یک کارشناس مسایل بین‌الملل با اشاره به تکرار بیش از اندازه تعرض قدرت‌های جهانی به دیگر کشورها نوشت: قدرت‌های جهانی به جایی رسیده‌اند که حمله به دیگر کشورها با را بعنوان حقی برای خود دانسته و کشورهای مورد هجوم حتی نمی‌دانند در برابر این حمله چه باید بکنند. پایگاه اینترنتی "گلوبال ری‌سرچ " در مقاله‌ای به قلم "ریک روزوف " گزارش کرد: در تاریخ هفتم اکتبر 2001، کابل پایتخت افغانستان مورد حملات همه جانبه هوایی و زمینی آمریکا و انگلیس قرار گرفت. علاوه بر هواپیماهای جنگی، ناوگان دریایی آمریکا و انگلیس با استفاده از موشک‌های هدایت شونده "توماهاوک " خاک افغانستان را بمباران کردند و کمی پس از آن نیروهای ویژه آمریکایی عملیات زمینی را آغاز کردند و حمله دیگری نیز توسط ارتش دائمی و ثابت آمریکا صورت پذیرفت، بمباران هوایی و نبرد زمینی در افغانستان بیش از 8 روز به طول انجامید. این نویسنده معروف سایت خبری "گلوبال ری‌سرچ " در ادامه افزود: دولتمردان آمریکا و ناتو در نظر داشتند نیروی نظامی متجاوز از 150 هزار سرباز را به افغانستان اعزام کنند اما کشورهای عضو ناتو به تعهداتشان عمل نکردند همانطور که در سپتامبر جاری نیز تقریبا 120 هزار سرباز آمریکایی در عراق حضور داشتند و فقط عده معدودی از نیروهای نظامی دیگر اعضای ناتو آنها را همراهی می‌کردند. وزیر دفاع آمریکا "رابرت گیتس " در سخنانش اظهار داشت: باید جنگ در خاورمیانه را در اولویت برنامه‌هایمان قرار دهیم. پنتاگون باید در حالت آماده باش جنگی باشد و ما نمی‌توانیم بخاطر آینده نامشخص جنگ، دست از عملیات نظامی‌مان در خاورمیانه برداریم. برای نخستین بار در دهه‌های اخیر شاهد آن هستیم که اشخاص برجسته سیاسی در آمریکا برای دستیابی به یک هدف اساسی مشترک و مطابق با عملکرد پنتاگون با یکدیگر متحد شده‌اند. * جنگ‌افروزی انگلیس، شوروی و آمریکا در افغانستان متاسفانه در طول 10 سال گذشته دولتمردان واشنگتن و هم‌پیمانان نظامی‌شان، در اروپا و سایر نقاط جهان پایگاه‌های نظامی را بر اساس پیمان "آتلانتیک شمالی " تاسیس کرده‌اند که این امر موجب نگرانی مردم در سرتاسر جهان شده است. جنگ در کشورهای یوگسلاوی، افغانستان و عراق و عملیات نظامی در کشورهایی مانند کلمبیا، یمن، فیلیپین، ساحل عاج، سومالی، چاد، جمهوری آفریقای مرکزی و اوستیای جنوبی و ... که نسبت به جنگ‌های مذکور از اهمیت پایین‌تری برخوردارند به حق قانونی و انحصاری آمریکا و اعضای ناتو مبدل شده است، آنقدر که بسیاری از کشورها فراموش کرده‌اند در مقابل حمله یک کشور غیرغربی چه واکنشی نشان دهند؟ نویسنده مقاله یادآور شد: 30 سال قبل و در تاریخ 24 دسامبر اولین گروه از نیروهای نظامی شوروی وارد خاک افغانستان شدند تا با شورشی که تحت حمایت دولت آمریکا در پاکستان به پا شده بود، مقابله کنند و در روزهای پایانی همان سال تعداد نفرات ارتش شوروی در افعانستان به 50 هزار سرباز رسید. در سال 1839 افغانستان مورد تهاجم ارتش 21 هزار نفری انگلیس که شامل سربازان انگلیسی و نیروهای مستعمراتی هندوستان بودند، قرار گرفت و دولت انگلیس در سال 1878 برای کاهش قدرت روسیه در افغانستان نیروهای نظامی‌اش را در این منطقه دو برابر کرد. در 23 ژانویه سال 1980 رئیس جمهور آمریکا "جیمز ارل کارتر " (جیمی کارتر) در آخرین سخنرانی سالانه‌اش قبل از آغاز به کار کنگره آمریکا با اشاره به