارد که عقب‌نشینی کلی از افغانستان، آخرین گزینه و زمانیکه هیچ تصوری از مداخله مجدد وجود نداشته باشد، در نظر گرفته شود ". *نتیجه جنگ افغانستان برای آمریکا جنبه حیثیتی دارد "اگرچه نقش برجسته آمریکا در افغانستان گاهی اوقات در پرده ابهام قرار می‌گیرد، اما نتیجه جنگ در افغانستان اساسا یک مشکل سیاسی بین‌المللی است. این تلقی که قویترین قدرت جهان شکست خورده است، سبب ایجاد انگیزه برای جهادی‌گرایی منطقه‌ای و جهانی می‌شود و احتمال دارد پایان چنین روندی، جنگی نیابتی در کنار سیاست‌های اشتباه قومی در افغانستان و هرجای دیگر، به خصوص بین هند مجهز به سلاح هسته‌ای و پاکستان را به همراه داشته باشد ". "اگر دولتی تحت تسلط طالبان روی کار بیاید یا اینکه منطقه به محل اصلی تمرینات طالبان تبدیل شود، سایر همسایه‌های افغانستان در معرض خطری مشابه قرار خواهند گرفت ". *راهبرد خروج از افغانستان پیچیده است "پیچیدگی‌های راهبرد خروج آمریکا از افغانستان، ترکیبی هستند؛ زیرا روابط آمریکا با پاکستان و ایران به شدت متشنج است. بدون توافق پایداری که نقش امنیت منطقه‌ای افغانستان را تعریف کند، هر کدام از کشورهای مهم همسایه افغانستان، از جناح‌‌های رقیب در سراسر مرزهای قومی و قبیله‌ای باستانی حمایت خواهند کرد و موظف خواهند شد که به بحران‌های اجتناب‌ناپذیری که تحت حوادث گونان به وجود می‌آیند، واکنش نشان دهند که این وضعیت، یک نسخه برای ایجاد درگیری گسترده‌تر است و بعد از آن افغانستان احتمالا نقش بالکان را پیش از جنگ جهانی اول بازی می‌کند ". "چنین نتیجه‌ای، امنیت همسایه‌های افغانستان را بیشتر از امنیت آمریکا تهدید می‌کند. یک اقدام دیپلماتیک تا حدی منطقه‌ای و تا حدی جهانی برای انجام مذاکره مستقیم با طالبان لازم است ". "مهلت رسمی تعیین‌شده توسط ناتو، مهلت ضمنی دولت "باراک اوباما "، رئیس‌جمهور آمریکا، مقاومت در یک جنگ داخلی ناتمام را غیرممکن می‌کند ". *خطرهای پنهان متعاقب عقب نشینی سریع "یک عقب‌نشینی سریع که تا حد زیادی به دلایل نمادین صورت می‌گیرد، احتما خطرهای پنهانی را بدنبال دارد. یک دیپلماسی چندجانبه که منافع مشترک امنیت بین‌المللی را تعریف می‌کند و مراکز آموزشی عملیات و زیرساخت‌های تروریستی در افغانستان را غیرقانونی اعلام می‌کند، باید سریعا مورد پذیرش قرار بگیرد و برای ترغیب این روند، باید مهلتی برای دستیابی به یک نیروی مازاد برای مدت 18 ماه تا 2 سال، با کاهش اساسی در پایان این روند تعیین شود ". *کنفرانس منطقه‌ای و مذاکره دو جانبه با طالبان "باید یک مکانیزم اجرایی بین‌المللی قابل اعتماد پدیدار شود، تا نیروی مازاد آمریکا در آن تعریف شود. کنفرانس منطقه‌ای تنها راه برای انجام مذاکره دوجانبه با طالبان است که می‌تواند اجرایی شود. اگر ثابت شود که این روند لاینحل است، همسایگان افغانستان نیز نهایتا مجبور خواهند شد تا با عواقب کناره‌گیری‌هایشان کنار بیایند ". *لزوم تعریف جدیدی از رهبری آمریکا و منافع ملی آن "بعد از عقب‌نشینی آمریکا از عراق و افغانستان، تعریف جدید از رهبری آمریکا و منافع ملی آمریکا اجتناب‌ناپذیر است و یک راه حل منطقه‌ای پایدار در افغانستان، شروع ارزشمندی خواهد بود ".