یک روزنامه سوئیسی با نگاهی بر اولین سال ناموفق ریاست جمهوری اوباما، سالی سخت تر را در پیش روی وی پیش بینی کرده و به اصطلاح قدرتمندترین مرد جهان را بدون حمایت قدرتهای نو ظهور در حل مسائل جهانی مستاصل دانست. روزنامه سوئیسی "تاگس انسایگر" در تحلیلی در این باره با اشاره به شعار معروف اوباما در دوره یک ساله ریاست جمهوری اش مبنی بر اینکه "ما می توانیم" نوشت : وعده هایی که اوباما با خود به کاخ سفید آورد دو پهلو، گنگ، دهن پرکن و ظاهرا بدون مرز بودند. در ادامه آمده است : اولین رئیس جمهوری سیاه آمریکا به کندی دوم معروف شده بود که نیمی از آمریکا و بیش از آن در اروپا از حضور وی به جوش و خروش درآمده بودند. این روزنامه سوئیسی با تاکید بر اینکه انتظارات بالا از اوباما همان چیزی بود که خود وی به آن دامن زد و امروز وی را تحت فشار قرارداده و محبوبیتش را کاهش داده است، نوشت : امروز آمریکاییها عمیقا از هم جدا شده اند و سقوط رئیس جمهوری نیز شدیدتر شده است. تقریبا هفتاد درصد شهروندان آمریکایی بر اساس همه پرسی ها زمانی که اوباما در بیستم ژانویه 2009 به حکومت رسید پشت وی قرار داشتند، اما امروز بر اساس همین همه پرسیها کمتر از نیمی از آمریکاییها از وی حمایت می کنند. تاگس انسایگر همچنین نوشت : در این میان این تهدید وجود دارد که سال دوم حکومت اوباما بر کاخ سفید سخت تر از سال اول باشد چرا که مسئله و نزاعهای هسته ای با ایران همچنان ادامه دارد و در افغانستان نیز مبارزه طلبی بزرگی با طالبان آغاز شده است. بیکاری در کشور آمریکا نیز همچنان درصد بالایی دارد. در نوامبر نیز انتخابات کنگره برگزار می شود و اکثریت طرفدار اوباما در سنا در معرض خطر قرار دارد. نویسنده در ادامه با جنون آمیز توصیف کردن اولین سال ریاست جمهوری اوباما نوشت : زمانی که اوباما سوگند یاد می کرد آمریکا و دنیا با یکی از بدترین بحرانهای اقتصادی زمان خود مبارزه می کردند. البته موج شور و احساسات و خوش بینی به آینده که آمریکا را در برگرفته بود شدیدتر از ترس و نگرانی درباره این بحران بود. همه چیز ممکن و قابل دسترسی به نظر می رسید. بستن گوانتانامو، پایان جنگ عراق، هماهنگی با ایران و همچنین کره شمالی و کوبا سرو سامان دادن به مسئله آب و هوا و اصلاح وضعیت سلامت و تحصیل و مشاغل. البته وضعیت جنون آمیزانه تر شد زمانی که اوباما هنوز 11 ماه از ریاستش در کاخ سفید نگذشته بود که جایزه صلح نوبل به وی اعطاشد؛ این در حالی بود که وی دو روز پیش از آن شدت گرفتن جنگ در افغانستان را توصیه کرده بود و در سخنرانی اش در اسلو نه تنها دیگر درباره صلح نگفت، بلکه از جنگی مشروع سخن به میان آورد. نویسنده در پایان اظهار داشت : البته اوباما به خوبی می داند که برنامه های وی دچار دگرگونی های زمانی شده است ؛ از جمله صعود چین و هند و جابجا شدن وزنه های جهانی و اوباما نیز می داند که وی به شریک نیاز دارد. بدون حمایت مسکو، اروپا و پکن از دست به اصطلاح قدرتمندترین مرد جهان هم کاری بر نمی آید. دنیا تغییر پیدا کرده است و از باشگاه هفت نفره جی هفت به یک گروه جی بیست تبدیل شده است. در کنار قدرتهای قدیمی حالا چین، هند برزیل و آفریقای جنوبی هم می نشینند. البته هنوز شعار معروف اوباما یعنی ما می توانیم اعتبار دارد، اما با توجه به معیارهای جهانی و نه دیگر یکجانبه گری و تکروی.