هفته‌نامه المشاهد السیاسی در مقاله‌ای به بررسی شباهت‌های موجود در سیاست‌های "جرج بوش " و "باراک اوباما " رؤسای جمهور سابق و کنونی آمریکا پرداخته و افغانستان را نمایان‌کننده چهره بوشی اوباما در جنگ‌افروزی در منطقه می‌داند. به گزارش هفته‌نامه المشاهد السیاسی، سال 2010 یک عنوان بزرگ را به همراه دارد، این سال، سال جنگ اوبامایی در افغانستان است، فردی که با شعار تغییر به کاخ سفید آمد و بعد از یک سال جایزه صلح نوبل را دریافت کرد، وی همچنین در سخنانی در اسلو به مناسبت جایزه صلح خود اتخاذ تمام تصمیم‌ها برای حمایت از آمریکا را حق خود دانست. وی با توجیه انسانی و اخلاقی جنگ در افغانستان آن را عادلانه توصیف کرد، اما چه در صورتی که تصمیم‌سازی در آمریکا ساختاری باشد یا به صورت انفرادی اتخاذ شده باشد، باید گفت که رویکرد مبتنی بر تغییر اوباما در اسلو تنها به صورت واکنشی حماسی و غم‌انگیز از نوع بوش تفسیر می‌شود. روزنامه‌های آمریکایی در پی سخنرانی اوباما پس از دریافت جایزه صلح نوبل به صورت زیر در این‌باره واکنش نشان دادند: "وال استریت ژورنال " استفاده اوباما از اصطلاح جنگ عادلانه را تغییر شدید اوباما در منصب جدید وی در سال جدید دانست و تاکید کرد که وی سیاست خارجه همتای پیشین خود یعنی "جرج بوش " که مبتنی بر نیروهای مسلح و ضربات پیش‌دستانه در تحقق اهداف خارجی بود را تغییر خواهد داد. این روزنامه در این زمینه اصطلاح "شر " در مورد دشمنان آمریکا که از سوی اوباما مورد استفاده قرار گرفته بود، را شاهدی بر نوشته‌های خود گرفت، این همان تقسیم‌بندی بود که بوش نیز آن را مطرح کرده بود، در این تقسیم‌بندی کشورهای جهان به دو بخش محور خیر و محور شر تقسیم می‌شدند، کشورهایی که دوستان و هم پیمانان آمریکا بودند، محور خیر و دشمنان و مخالفان این کشور محور شر نام داشتند که ایران و کره شمالی و سوریه در رأس آن‌ها بودند. این روزنامه همچنین دفاع موسوم به جنگ اخلاقی را دفاع با زور بازو خواند و به صورت مسخره کننده‌ای نوشت که اوباما دفاع از جنگ را در قلب سخنان خود به مناسبت دریافت جایزه‌ای قرار داد که باید برای آن به صلح تشویق کند. وال استریت ژورنال در ادامه چنین استدلال می‌کند که محافظه‌کاران آمریکا که به استفاده از نیروی نظامی این کشور در جهت دفاع از منافع خود معروف هستند، این سخنرانی اوباما در اوسلو را نقطه تحولی بزرگ در سیاست‌های اوباما می‌دانند که وی را به زمان بوش باز می‌گرداند، یکی از این افراد "رابرت کاجان " از رهبران جریان نومحافظه‌کار آمریکا است که می‌گوید: این سخنرانی لباس کبوتر وار [کبوتر نماد صلح است] را که اوباما آن را در سخنرانی دوستانه خود در قاهره خطاب به جهان اسلام انجام داد و با انتقادات شدید محافظه‌کاران مواجه شد را از تن وی خارج کرد. بنا بر این گزارش روزنامه "نیویورک تایمز " در سرمقاله خود با اشاره به سخنان اوباما، آن را خسته کننده خواند و به بخشی از سخنان اوباما اشاره کرد که در آن گفته بود که احساس نمی‌کند که نیاز به صحبت درباره موضوعی باشد. اما درباره ماهیت اظهاراتی که کمیته اهدا کننده این جایزه می‌خواهد از وی بشنود تردید دارد. این روزنامه آمریکایی با اشاره به اینکه اوباما در طول سخنرانی خود که در آن بر دفاع از جنگ متمرکز شده بود، هیچ عذرخواهی نسبت به جنگ‌افروزی آمریکا نکرد، نوشت: تمرکز اوباما بر جنگ و تاکید بر ادامه آن در افغانستان همه ما را غافلگیر کرد. نیویورک تایمز درباره "عادلانه " خواندن جنگ از سوی اوباما گفت که نظر درباره اشتباه یا درست بودن این اظهارات را به عهده فیلسوفان می‌گذارد، اما اگر اوباما با ادامه جنگ در افغانستان با وجود سختی آن موافقت کرده است، نشان می‌دهد که این جنگ ضروری است. این روزنامه ادامه می‌دهد که تا زمانی که آمریکا به معیارهای جهانی و بین‌المللی و معیارهای خاص خود پایبند نیست، هرگز فرصتی برای پیروزی در این جنگ برای کاخ سفید به وجود نخواهد آمد. روزنامه آمریکایی "کریستین ساینس مانیتور " در این‌باره نوشت: منتقدان از دو حزب دموکرات که اوباما وابسته به آن است و حزب جمهوری‌خواه که مخالف دولت است، در یک چیز در این سخنرانی اتفاق نظر داشتند و آن‌ هم این بود که اوباما در این سخنرانی بلیغ و متواضعانه سخن گفت. این روزنامه با برجسته کردن نظرات افراد تایید کننده این سخنرانی از جمله "نیوت گنگریش " سخنگوی