حمله شوروی به افغانستان افزود: این تهاجم تهدیدی جدی برای صلح جهانی است. از 15 می 1988 که ارتش شوروی شروع به خارج کردن نیروهایش از خاک افغانستان کرد تا 15 فوریه 1989 که کلیه نیروهایش را به شوروی بازگردانده بود بیشترین نیروی نظامی ارتش شوروی که در افغانستان مستقر بودند در حدود 100 هزار نفر بود. ریاست جمهوری آمریکا "باراک اوباما " در یکم دسامبر 2009 اعلام کرد علاوه بر 68 هزار سرباز آمریکایی مستقر در خاک افغانستان، 30 هزار نیروی نظامی جدید نیز به افغانستان اعزام خواهند شد و دو روز بعد رابرت گیتس به کنگره آمریکا گفت که نیروهای پشتیبانی که به افغانستان خواهیم فرستاد دست‌کم 33 هزار نفر برآورد شده‌اند. به عبارت دیگر تعداد سربازان آمریکایی در افغانستان به بیش از 100 هزار نفر خواهد رسید. در 25 نوامبر سخنگوی کاخ سفید "رابرت گیبس " با اشاره به حضور 9 ساله نیروهای نظامی آمریکا در افغانستان به مردم آمریکا این اطمینان را داد که به زودی نیروهای نظامی آمریکایی به کشور باز خواهند گشت و دولت آمریکا قصد ندارد سربازانش را تا 8 یا 9 سال دیگر در افغانستان نگه دارد. با توجه به لحن گفتار رابرت گیبس، این سوال در ذهن مخاطب ایجاد می‌شود که آیا این امکان وجود دارد که جنگ در افغانستان تا سال 2017 به طول بیانجامد؟ طولانی‌ترین جنگی که تا به امروز در تاریخ آمریکا به ثبت رسیده است، جنگ در ویتنام است. مشاوران نظامی آمریکا که از اواخر سال 1950 در ویتنام بودند عملیات مخفی‌شان را تا اوایل سال 1960 ادامه دادند اما در سال 1965، پس از واقعه "خلیج تانکین " که ارتش ویتنام به نیروی دریایی آمریکا حمله کرد پنتاگون عملیات نظامی همه جانبه‌ای را در شمال و جنوب ویتنام آغاز کرد. آخرین حمله نظامی آمریکا قبل از ترک جنوب ویتنام، به سال 1972 یعنی 7 سال پس از شروع جدی درگیری میان نیروهای آمریکایی و ارتش ویتنام بر می‌گردد. این تحلیلگر غربی در ادامه با اشاره به عملکرد اتحاد جماهیر شوروی در طول دهه 80 که هیچ نیروی نظامی را از کشورهای عضو "پیمان ورشو " به افغانستان اعزام نکرد، افزود: در حال حاضر تقریبا 4500 سرباز از برخی کشورهای عضو ناتو مانند (بلغارستان، جمهوری چک، مجارستان، لهستان، رومانی، اسلواکی و آلمان) در افغانستان مستقر هستند. علاوه بر این سربازان، نیروهای نظامی نزدیک به 50 کشور جهان که عضو ناتو هستند و یا از اعضای سازمان "پیمان آتلانتیک شمالی " هستند و یا به زودی به عضویت ناتو در می‌آیند، در صحنه جنگ افغانستان-پاکستان حضور دارند. * حضور نیروهای نظامی بیش از 50 کشور جهان در خاک افغانستان جنگ‌هایی که اخیرا در یوگسلاوی، افغانستان و عراق بوقوع پیوستند و تیتر نخست خبرگزاری‌های کل دنیا را به خود اختصاص دادند به ابزاری برای قدرت گرفتن ناتو در جهان مبدل شدند. سخنرانی اخیر باراک اوباما مبنی بر اعزام نیروهای پشتیبانی به افغانستان، اتحاد اعضای ناتو را برای یک تهاجم گسترده در افغانستان مستحکم‌تر کرد و وزیر امور خارجه آمریکا "هیلاری کلینتون " و دبیرکل سازمان ناتو " آندریاس راس موسن " در نشست وزرای خارجه کشورهای عضو ناتو نهایت تلاش‌شان را کردند تا اعضای ناتو سربازان بیشتری را به افغانستان بفرستند. این تحلیلگر غربی در ادامه مقاله خود افزود: به گفته یکی از مقامات ارشد ناتو، نهایتا 25 کشور تصمیم گرفتند که برای سال آینده در حدود هفت هزار