هاآرتص با انتشار مقاله‌ای با اشاره به رشد فزاینده احساس تنفر از رژیم صهیونیستی در دنیا نوشت: این جهان و جهانیان نیستند که دشمن ما هستند، بلکه این ما هستیم که دشمن جهانیان هستیم و این یک واقعیت است که اسرائیل برخلاف معیارهای جهان عمل می‌کند. پایگاه اطلاع رسانی فلسطین پرس در با استناد به مقاله‌ای از "جدعون لیوی " روزنامه‌نگار برجسته "هاآرتص " به بررسی وجهه رژیم صهیونیستی در سال 2008 و البته از دیدگاه صهیونیستی آن می‌پردازد و به نقل از این روزنامه‌نگار معروف می‌نویسد: در اسرائیل کسی وجود ندارد که دوست داشته باشد "تزیپی لیونی " را پشت میله‌های زندان ببیند، حتی تصور این موضوع هم خوشایند نیست، این مسئله در مورد سران دیگر صهیونیستی که نمی‌توانند به اروپا سفر کنند هم صدق می‌کند. سپس نویسنده مقاله با طرح این سوال که چه شد که به این‌جا رسیدیم؟ ادامه می‌دهد: لیونی نمی‌تواند به انگلیس و چندین کشور اروپایی سفر کند و منع سفر و تهدید به بازداشت را کشورهایی صادر کردند که در اسرائیل به کشورهای دمکرات و آزاد معروف هستند. آیا این کشورها این کار را نکردند تا اسرائیل اندکی به خود بیاید و به اعمال خود بیاندیشد؟ آیا این تلنگر برای بیداری جامعه صهیونیستی کافی نیست تا به جای این‏که به توبیخ نیمی از جهان بپردازیم، خود را مجازات کنیم؟ این روزنامه‏نگار با اشاره به اینکه وزارت خارجه رژیم صهیونیستی به وزارت "جنگ خشم " تبدیل شده است، می‏نویسد: ما دیگر نمی‌توانیم همان گونه که سفیر "ترکیه " را به خاطر سریالی که احساسات ضد صهیونیستی را در مردم ترکیه برمی‌انگیخت، یا بسان سفیر "سوئد " به دلیل گزارشی که در یکی از روزنامه‌های این کشور به چاپ رسیده بود، یا مانند سفیر "نروژ " به سبب بزرگداشت صد و پنجاهمین سالگرد یکی از بزرگ‌ترین نویسندگانش که از قضا ضد صهیونیست بود، دولت انگلیس را توبیخ کنیم. در اینجا باید گفت اسرائیل همه چیز را در مورد دیگران می‌بیند، اما صورت کریه و زشت خود را نمی‌بیند. جدعون با اعتقاد به این‏که اکنون وقت آن رسیده تا جامعه صهیونیستی نگاهی به اعمال خود بیاندازد، می‌افزاید: شاید این ما هستیم که به بی‌راهه می‌رویم، مگر می‌شود همه مردم دنیا دشمن ما باشند، این امری محال است، بلکه این ماییم که دشمن جهانیان شده‏ایم، این یک واقعیت است که اسرائیل برخلاف معیارها و قوانین دنیای امروز عمل می‌کند. در سخنرانی دریافت جایزه صلح نوبل "باراک اوباما " دیدیم که آمریکا این یار دیرینه و متحد همیشگی رژیم صهیونیستی نیز سه شرط را برای جنگ‌های عادلانه درنظر گرفت: این که جنگ آخرین وسیله برای دفاع باشد، از قدرت به شکل برابر و مساوی استفاده شود و از آسیب رسیدن به غیرنظامیان ممانعت به عمل آید. سپس نویسنده با تاکید بر این نکته که اگر در خوشب?