موسسه دولتی آژانس آمریکائی برای توسعه بین‌الملل به ظاهر فعالیتش برای توسعه و از میان برداشتن فقر است، اما از شروع جنگ سرد و بخصوص پس از 11 سپتامبر به گونه‌ای عمل می‌کند که آمریکا را به عنوان بک مرکز خیریه معرفی می‌نماید. پس از اینکه دشمنان نظام نتوانستند از طریق سخت، انقلاب اسلامی را از میان بردارند، به این نتیجه رسیدند که راه‌های نرم را برای براندازی مورد آزمایش قرار دهند. در نوشتار ذیل به معرفی مهمترین مؤسسات آمریکایی که درباره براندازی نرم فعالیت دارند، می‌پردازیم: موسسه بزرگ دیگری که در زمینه براندازی نرم فعال است، موسسه دولتی آژانس آمریکائی برای توسعه بین‌الملل است. این موسسه به ظاهر فعالیتش برای توسعه و از میان برداشتن فقر است، اما از شروع جنگ سرد و بخصوص پس از 11 سپتامبر به گونه‌ای عمل می‌کند که آمریکا را به عنوان بک مرکز خیریه معرفی می‌نماید. این موسسه بودجه‌ای معادل 10 میلیون دلار به ایران اختصاص داده که در یک مناقصه بین موسسات غیرآمریکایی تقسیم کرده است.اعضای هیئت مدیره این موسسه همگی از دولتی‌های آمریکا می‌باشد. موسسه دیگری بنام مرکز بین المللی وودرو ویلسون نیز وجود دارد که وابسته به دانشگاه پرینستون است و بودجه خود را از دولت آمریکا می‌گیرد. این مرکز وظیفه‌اش عملیاتی کردن ایده‌های مربوط به سیاست خارجی یا آوردن ایده‌های نو برای سیاست خارجی آمریکاست. رئیس مرکز فردی بنام "لی همیلتون " است که سابقه امنیتی نیز دارد. او رئیس بررسی ماجرای 11 سپتامبر است. هاله اسفندیاری رئیس بخش خاورمیانه این موسسه است که بسیاری از ایرانی‌ها را برای سخنرانی در این موسسه دعوت می‌کند. عباس میلانی نیز رابطه خوبی با این بخش دارد. موسسه دیگر بنام (WMD) به ریاست لری دایمند وجود دارد که تمرکز آن شبکه سازی در دیگر کشورهاست. علاوه بر این چند موسسه دیگر در کانادا وجود دارند که کمتر کسی پیرامون آنها تحقیق کرده که یکی از آنها بنام مرکز " مانک " وابسته به دانشگاه تورنتو است که جهانبگلو نیز در آن فعال بوده است. شخصی بنام محمد توکلی از اساتید این دانشگاه و رئیس دپارتمان تاریخ این دانشگاه در موسسه مانک فعالیت داشته است. افرادی مانند هوشنگ حسن یاری و خانم کمپل که در ظاهر روزنامه‌نگار است در کنفرانس این موسسه پیرامون ایران صحبت‌هایی داشتند. موسسه دیگری بنام مرکز بهائیان وجود دارد که تمرکزش بر بهائیان است و نزدیک به لابی‌های اسرائیل در کاناداست. پیرامون کتبی که در غرب در مورد جامعه ایرانی به نگارش در می‌آید، نیز باید گفت که این کتاب‌ها ویژگی‌های مشترک دارند. اولاً نویسنده تمامی آنها زنان هستند. دوماً نوع کار همه آنها حالت خاطره‌ای دارد و بصورت ساده به نگارش درآمده‌اند و می‌تواند با تمامی افراد رابطه برقرار کند. سوماً این کتاب‌ها به زبان‌های گوناگون ترجمه شده و نکته مهم‌تر اینکه داستان همه این کتاب‌ها یک روایت کاملاً شبیه به یکدیگر را دنبال می‌کند. در این کتاب‌ها داستان به گونه‌ای روایت می‌شود که گویی زنان رنگین پوست توسط مردان رنگین پوست به اسارت گرفته شده‌اند و این وظیفه مردان سفیدپوست است که آنان را آزاد کنند. خاطرات افرادی همچون آذر نفیسی، شیرین عبادی و . . . به همین سبک نگارش شده است. نویسنده خاطرات شیرین عبادی