نیروی نظامی جدید را به افغانستان اعزام کنند و این دقیقا مطابق با خواسته وزیر امور خارجه آمریکاست. در اجلاس بروکسل علاوه بر وزرای خارجه اعضای ناتو، فرمانده ارشد نظامی آمریکا و ناتو "ژنرال استنلی مک‌کریستال " و وزیر امور خارجه افغانستان "رنگین دادفر سپنتا " و تعدادی از وزریران امور خارجه کشورهایی که عضو ناتو نیستند و به افغانستان نیرو اعزام کرده‌اند نیز حاضر بودند. هم اکنون 42 هزار سرباز غیرآمریکایی و 35 هزار سرباز آمریکایی تحت نظارت ناتو در افغانستان مستقر هستند و چنانچه سال آینده هفت نیروی جدید به آنها افزوده شود، حتی بدون در نظر گرفتن 33 هزار نیروی آمریکایی جدیدی که قرار است به افغانستان فرستاده شوند تعداد نیروهای نظامی ناتو در افغانستان 85 هزار نفر خواهد بود که در مقایسه با 50 هزار سربازی که در سال 1999 از 39 کشور جهان در کوزوو مستقر شدند رقم بسیار قابل توجهی است. * واکنش اعضای ناتو در زمینه اعزام نیروی نظامی جدید به افغانستان از میان کشورهای عضو پیمان ناتو اخیرا وزیر دفاع ایتالیا "ایگنازیو لا روسا " اعلام کرد ایتالیا هزار نیروی جدید به افغانستان اعزام می‌کند بنابراین تعداد سربازان ایتالیایی در افغانستان چهار هزار و 500 نفر خواهد بود که 50 درصد بیشتر از نیروهایی نظامی ایتالیایی مستقر در عراق خواهد بود. لهستان نیز علاوه بر نیروهای نظامی که در افغانستان دارد از فرستادن 700-600 سرباز جدید به افغانستان خبر داد و این بیشترین نیروی نظامی است که در تاریخ این کشور به خارج از خاک اروپا اعزام شده‌اند. انگلیس هم 500 سرباز دیگر در اختیار ناتو قرار خواهد داد که جمع کلی نیروهای انگلیسی مستقر در افغانستان را به 10 هزار سرباز خواهد رسانید. وزیر دفاع بلغارستان "نیکولای ملادنو " هفته گذشته با اشاره به احتمال افزایش نیروهای نظامی بلغارستان در افغانستان تصریح کرد: ممکن است ما برخی از هزینه‌های مربوط به ارتش‌مان را کاهش دهیم اما همیشه بودجه مورد نیاز برای اعزام نیروهای نظامی‌مان به خارج از کشور را داریم. این در حالی است که 3 روز قبل نیکولای با اشاره به بحران‌های مالی موجود در جهان از کسری بودجه در نظر گرفته شده برای ارتش این کشور خبر داده بود اما گویا تعهداتی که پیوستن به ناتو ایجاد می‌کند مقدم بر همه چیز است. واشنگتن در آوریل گذشته، کرواسی را تحت فشار گذاشت تا نیروی نظامی بیشتری را به افغانستان اعزام کند. نخست وزیر کرواسی نیز در واکنش به اظهارنظر مقامات آمریکایی اعلام کرد که کرواسی به عنوان یکی از اعضای ناتو به تعهداتش عمل می‌کند. وزیر دفاع جمهوری چک "مارتین بارتاک " نیز پس از سخنرانی اخیر باراک اوباما مبنی بر اعزام نیروی نظامی جدید به افغانستان با تهدید پارلمان این کشور اظهار داشت: جمهوری چک باید به متحدانش توضیح دهد که چرا نمی‌خواهد نیروی نظامی‌اش را در افغانستان تقویت کند در حالی که اسلواکی و انگلیس توان نظامی‌شان را در افغانستان افزایش داده‌اند. در ضمن اسلواکی نیز اعلام کرده است که نیروهای نظامی‌اش را در افغانستان دو برابر خواهد کرد. بنا به گفته پارلمان آلمان تا سال آینده تعداد نیروهای نظامی این کشور در افغانستان به چهار هزار و 500 نفر خواهد رسید. اگر چه بر اساس مذاکراتی که در تاریخ 28 ژانویه در لندن صورت پذیرفت آلمانی‌ها توافق کرده بودند که نیروهای نظامی‌شان را تا هفت هزار نفر افزایش