یک هفته نامه آلمانی در گزارشی انتقادی با اشاره به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در اوکراین نوشت که سران انقلاب نارنجی در این کشور مقبولیت خود را از دست داده اند و دولت برآمده از انقلاب رنگی در این کشور دیگر کارآیی ندارد. "اشپیگل " در گزارشی با عنوان "پایان غم انگیز انقلاب نارنجی " نوشت که با گذشت 5 سال از انقلاب نارنجی مردم اوکراین در سال 2004 در اعتراض به تقلب در انتخابات ،انتخابات ریاست جمهوری در حالی امروز در این کشور برگزار می شود که سران این انقلاب مقبولیت خود در بین مردم این کشور از دست داده اند. این هفته نامه آلمانی با طرح این پرسش که آیا مردم این کشور در حال دفن رهبران قوی هستند نوشت که وقایع روی داده در کیف در 5 سال گذشته تقریبا به دست فراموشی سپرده شده اند ، زمانی که 10 ها هزار تن از مخالفان به مدت هفته ها در خیابان "خرشچاتیک " مهمترین بلوار شهر کیف در اعتراض به تقلب در انتخابات ماه نوامبر به خیابان ها ریخته بودند و اتومبیل هایی که بوق می زدند و صدای فریاد هواداران که رهبر مخالفان را به نام وی "یوشچنکو " یا "یولیا " فریاد می کردند و روسری های نارنجی بر سر داشتند و در نهایت به دنبال برگزاری 3 دوره انتخابات توانستند پیروز شوند. واقعه ای که یادآور رخدادی مشابه در پراگ در سال 1968 است. اشپیگل نوشت روسیه با حیرت و اروپا با امیدواری نسبت به آینده به انقلاب نارنجی اوکراین واکنش نشان دادند اما واقعیت این‌ است که با گذشت چندین سال از انقلاب نارنجی، اوکراین همچنان یک کشور فراموش شده است و رهبران این انقلاب که پیروزی خود را در میدان استقلال این کشور جشن گرفتند، اکنون دچار تفرقه شده اند و موسسات سیاسی این کشور 46 میلیونی دیگر کارایی ندارند. علاوه بر این دولت اکثریت خود را در پارلمان از دست داده است و وخامت اوضاع به صورتی است که وزارتخانه های دارایی و دفاع و حتی وزارت امور خارجه برای چندین ماه وزیر نداشتند و می توان گفت که کشور ورشکسته شده است و به جز تکیه بر وام های خارجی، امکان مدیریت کشور وجود ندارد. بر اساس این گزارش، رنگ نارنجی نیز اهمیت خود را از دست داد به طوریکه در مبارزات انتخاباتی این دور از انتخابات نیز از آن استفاده نمی شود و تابلوهای تبلیغی تیموشنکو که با قلب های قرمز تزئین شده اند را می توان در خیابان ها مشاهده کرد. پارچه های تبلیغاتی "ویکتور یانکوویچ " که در نتیجه انقلاب نارنجی به ریاست جمهوری رسید نیز به رنگ آبی هستند و بالاخره "ویکتور یوشنکو " نیز با تابلوهایی که در آن به مسابقات فوتبال اروپا که اوکراین و لهستان به طور مشترک در سال 2012 میزبانی آن را بر عهده دارند، اشاره شده، اقدام به تبلیغات انتخاباتی کرده است. در حال حاضر هیچ چیز بهتر از کشمکش و مجادله های موجود بین این 3 تن که زمانی رئوس یک مثلث سیاسی بودند تصویرگر بن بست سیاسی بین سیاستمداران اوکراینی نیست و این همان چیزی است که "یوری آندروخویچ " نویسنده اوکراینی از آن با عنوان "مخالفت در معبد خدایان در عصر نوین " تعبیر کرده است.