سابق کاخ سفید نوشته که گنگریت لحن آرمان‌گرایانه اوباما را ستود و تاکید کرد که صلح جز با جنگ با بدی‌ها و شر به دست نمی‌آید. المشاهد السیاسی می‌نویسد: از سوی دیگر "کال توماس " روزنامه‌نگار معروف نیز در مقاله‌ای در شبکه ماهواره‌ای فاکس نیوز به تایید تمایل شدید اوباما برای ادامه جنگ در افغانستان پرداخت و با اشاره به سازمان القاعده و جنبش طالبان گفت: نباید به دیگران اجازه دهیم که آزادی ما را از ما بگیرند و نظرات خود را بر ما تحمیل کنند. این روزنامه همچنین تحقیقی را در مورد نظرات شهروندان عرب در مورد اوباما منتشر کرده و در جریان آن اعلام کرده که بیشتر عرب‌ها در مورد صلاحیت نداشتن اوباما برای دریافت جایزه صلح نوبل متفق القول‌اند، چون وی در این مرحله کاری که شایسته این جایزه باشد، انجام نداده است، در مقابل تعداد کمی نیز گفته‌اند که این جایزه به اوباما فرصت می‌دهد که وی شایستگی خود را به اثبات برساند. روزنامه آمریکایی "واشنگتن تایمز " نیز این سخنرانی را تاکید تلویحی به ادامه جنگ دانست و نوشت که سخنرانی اوباما بر این نکته تاکید داشت که برقراری صلح بدون زور ممکن نیست، وی همچنین دخالت با زور سلاح در کشورهای دیگر را نیز توجیه کرده و گفت: ما در آمریکا سعی در تحقق امنیت و صلح در میان شهروندان و نسل‌های آینده خود داریم و می‌دانیم که این موضوع جز با تحقق امنیت و صلح برای نسل کنونی و آینده سایر کشورها امکان‌پذیر نخواهد بود. "واشنگتن پست " نیز در گزارش خود در مورد این سخنرانی، اظهارات اوباما را حماسی و ایدئولوژیک خواند و بدون توجه به مشکلات موجود در ادامه جنگ از اخلاقی بودن این جنگ سخن به میان آورد. وی در این گزارش تاکید کرد که سخنرانی اوباما در نیمه اول که در آن از جنگ عادلانه سخن می‌گفت، مورد استقبال حاضران واقع نشد، اما در نیمه دوم اظهارت خود که در مورد بستن زندان گوانتانامو و توقف استفاده از انواع شکنجه در بازجویی‌ها سخن می‌گفت، مورد استقبال و تشویق حاضران قرار گرفت. * آیا باراک اوباما شایستگی جایزه صلح نوبل را داشت؟ المشاهد السیاسی می‌افزاید: کارشناسان مسایل سیاسی با شگفتی توام با استهزاء و تحکم به این سول پاسخ داده‌اند. رئیس جمهور آمریکا با گفتمان تغییر خود توانست به کاخ سفید راه پیدا کند، اما یک سال بعد در سخنرانی دیگری سعی کرد تا تغییر دیگری در درون این تغییر ایجاد کند، وی در اظهاراتی مسموم که جز در بلاغت هیچ تفاوتی با گفتمان بوش نداشت، این موضع‌گیری خود را اعلام کرد، این موضوع نشان می‌دهد که وی پیش از اینکه شایستگی دریافت این جایزه را داشته باشد، گزینه‌های زیادی را پیش روی خود خواهد داشت. حال بدون توجه به جایزه صلح نوبل و شایستگی یا عدم کفایت اوباما برای دریافت این جایزه به این موضوع توجه کنیم که افق سال جدید در کشور افغانستان چگونه است؟ به نوشته این هفته‌نامه عربی برنامه جدید آمریکا به احتمال قوی پیشگیرانه خواهد بود، چون طالبان اعلام کرده است که سال 2010 سالی است که این جنبش تسلط کامل خود را بر افغانستان به دست خواهد آورد و "حامد کرزی " رئیس جمهور این کشور را خلع خواهد کرد. نشانه‌های این تصمیم نیز در همین اواخر به چشم می‌خورد و ماهیانه بیش از 600 حمله از سوی این عناصر علیه نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان به اجرا در می‌آید، البته این علاوه بر عملیات‌هایی است که علیه نیروهای امنیتی افغان اجرا می‌شود. بنا به اعتقاد کارشناسان، طالبان بر جنوب افغانستان متمرکز شده است، بر اساس طرح طالبان آن‌ها قصد دارند ابتدا بر بخش‌های جنوبی کشور مسلط شوند و سپس این تسلط را به سایر بخش‌ها و مناطق افغانستان نیز تسری دهند. گفته می‌شود که عناصر طالبان هم اکنون بیش از 50 هزار مبارز را به رهبری "ملا محمد عمر " سازماندهی کرده‌اند و الان در حال جذب نیروهای بیشتری هستند، آن‌ها این نیروها را در کوهستان‌های صعب‌العبور آموزش می‌دهند و برای جذب آن‌ها از یک سو از خشم مردم افغانستان از کرزی و از سوی دیگر خشم آن‌ها از آمریکایی‌ها که حملات آن‌ها کشته‌های زیادی را در میان شهروندان افغانی ایجاد کرده است، استفاده می‌کنند. بنا بر این مقاله گزارش‌های امنیتی نشان می‌دهد که مردم جنوب افغانستان به علت شیوع فساد اداری از تعامل با دولت و ادارات دولتی در این منطقه دست برداشته و برای حل مشکلات خود به سوی طالبان می‌گروند.