شخصی است به نام آزاده معاونین. او کتاب دیگر بنام "جهاد روژه لب " دارد که در آن پیرامون مبارزه و جنگ بانوان شمال شهری که کمتر اعتقادات مذهبی دارند با نظام جمهوری اسلامی سخن می‌گوید. وی ابزار این افراد را عقب دادن روسری و استفاده از روژه لب می‌داند. کتاب دیگری که خیلی معروف شد و فیلمی هم از داستان آن ساخته شد، پرسپولیس است که داستان مرجان ساتراپی است. وی در فرانسه زندگی می‌کند. وقتی این کتاب به زنان انگلیسی ترجمه شد، بسیار مورد استقبال قرار گرفت. در این کتاب سیاه نمایی زیادی علیه ایران صورت گرفته و حتی در قسمتی که به توضیح جنگ ایران و عراق می‌رسد، به گونه‌ای فضا را ترسیم می‌کند که اولاً گویی آغازگر جنگ ایران بوده است و به هیچ وجه از واژه دفاع استفاده نمی‌کند و ثانیاً به گونه‌ایی تصویرسازی شده که افراد کمی در جنگ حضور داشته‌اند و تنها افراد کمتر از 15 سال به جبهه می‌رفتند تا حکومت ایران پایدار بماند. نکته مهم اینکه استیون اسپیلبرگ کارگردان آمریکایی که شدیداً به اسرائیل علاقمند است، از این کتاب خوشش می‌آید و در قالب شرکت فیلم سازی با ساتراپی مذاکراتی انجام می‌دهد و تمام حقوق آن را خریداری می‌کند. این شرکت انیمیشن بلندی از کتاب تهیه می‌کند که ساتراپی بخش اعظم کار هنری فیلم را انجام می‌دهد و توسط کشور فرانسه و بنام این کشور به جایزه اسکار می‌رود. جالب اینکه فیلمی به اسکار می‌رود که اصلاً در مورد فرانسه و اروپا نیست و حداقل توسط یک فرانسوی هم ساخته نشده است. تمام این کتاب‌ها به گونه‌ای است که نجات زنان رنگین پوست از دست مردان رنگین پوست توسط مردان سفید پوست صورت می‌گیرد و هدف نهایی این متون آماده کردن افکار عمومی آمریکا و دنیا برای حمله کشور مخالف خود است. غرب همیشه تلاش کرده با ارائه تصاویر خاص از کشورهایی مانند کره شمالی، ایران و . . . صحنه‌هایی که تنها وجه نظامی دارد، مثل رژه نظامی در مقابل رهبران کشورها را به مردم خود نشان دهد.(سیاه نمایی در مورد کشورهای مخالف) موسسه دیگری نیز به نام کارل سنتر فعالیت دارد که تحت پوشش دانشگاه هاروارد است. رئیس این موسسه جزو کسانی بود که توسط جهانبگلو در جلسات سخنرانی اش در خانه هنرمندان به ایران دعوت شده است. این فرد متخصص و تئوریسین شکنجه و کار اصلی‌اش در این موسسه (کارپرداز حقوق بشر) توجیه شکنجه‌های آمریکا پس از 11 سپتامبر است. این در حالی است که مهرانگیزکار و فاطمه حقیقت جو در این موسسه چند وقتی میهمان بودند. موسساتی نیز خارج از کشور آمریکا و بخصوص در هلند فعال هستند که بودجه این موسسات در آخر از پول‌های مالیاتی مردم هلند تامین می‌شود.به خصوص مالیاتی که از شرکت‌های نفتی دریافت می‌شود. آمریکا برای اینکه رابطه با ایران و موسسات تابعه آن را تحریم کرده به همین دلیل از طریق موسسات و دولت‌های دیگر پول‌هایی که برای براندازی را تصویب می‌کند را به موسسات ایرانی تزریق می‌کند. برای نمونه موسسه هلندی بنام ( خط مقدم ) از NED بودجه می‌گیرد و از افرادی همچون فریبا مهاجر، سوسن طهماسبی، نوشین احمدی خراسانی و افراد دیگری که در کمپین یک میلیون امضاء‌ توسط دولت ایران دستگیر شدند، به شدت دفاع می‌کند. نکته جالب اینکه اعضای مرکز خط مقدم به راحتی در ایران رفت و آمد دارند.