دهند. پس از جنگ جهانی اول این اولین نبرد زمینی نیروهای مسلح آلمان است. بر اساس گزارش منتشر شده در تاریخ سوم دسامبر سفیر آمریکا در ترکیه "جیمز جفری "، دولت ترکیه را تحت فشار گذاشت تا عده مشخصی از نیروهای نظامی‌اش را به افغانستان اعزام کند و در مورد چگونگی استقرار نیروهایش در افغانستان زیاد سختگیری نکند و این بدین معناست که بر اساس پیمان ناتو آنکارا نیز باید همچون سایر هم‌پیمانانش به افغانستان نیرو اعزام کند. پس از ملاقات معاون رئیس جمهور آمریکا "جوزف بایدن " با نخست وزیر مجارستان در تاریخ چهارم دسامبر دولت مجارستان نیز متعهد شد علاوه بر 360 سربازی که در حال حاضر در افغانستان دارد، 200 نیروی نظامی دیگر را به منطقه جنگی افغانستان در جنوب آسیا بفرستد. این به این معناست که دولت مجارستان قصد دارد نیروهای نظامی‌اش را در افغانستان به میزان 60 درصد افزایش دهد. در خصوص اعزام نیروهای نظامی کشورهای عضو ناتو به افغانستان، جانشین معاون وزیر دفاع آمریکا "رابرت سیمونز " در ارمنستان حاضر شد تا از استقرار نیروهای نظامی اوکراین که برای نخستین بار است به افغانستان نیرو می‌فرستد، اطمینان حاصل کند. با اقداماتی که "رابرت سیمونز "، نخستین نماینده ویژه ناتو در آسیای مرکزی و کشورهای حوزه قفقاز انجام داده است تا سال آینده نیروهای آذربایجان در افغانستان دو برابر خواهند شد و گرجستان 1000 سرباز دیگر به افغانستان اعزام خواهد کرد. * جنگ افغانستان بدترین واقعه قرن 21 نخواهد بود در طی یک مصاحبه مطبوعاتی در مرکز فرماندهی ناتو در نخستین روز اجلاس سران ناتو در خصوص جنگ افغانستان در تاریخ سوم دسامبر، دبیرکل سازمان ناتو "آندریاس راس موسن " از اقدامات اخیر امارات متحده عربی برای اعزام نیرو به افغانستان و میزبانی کنفرانس بین‌المللی پیمان ناتو-امارات متحده عربی و ارائه برنامه‌هایش در طرح همکاری استانبول در اکتبر گذشته اظهار خشنودی کرد. در حاشیه اجلاس سران ناتو که سال 2004 در ترکیه برگزار شد، طرح همکاری استانبول آغاز به کار کرد تا همکاری نظامی ناتو را با کشورهای حوزه مدیترانه‌ای (الجزایر، مصر، رژیم صهیونیستی، اردن، موریتانی، مراکش و تونس) و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس (بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی) تقویت کند. روزوف در ادامه افزوده است: در مقاله‌ای که یک خبرگزاری نظامی آمریکایی در تاریخ سوم دسامبر منتشر کرد، آمده است: هیئت نظارتی که هر 4 سال یکبار مسایل امنیتی را مورد بررسی قرار می‌دهند هم اکنون در پنتاگون مشغول ارزیابی پیشرفت‌های دفاعی آمریکا در طول 4 سال گذشته می‌باشند تا امنیت را به جامعه جهانی بازگردانند. این تحلیلگر غربی در پایان یادآور شده است: علیرغم ادعای باراک اوباما، جنگی که 8 سال پیش در افغانستان آغاز شده است نه تنها تا پایان سال 2011 پایان نخواهد پذیرفت بلکه پاکستان را نیز فرا می‌گیرد و تا آسیای مرکزی و ایران پیش می‌رود. بحران اساسی که جهان با آن روبه‌روست جنگ در جنوب آسیا نیست بلکه جنگ‌هایی است که ابرقدرت‌ها در سرتاسر جهان به راه انداخته‌اند و حمله نظامی به تمامی کشورها را حق مسلم خود می‌دانند. بنابراین اگر جامعه بین‌المللی به جنگ در افغانستان خاتمه ندهد، جنگ در افغانستان آخرین رویداد قرن حاضر نخواهد بود و جامعه جهانی شرایطی بدتر از این را تجربه خواهد کرد.