گرایشهای ضدصهیونیستی در سوئد و نروژ که حساسیت‌های تل‌آویو و متحدانش را برانگیخته است، سرنخهایی را درباره رد پای اسرائیلی‌ها در ماجرای جاسوسی آمریکا در این دو کشور اسکاندیناوی پیش رو می‌گذارد. انتشار اخبار مربوط به جاسوسی سفارت آمریکا در دو کشور سوئد و نروژ جنجال خبری زیادی در اسکاندیناوی و اتحادیه اروپا ایجاد نموده است. در این میان پلیس نروژ اعتراف کرده که بخشی از این فعالیتها تحت نظر اداره امنیت این کشور صورت پذیرفته است. به هر حال دولت ائتلافی "ینس استولتنبرگ "در این خصوص از مقامات آمریکایی توضیح خواسته است. پلیس امنیت نروژ صراحتا اعلام کرده است که از جزئیات فعالیتهای سفارت آمریکا در این کشور مطلع نبوده و باید دید در چه مواردی دیپلماتها و کارشناسان آمریکایی از حدود امنیتی ترسیم شده توسط اسلو تخطی کرده‌اند. این اظهارات در حالی صورت می گیرد که گروه نروژی که اطلاعات مربوط به شهروندان این کشور را در اختیار سفارت آمریکا قرار داده است فعلا متواری و محو گردیده است. پلیس نروژ هم اکنون یکی از اعضای موسسه (SDU)که برای سفارت آمریکا کارهای جاسوسی انجام می داده را دستگیر کرده اند. پلیس نروژ ابراز امیدواری کرده است که بتواند از طریق فرد دستگیر شده به باقی اعضای گروه نیز دسترسی پیدا کند. در این برهه مروری بر اظهارات سخنگوی سفارت آمریکا در نروژ خالی از تامل نخواهد بود. "تری مور " پس از انتشار اخبار مربوط به جاسوسی کشورش در نروژ سعی کرد موضوع را به گونه ای ساده تفسیر نماید اما توجیهات وی به اندازه ای سطحی بود که مورد پذیرش رسانه ها و افکار عمومی نروژ قرار نگرفت. وی مورد انفجار سفارت ایالات متحده در نایروبی و دارالسلام در سال 1998 را دستمایه توجیهات ناشیانه خود قرار داده است. سخنگوی سفارت آمریکا در اسلو در این خصوص می گوید: "شهروندان نروژی نباید در این خصوص نگران باشند، زیرا ما فعالیتهای اطلاعاتی و امنیتی را صرفا جهت حفاظت از ساختمان سفارت (و ایمنی دیپلماتها) انجام می دهیم. ما در این خصوص به شهروندان نروژی کاری نداریم. " با کنار هم قرار دادن ادعاهای تری مور و وقایع اخیر نروژ به نکات جالب توجهی می رسیم. به راستی اگر این ادعاها صحیح است چرا اعضای موسسه (SDU ) از اسلو گریخته و به نقطه ای نامعلوم رفته اند؟ مگر مطابق ادعای "تری مور " این گروه نمی‌توانسته از فعالیتهای امنیتی سالم خود در خاک نروژ دفاع نماید؟ در اینجا بهتر است از نروژ گریزی به کشور همسایه آن یعنی سوئد بزنیم. همزمان با افشای اطلاعات مربوط به جاسوسی سفارت آمریکا در نروژ، مقامات رسمی سوئد نیز از جاسوسی واشنگتن در کشور خود پرده برداشته اند. "باتریس آسک " وزیر دادگستری سوئد بازه زمانی این جاسوسی را نیز مشخص کرده است. بنابر اظهارات، وی ایالات متحده از سال 2000 فعالیتهای جاسوسی خود در اسکاندیناوی را آغاز کرده است. وزیر دادگستری سوئد سعی کرده است بخش مهمی از این اقدامات جاسوسی را در قالب اقدامات احتیاطی و امنیتی آمریکا جهت حفاظت از سفارتخانه خود در استکهلم توجیه نماید اما در نهایت اذعان نموده است که نسبت به جزئیات برنامه های امنیتی آمریکا در کشور خود آگاهی ندارد. این عدم آگاهی از سوی وزیر دادگستری سوئد نشان می دهد که ایالات متحده در بسیاری از اقدامات امنیتی و جاسوسی خود هماهنگی های لازم را با دستگاههای قضایی و امنیتی کشورهای اسکاندیناوی انجام نداده و در این خصوص به صورتی خودسرانه عمل می کند. ایالات متحده آمریکا فعالیتهای جاسوسی زیادی در سایر کشورهای جهان انجام می دهد و سفارتخانه های این کشور نقش سازمانهای حامی شبکه های جاسوسی محلی در کشورهای هدف را ایفا می کنند. اما در اینجا سوالی مهم به ذهن خطور می کند. اینکه دلایل حضور پررنگ شبکه های جاسوسی ایالات متحده در اسکاندیناوی چیست؟ کلید پاسخ به این سوال "رژیم صهیونیستی " است. شهروندان دو کشور سوئد و نروژ گرایشهای ضد صهیونیستی زیادی داشته و دارند و همین مسئله منجر به تشدید فعالیتهای جاسوسی آمریکا در این دو کشور گردیده است. اگر چه در این میان نامی از صهیونیسم به میان نمی آید اما نمی توان نقش اصلی آن را در این جاسوسی ها نادیده انگاشت. در سپتامبر سال 2009 میلادی روزنامه سوئدی آفتن بلادت دست به نوعی افشاگری بی سابقه در خصوص رژیم صهیونیستی زد. انتشار اخبار خرید و فروش اعضای بدن فلسطینیان توسط صهیونیستها منجر به ایجاد موجی از خشم عمومی جهانیان علیه رژیم صهیونیستی شد. آویگدور لیبرمن، وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی و مقامات ارشد این رژیم از دولت سوئد خواستند تا هرچه سریع‎تر به علت انتشار این گزارش از تل آویو عذرخواهی نماید و دونالد باستروم نویسنده آن را مورد بازخواست قرار دهد اما "فردریک راینفلت "نخست وزیر سوئد به هیچ عنوان زیر بار خواسته صهیونیستها نرفت. آن زمان دولت سوئد که ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را به‎عهده داشت علنا روابط دیپلماتیک خود را با رژیم صهیونیستی به حالت تعلیقی غیررسمی درآورد. حتی نخست وزیر سوئد حاضر نشد در سفری رسمی به نمایندگی از اتحادیه اروپا در سرزمینهای اشغالی حضور پیدا کند. درست در همان زمان اتفاق دیگری در نروژ، یعنی کشور همسایه سوئد رخ داد که خشم مقامات رژیم صهیونیستی را به شدت برانگیخت. این اتفاق چیزی جز برگزاری گسترده مراسم کنوت هامسون نویسنده نروژی طرفدار نازیسم در این کشور نبود. آویگدور لیبرمن از برگزاری مراسم یکصدوپنجاهمین سالگرد تولد "کنوت هامسون " به شدت ناراضی بود و آن را تلاشی غیررسمی برای مقابله با صهیونیستها می دانست. او بارها دولتها و ملتهای نروژ و سوئد را نسبت به یهودی ستیزی متهم نمود. در این میان شهروندان سوئدی و نروژی حمایت خود را از موضع گیریهای ضدصهیونیستی دولتهای خود اعلام نمودند. درست در همان زمان روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت در گزارشی اذعان نمود که در سوئد کالاهای اسرائیلی خریدار ندارد. در این گزارش آمده بود: "در فروشگاه ها و مغازه‌هایی که میوه ها و سبزیجاتی از اسرائیل می آید مورد توجه قرار نمی گیرد. بسیاری از مصرف‌کنندگان محصولات اسرائیلی را تحریم می کنند. دریافت نامه هایی که تنفر خود را از اسرائیل اعلام کرده اند توسط سفارت رژیم صهیونیستی در سوئد به امری عادی تبدیل شده است. " بدیهی است که میان گرایشهای ضدصهیونیستی موجود در سوئد و نروژ و جاسوسی ایالات متحده آمریکا در این کشورها ارتباطاتی مستقیم وجود دارد. اگر چه حمایت گسترده سوئدیها و نروژیها از گزارش سال گذشته روزنامه سوئدی آفتن بلادت نقطه آشکارساز تنفر ساکنان اسکاندیناوی از رژیم صهیونیستی محسوب می شد اما تل آویو و واشنگتن از قبل نسبت به این گرایشها آگاه بوده اند. هم اکنون مقامات رژیم صهیونیستی سعی دارند نامی از آنها در مناقشه امنیتی میان اسلو و استکهلم با واشنگتن مطرح نشود. مقامات آمریکایی نیز در این میان سعی دارند همه مسئولیتهای ناشی از خشم افکار عمومی سوئد و نروژ را خود به‎عهده بگیرند تا نامی از رژیم صهیونیستی در این میان برده نشود اما این مخفی‎کاری نمی تواند تا مدتی طولانی ادامه پیدا کند.