«جرج بوش» رئیس جمهور سابق آمریکا در کتاب خاطرات خود اعتراف کرد که شخصاً دستور شکنجه های غیرقانونی مظنونین به تروریسم را صادر کرده است. جرج بوش در این کتاب که عنوان «لحظات تصمیم» را برایش برگزیده، نوشته است: «وقتی سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) برای شکنجه «شیخ خالد محمد» یکی از مظنونین حوادث 11 سپتامبر به وسیله «غرق مصنوعی» کسب تکلیف کرد، به آن پاسخ مثبت دادم». غرق مصنوعی نوعی شکنجه غیرقانونی است که طی آن، شکنجه گر با قرار دادن پارچه ای روی سر مظنون و ریختن آب روی آن، احساس غرق شدگی شدید را به وی القا می کند که می تواند به مرگ قطعی نیز منجر شود. چهل و سومین رئیس جمهور آمریکا البته تأکید کرده اگر بازهم به چنین مواردی بربخورد همان تصمیم را اتخاذ خواهد کرد. بوش در این کتاب می نویسد که هنوز به خاطر نیافتن تسلیحات کشتار جمعی در عراق«حالت تهوع» دارد. بوش همچنین فاش می کند که برای مدتی کوتاه به فکر کنار گذاشتن معاونش دیک چنی افتاده بود. اما درباره جانشین خود باراک اوباما چیزی ننوشته است. بوش استدلال می کند که شهروندان عراقی با سرنگونی صدام حسین، حالا زندگی بهتری دارند. او رهبر سابق عراق را «دیکتاتوری آدمکش» می نامد و می افزاید که با از بین رفتن تهدید دستیابی صدام به جنگ افزارهای میکروبی و بیولوژیک آمریکایی ها در امنیت زندگی می کنند. اما در همین حال اذعان می کند که وقتی جنگ افزارهای کشتار جمعی در عراق کشف نشد، او شوکه شد. رئیس جمهور پیشین آمریکا در کتابش نوشته است: «وقتی آن تسلیحات را نیافتیم، هیچ کس بهت زده تر و عصبانی تر از من نبود. هر وقت که به آن فکر می کردم، دچار حالت تهوع می شدم. هنوز همان احساس را دارم.» بوش در کتاب خاطراتش می نویسد که پیش از آغاز دومین دوره اش در سال 2004 چندین هفته را صرف بررسی احتمال جانشین کردن معاونش دیک چنی با «بیل فرست»، سناتور اهل تنسی، کرده بود. این موضوع را خود چنی در سال 2003 به بوش پیشنهاد کرده بود. بوش در خاطراتش نوشته است: «من آن پیشنهاد را بررسی کردم. او شخصیتی تاریک و سنگدل تلقی می شد.» رئیس جمهور پیشین آمریکا در این کتاب همچنین خاطرات و جزئیاتی از 14 رویداد بزرگ زندگی و ریاست جمهوری اش، از جمله تصمیم به کنار گذاشتن شرابخواری و تصمیماتش بعد از حملات یازدهم سپتامبر، نقل می کند. او اذعان می کند هنگام مقابله با ویرانگری تندباد کاترینا در سال 2005 مرتکب خطا شده و می نویسد که وقتی بحران اقتصادی در اواخر ریاست جمهوری اش تشدید شد، احساس می کرد «ناخدای یک کشتی در حال غرق شدن» است.