یک اندیشکده آمریکایی نوشت بدترین سناریو در مصر پیروزی اخوان ‌المسلمون است زیرا که اخوان‌ المسلمون ثبات و منافع آمریکا را مورد تهدید قرار می‌دهد. اندیشکده "امریکن اینترپرایز " در مقاله‌ای به قلم "مایکل رابین "، از کارکنان سابق پنتاگون و عضو مؤسسه تحقیقاتی "سیاست عمومی " به مسائل اخیر مصر پرداخته می‌نویسد: تعداد اندکی از مصریان با سقوط دولت حسنی مبارک اندوهگین شدند. حسنی مبارک با توجه به قوانینی که در سه دهه اخیر در جامعه خود مطرح کرد، دچار مشکلات زیادی شده و حتی باعث گردیده که این کشور دچار تورم شدیدی شود و بسیاری از کارشناسان آن را به وی گوشزد می‌کردند ولی مبارک از گوش دادن به آنها امتناع می‌کرد. * اختلاف میان ثروتمندان و فقرا در بسیاری از کشورهای عرب شدت گرفته‌ است رابین در ادامه می‌نویسد: من به‌عنوان یک ناظر میهمان در مجمع حزب دموکراتیک ملی مبارک در سال 2006، افسران ارشد را می‌دیدم که میکروفن را برای اعضای حزب قطع می‌کردند زیرا سخنرانی‌های این افراد همراه با شکایاتی در مورد افزایش بیکاری، کمبود مسکن و فقدان ساختار زیربنای اساسی بود. اختلاف میان ثروتمندان و فقرا در بسیاری از کشورهای عرب شدت گرفت، و افزایش روزافزون تعداد جمعیت در مصر سبب گردید که افراد سطح آگاهی خود را بالا برده خود را با مسائل روز جهان آشناتر نمایند. قریب به 80 میلیون نفر در نزدیکی رود نیل زندگی می‌کنند و در این بین علی‎رغم تعداد زیاد جمعیت ثروتمندان در میان فقرا به چشم نمی‌آیند. در حالی که بسیاری از مصریان در زباله‌دان‌ها به‌دنبال غذا هستند، دوستان نزدیک مبارک در کاخ‌های مجللی زندگی می‌کردند و این کاخ‌ها آن‌قدر بزرگ بودند که گویی فرودگاهی برای هلی‌کوپترها به شمار می‌روند. در آخر، مجراهای فاضلاب مرسدس‌های شیک را با خود خواهند برد و جایگاه ابدی افرادی که اموالشان مصادره شده در قبرستان است. * ارزش واقعی دولت مبارک، پیمان صلح آن با اسرائیل بود پس از این که مبارک به‎خلاف آرزوی فرماندهان سعی داشت تا به اجبار پسرش را جانشین خود کند، نظامیان نیز از رفتن مبارک ناراحت نبودند. مبارک هم‌پیمان خوبی برای ایالات متحده نبود. در سال 2009، در انتخابات سازمان ملل متحد، آرای مصر نسبتا کمتر از بورما، کوبا، سومالی، ویتنام و زیمبابوه بود. در سال 1991، مبارک با آزادی کویت مخالفت کرد و در سال 2003 دولت جدید عراق را تضعیف کرد. و در حالی که مخالف ایران بود به‌دلیل منافع شخصی قاهره کانال سوئز را باز گذاشت و این کار به خاطر جلب نظر واشنگتن نبود. ارزش واقعی دولت مبارک، پیمان صلح آن با اسرائیل بود، واقعه‌ای که پیش از ظهور مبارک نیز وجود داشت. * اخوان ‌المسلمون ثبات و منافع آمریکا را مورد تهدید قرار می‌دهد بعداز فرار مبارک بهترین سناریو، یک دولت موقت است که بتواند کشور را تا انتخابات سپتامبر اداره کند. بدترین سناریو، پیروزی اخوان ‌المسلمون است که از هر نوع ادعای مسئولیت برای دموکراسی زمانی‌که بر نظارت بر کشور استحکام بخشیدند، حمایت نکردند. در سال 1992، "ادوارد جرجیان "، نگرانی خود را از لغو انتخابات الجزیره و سقوط این کشور ابراز کرد و اعلام کرد: "در حالی‌که ما به اصل یک شخص یک رأی معتقدیم، ولی از یک شخص و یک رأی در یک زمان حمایت نمی‌کنیم ". ترس از اخوان ‌المسلمون مسئله جدیدی نیست. در واقع زمانی‌که بسیاری از تحلیلگران با دید عربی و اسرائیلی به درگیری‌های خاورمیانه می‌نگرند، تحلیلگران اطلاعاتی ایالات متحده خاطرنشان می‌کنند که اخوان ‌المسلمون در سال 1946 یعنی دو سال پیش از ایجاد حکومت یهود، ظهور کردند و نیز هشدار می‌دهند که این گروه ثبات و منافع آمریکا را مورد تهدید قرار دادند. *هشدار اخوان ‌المسلمون مبنی بر آمادگی مردم در مورد جنگ در قبال اسرائیل همچنین، تحلیلگران اظهار داشتند، "این جوامع افراطی و ملی‌گرایانه مسلمانان از بی‌اطلاعی و اکثریت جمعیت سوء‌استفاده کرده و حتی رهبران روشنفکر مسلمان باید به‌دلیل بازگشت به موقعیت‌شان تعصبی را ایجاد نمایند ". به‌راستی این واقعه نیم‌قرن پیش در مصر در حالی رخ داد که نصر ‌حامد ‌ابوزید، متفکر قرآن به‌دلیل طرفداری از اخوان ‌المسلمون به دادگاه فراخوانده شد. سپس به‌منظور آرام کردن این گروه، دادگاه با موافقت مبارک حکم ارتداد ابوزید را صادر کرد و وی را وادار کرد تا از همسرش طلاق بگیرد زیرا در مصر یک زن مسلمان نمی‌تواند با یک مرد غیرمسلمان ازدواج کند.