1864- ایالات متحده با اجرای دکترین «سرنوشت محتوم» (doctrine of Manifest Destiny) به جنگ مکزیک رفت و این جنگ سرانجام یک سوم خاک مکزیک را دربرگرفت. 1850، 1853، 1854، 1857- مداخلات آمریکا در نیکاراگوئه. 1855- ماجراجویی های «ویلیام واکر» و مزدوران وی باعث تسلط آمریکا بر نیکاراگوئه شد. 1898- ایالات متحده آمریکا به اتهام انهدام ناو Maine به اسپانیا اعلان جنگ کرد. (در سال 1967 یک ناو آمریکایی پس از بررسی های لازم اعلام کرد، انفجار این ناو یک حادثه بوده و اسپانیا هیچ دخالتی در آن نداشته است) این جنگ امکان اشغال کوبا، پورتوریکو، گویان و فیلیپین را توسط آمریکا مقدور ساخت. 1903- ماده ای وارد قانون اساسی کوبا شد که براساس آن آمریکا حق داشت هر زمان که لازم می داند در مسائل داخلی این کشور مداخله کند. 1903- وقتی مذاکرات با کلمبیایی ها به شکست انجامید، آمریکا با اعزام 10 کشتی جنگی به کمک شورشیان پاناما شتافت تا بدین وسیله بتواند مسیر مورد نیاز برای رسیدن به کانال پاناما را به دست گیرد. 1904- آمریکا نمایندگان گمرک خود را برای به دست گرفتن امور مالی جمهوری دومینیکن به این کشور فرستاد تا بدین وسیله از پرداخت شدن بدهی های خارجی اطمینان حاصل کند. 1905- آمریکا نیروی دریایی خود را به پشتیبانی از «پورفیریو دیاز»، دیکتاتور مکزیکی فرستاد تا اعتصاب در «سونورا» را سرکوب کند. 1905- نظامیان آمریکایی برای نخستین بار وارد خاک هندوراس شدند. (20 سال پس از این تاریخ نیز آمریکا 4 مرتبه به این کشور لشکرکشی کرد.) 1906- نیروی دریایی آمریکا کوبا را به مدت دو سال به اشغال خود درآورد تا بدین وسیله جنگ های شهری در این کشور راه اندازی کند. 1907- نیروی دریایی آمریکا با مداخله در امور داخلی هندوراس زمینه راه اندازی جنگ با نیکاراگوئه را فراهم کرد. 1908- نظامیان آمریکایی برای نخستین بار در امور داخلی پاناما دخالت کردند. (پس از این تاریخ آمریکا 3 بار دیگر این مداخلات را تکرار کرد.) 1909- «خوزه سانتوس سلایا»، رئیس جمهور لیبرال «نیکاراگوئه» پیشنهاد دریافت مالیات از شرکت های معدن کاری و تولید موز آمریکایی را مطرح ساخت. او همچنین بخشی از زمین های کلیسا را ضبط و طلاق را در این کشور قانونی اعلام کرد؛ وی تجارت با شرکت های اروپایی را نیز آغاز و دو آمریکایی را نیز به اتهام شورش اعدام کرد. آمریکا با دیدن اوضاع تاب نیاورد و زمینه های لازم برای استعفای وی را فراهم کرد. رئیس جمهور جدید «آدولفو دیاز»، مسئول امور مالی شرکت معدن کاری آمریکا بود! 1910- نیروی دریایی آمریکا به منظور حمایت از رژیم «دیاز» نیکاراگوئه را اشغال کرد. 1911- روابط بسیار دوستانه رژیم لیبرال «میگوئل داویلا»، رئیس جمهور هندوراس با «سلایا»، وزارت خارجه آمریکا رابه شدت ناراحت کرده بود. نزدیکی وی به بریتانیا نیز بر این ناراحتی می افزود. «داویلا» ناگهان توسط «مانوئل بونیلا»، رئیس جمهور پیشین این کشور سرنگون شد. شرکت آمریکایی Sam Zemurray به همراه «لی کریستمس»، مزدور آمریکایی که بعدها فرمانده نیروهای نظامی هندوراس شد، در این کودتا به «بونیلا» کمک کردند. 1912- نیروی دریایی آمریکا برای سرکوب شورش کارگران کارخانه تولید شکر در کوبا، به دخالت در امور داخلی آن پرداخت. 