نانه‌ترین شرایط ادعا کنیم که اسرائیل شرط اول را در جنگ علیه غزه احراز می‌کند که رهآورد آن صدور اوامر بازداشت لیونی و گزارش‌های ارائه شده از ارتکاب جنایات جنگی علیه سران اسرائیل است، بسیار سخت است که اسرائیل بتواند ثابت کند دو شرط دیگر را در جنگ علیه غزه احراز می‌کند. برهمین اساس هاآرتص به سران رژیم صهیونیستی توصیه می‌کند که باید بپذیرند و متوجه باشند که افکار عمومی جهان جنگ این رژیم با غزه را عادلانه نمی‌بینند. اسرائیل باید بداند که نباید معیارها و قوانین جهانی را زیر پا بگذارد، چون در دنیا چیزی به نام "اخلاق اسرائیلی " و "اخلاق بین المللی " وجود ندارد. اخلاق جنگ برای همه کشورهای جهان یکی است و قوانین بین المللی همان‌گونه که برای سایر کشورها لازم الاجراست برای اسرائیل هم لازم الاجراست، با این حال اسرائیل هم‌چنان به این معیارها بی‌توجه است و یکی را پس از دیگری زیرپا می‏گذارد که مهمترین نمونه آن جنگ غزه و ادامه شهرک سازی است. *سران رژیم صهیونیستی جنایت‎کارند جدعون با اشاره به ادعاهایی چون: "دستگاه قضایی انگلیس توسط مزدوران خریده شده "، "گزارش "گلدستون " دروغ است "، "سازمان عفو بین‌الملل دشمن یهودیان است "، "کمیساریای حقوق بشر ستیزه‏ جوست "، که از سوی صهیونیست‎ها مطرح گردیده، ادامه می‏دهد: حتی اگر این ادعاها را حقیقی بپنداریم، آیا نباید این سوال را از خود بپرسیم که چرا همه دنیا به دشمنی با ما برخاسته‌اند؟ چه‏طور باید گزارش ریچارد گلدستون در مورد "یوگسلاوی " یا "روآندا " یا گزارش سازمان عفو بین‌الملل را درباره "سودان " بپذیریم، اما وقتی سخن از ما پیش می‌آید تمام گزارش‎ها دروغین و کذب محض از آب در می‏آیند؟ آیا نباید از خط ‌مشی خود شرمنده و خجل باشیم و آیا در این میان اگر گلدستون گناهکار است پس "ایهود اولمرت " و "ایهود باراک " و "گابی اشکنازی " چه هستند، آیا آنها مرتکب جنایات جنگی نشده‌اند، بر فرض هم مرتکب جنایتی نشده‌اند پس مسئولیت این وضعیت اسفباری که اسرائیل به آن گرفتار آمده برعهده کیست؟ این روزنامه‏نگار به سران رژیم صهیونیستی گوشزد می‌کند که جهانیان با معیارهایی سخت با اسرائیل برخورد می‌کنند و این جزیی از برخورد جامعه بین‏الملل با اسرائیل است که خود را جزو "دهکده جهانی " می‌داند. اسرائیل که خود را آزاد و دمکرات در خاورمیانه معرفی می‌کند، در این راه چه کرده است؟ تا کنون هیچ‏کاری، بنابراین اگر سران رژیم صهیونیستی می‌خواهند ادعای خود را به اثبات برسانند باید به معیارهای جهانی وفادار باشند که تا کنون برخلاف آن عمل کرده‌اند، چون پس از گذشت یک سال از جنگ غزه آن‌گونه که باید خود را موظف به تحقیق درباره این جنگ نمی‌بینند و جالب این که در اسرائیل هیچ شک و شبه‌ اخلاقی در زمینه این جنگ و قتل و کشتارهای صورت گرفته وجود ندارد. وی در پایان تاکید می‌کند: به جای این که به جهان و جهانیان اتهام وارد کنیم باید از خودمان شروع کنیم و به بررسی خود و اعمالمان بپردازیم،‌ "لیونی " اگرچه دستگیر و بازداشت نشد، اما مسئول است تا ضمن پاسخ‌گویی به کرده خویش ما را به تفکر در اعمالمان هم وادارد.