نیکلاس پیپر روزنامه نگار و پژوهشگر مسائل اقتصادی با بررسی اوضاع اقتصادی آمریکا در سال های اخیر به این نتیجه رسیده که در دوره باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا، این کشور با بحران اقتصادی شدیدی مواجه شده است به نحوی که نمی تواند فقر و نابرابری های اجتماعی را کنترل کند. به عقیده این پژوهشگر با وجود اینکه دولت اوباما برای مقابله با بحران تدابیری اندیشیده است اما کاهش شدید درآمدها و رکود اقتصادی باعث شده که کام آمریکاییان تلخ شود. روزنامه وال استریت ژورنال مشروح مقاله نیکلاس پیپر را به چاپ رسانده که از نظر می گذرد: سرویس خارجی رکود اقتصادی سبب شده است که سطح فقر در آمریکا به بالاترین سطح آن از سال 1994 میلادی تاکنون برسد. براساس اطلاعات حاصل از اداره آمار آمریکا، در سال گذشته 43 میلیون و ششصد هزار آمریکایی یا چهارده و سه دهم درصد از مردم، زیر خط فقر قرار داشته اند. در سال 2008 میلادی این رقم فقط سیزده و دو دهم درصد بود. به ویژه نوجوانان در معرض این عارضه هستند: براساس این آمار، حدود یک پنجم کودکان در فقر زندگی می کنند. حد و مرزهای فقر درباره یک خانوار چهار نفری، در حال حاضر معادل درآمد سالانه بیست و یک دلار و نود و پنج سنت است. البته به این رقم باید یارانه های دولت را نیز افزود. در حال حاضر، 41 میلیون و سیصدهزار آمریکایی، کالابرگ هایی را برای نیازهای اصلی زندگی خود دریافت می کنند که می توانند به کمک آنها، رایگان خرید کنند. در این ارقام، خبری خوب و در عین حال، خبری بد نهفته است. خبر خوب این است که: با توجه به دشواری های رکود و نرخ بالای بیکاری، سیر افزایش فقر به نسبت معتدلانه بوده است. در شدیدترین رکود اقتصادی پس از جنگ در سال 1980تا 1982 میلادی، درآمدها حدود شش درصد کاهش داشت، ولی این رقم این بار فقط چهار و دو دهم درصد بود. این امر را شاید تا اندازه ای باید به برنامه اقتصادی اوباما نسبت داد. کاخ سفید هم اعلام کرد که ارقام نشان می دهند، به برکت این برنامه، «میلیون ها آمریکایی از فقر در امان مانده اند». خبر بد از این قرار است که: برخلاف دوره های پیشین رکود، افزایش فقر این بار به دنبال چند سال خوب فرا نرسیده است، بلکه به دنبال سده ای از راه رسیده است که در آن، درآمد آمریکایی های متوسط، به دشواری افزایش داشته و برای شمار بسیاری حتی کاهش نیز داشته است. این امر نشان دهنده اهمیت سیاسی و اجتماعی این وضعیت است. «وال استریت جورنال» از «سده از دست رفته» برای قشر متوسط در آمریکا سخن می گوید. درآمد متوسط خانوار از سال 2000 تا 2009 میلادی حدود چهار و هشت دهم درصد کاهش داشته و این امر با وجود جهشی شدید که در آغاز سده صورت گرفته است. چندان چشم اندازی هم رو به بهبود نداشته است. این امر تا اندازه ای، توضیحی برای خشم بسیاری از آمریکایی ها در برابر رئیس جمهور و دموکرات ها است. در میان کارشناسان، این مسئله جای جدل دارد که به چه علت، در 10 سال گذشته، اوضاع برای قشر متوسط وخیم تر بوده است. نقش مهمی را باید به نظام مدارس آمریکا نسبت داد. بسیاری از کارکنان و کارگران نیز در قبال تغییرات سریع ساختاری در نظام اقتصادی آمریکا آمادگی نداشته اند. با سیاست مالیاتی رئیس جمهور، جرج دبلیو بوش، در بیشتر میزان درآمدها بهبودی حاصل شده است. ولی حقوق بگیران عادی از آن چندان بهره ای نبرده اند. رکود در درآمدها هم یکی از علت های بحران های مالی است. بسیاری از خانواده ها می کوشند تا استاندارد زندگی خود را با وثیقه گذاشتن دارایی خود، ثابت نگه دارند. سیاست سودهای پایین برای بانک «فدرال رزرو» به پیشبرد این روند کمک کرده است. در حال حاضر در بودجه بسیاری از این خانوارها بدهی های سنگینی وجود دارد. جوانان برای آنکه پس از پایان تحصیلات خود در مدرسه یا کالج، در بازار کار شغلی پیدا کنند، با دشواری هایی روبه رو هستند. در نتیجه، آنان در خانه والدین خود می مانند و حتی از خانه های مجردی شان دوباره بازمی گردند شمار جوانان 25 تا 34 ساله ای که نزد والدین خود زندگی می کنند، برخلاف آنچه درباره سال 2008 میلادی مصداق داشت، هشت و چهار دهم درصد افزایش داشته است و به پنج و نیم میلیون نفر رسیده است. برخی از خانواده ها می کوشند تا مشکل فقر را از راه زندگی کردن با دیگران حل کنند، از این رو شمار خانه های چندخانواری در دوران بحران، تا یازده و شش دهم درصد افزایش داشته است. در نقطه مقابل، خطر فقر برای آمریکایی های مسن تر کاهش داشته است، به ویژه از آن رو که حقوق بازنشستگی دریافت می کنند و می توانند به دیگر خدمات دولتی هم توسل جویند. در نتیجه رکود اقتصادی، شمار آمریکاییان بدون بیمه درمانی نیز تا یک و سه دهم درصد افزایش یافته و به رکورد پنجاه میلیون و هفتصد هزار نفر رسیده است. در 10 سال گذشته، تفاوت میان درآمدهای بالا و پایین به شدت افزایش داشته است، ولی در دوران رکود، این تفاوت افزایشی نشان نداده است. به همین دلیل نیز خطر فقر در میان گروه های مردمی متفاوت، همچنان توزیعی ناهمسان دارد. یک چهارم از سیاه پوستان و جمعیتی که خاستگاه آمریکای لاتینی دارند، فقیر هستند، ولی فقط دوازده درصد از سفیدپوستان و آسیایی ها دچار فقرند.