1912- نیکاراگوئه بار دیگر توسط آمریکا و با هدف کمک به دولت ضعیف «دیاز» اشغال شد. برای حل بحران به وجود آمده پیشنهاد برگزاری انتخابات مطرح شد: در این انتخابات تنها 4000 نفر واجد شرایط اعلام شدند با یک کاندیدا آن هم خود «دیاز». نیروی نظامی نیکاراگوئه و مشاوران این کشور تا سال 1925 در کنترل آمریکا بود. 1914- به دنبال وقوع مناقشاتی که هیچ ربطی به دولت جدید مکزیک نداشت، آمریکا ابتدا «ورا کروز» را بمباران و سپس آن را اشغال کرد. «ویکتوریانو هوئرتا»، رئیس جمهور این کشور استعفا کرد. 1915- نیروی دریایی آمریکا هائیتی را اشغال کرد تا بدین ترتیب قیمومت خود بر این کشور را تا سال 1934 تمدید کرده باشد. رئیس جمهور هائیتی اجازه ورود به باشگاه آمریکایی ها در«پورتوپرنس» را نداشت چون یک سیاهپوست بود. 1916- نیروی دریایی آمریکا جمهوری دومینیکن را اشغال کرد و تا سال 1924 در این کشور ماند. 1916- «پانچو ویلا» طی اقدامی بی سابقه در آمریکای لاتین علیه آمریکا برخاست و در «کلمبوس» و «نیومکزیکو» 17آمریکایی را به قتل رساند. «جیمز جرارد»، سفیر وقت آمریکا در برلین بعدها دراین باره گفت: اطمینان دارد حمله «ویلا» در آلمان برنامه ریزی شده است. 1917- نیروهای آمریکایی برای دستگیری «پانچو ویلا» وارد مکزیک شدند اما نتوانستند او را دستگیر کنند. 1917- نیروی دریایی آمریکا بار دیگر با دخالت در امور داخلی کوبا در صدد تضمین صادرات شکر در جریان جنگ جهانی اول برآمدند. 1918- نیروی دریایی آمریکا استان «چیریکویی» (chiriqui) پاناما را به منظور تامین نظم عمومی به مدت دوسال به اشغال خود درآوردند. 1921- پرزیدنت «کولیج» (coolidge) در راستای تامین منافع آمریکا پیشنهاد سرنگونی «کارلوس هررا»، رئیس جمهور گواتمالا را مطرح کرد. این کار خیلی زود انجام شد. 1925- ارتش آمریکا «پاناما» را اشغال کرد تا علاوه بر سرکوب اعتصابیون، اوضاع را آرام کند. 1926- نیروی دریایی آمریکا که کمتر از یک سال از نیکاراگوئه خارج شده بود، برای ایجاد اوضاع نابسامان سیاسی بار دیگر خاک این کشور را اشغال کرد. 1929- ایالات متحده یک دانشگاه نظامی در نیکاراگوئه تاسیس کرد تا کار آموزش گارد ملی در ارتش این کشور را برعهده بگیرد. مشابه این کار در «هائیتی» و «جمهوری دومینیکن» نیز به اجرا گذاشته شد. 1930- «رافائل لئونیداس تروخیلو» (Rafael Leonidas Trujillo) دیکتاتور معروف جمهوری دومینیکن از دانشگاه نظامی آمریکا فارغ التحصیل شد. 1932- آمریکا در واکنش به شورش کمونیست ها، کشتی های جنگی خود را راهی السالوادور کرد. این اقدام درحالی صورت می گرفت که «مارتینز»، رئیس جمهور این کشور اعلام کرده بود به تنهایی قادر به آرام کردن اوضاع است و نیازی به کمک آمریکایی ها ندارد. پس از قتل عام 8000 نفر مشخص شد تنها 100 نفر از آنها شورشی هستند. 1933- سیاست «همسایه خوب» از سوی «روزولت»، رئیس جمهور آمریکا مطرح شد. 1933- نیروی دریایی آمریکا بدون کسب هیچ موفقیتی در توقف جنگجویان پارتیزان ژنرال «آگویستو سزار ساندینو»، مجبور به عقب نشینی از خاک نیکاراگوئه شد. «آناستازیو سوموزا گارسیا» (Anastasio Somoza Garcia) نخستین فرمانده نیکاراگوئه ای (بومی) گارد ملی این کشور شد. 1933- «روزولت» کشتی های جنگی خود را برای ترساندن «جراردو ماچادو وای مورالس» (Gerardo MachadoY Morales) که درحال قتل عام شورشیان و اعتصابیون بود به کوبا فرستاد. رژیم «ماچادو» نخستین دولت موقتی بود که تنها 17 روز عمر داشت. دولت موقت دوم از سوی روزولت چپگرا تشخیص داده شد. لذا به رسمیت شناخته نشد. سرانجام یکی از طرفداران و همکاران کودتاگر «ماچادو» از سوی «فولجنتیو باتیستا» که با صدقه سر «روزولت» تبدیل به قدرتمندترین مرد کوبا شده بود به قدرت رسید. منبع: zompistcom نویسنده: «مارک روزنفیلد» ترجمه و تنظیم: جعفر بلوری