یک تحلیلگر آمریکایی گفت: آمریکایی‏ها به طالبان باج می‏دهند تا مسیرهای تدارکاتی آنها برای جنگ با همین طالبان از گزند آنها مصون بماند. پایگاه اینترنتی "گلوبال ریسرچ " (Global Reasearch) در گزارشی به قلم "شروود راس " (Sherwood Ross)، روزنامه‏نگار و تحلیلگر آمریکایی نوشت: پس از اعزام 21 هزار نیرو به افغانستان که گفته می‏شود برای جلوگیری از شکست قریب‏الوقوع نیروهای آمریکایی در این کشور به افغانستان اعزام شدند، "باراک اوباما " قرار است به مردم آمریکا بگوید که چرا قصد دارد 35 هزار نیروی دیگر نیز به این کشور اعزام کند. با اعزام این 35 هزار نیرو به افغانستان، تعداد نیروهای آمریکایی در این کشور از مرز 100 هزار تن خواهد گذشت. این روزنامه‏نگار آمریکایی افزود: علی‏رغم عدم تمایل کشورهای اروپایی، واشنگتن در حال فشار وارد کردن بر متحدان خود در ناتو جهت افزایش نیروهایشان در افغانستان است. به گزارش نیویورک تایمز در تاریخ 25 نوامبر سال جاری میلادی، ایالات متحده از ناتو خواسته است که 10 هزار نیروی دیگر به 45 هزار نیروی مستقر خود در افغانستان بیفزاید. این بدان معناست که کل تعداد نیروهای ائتلاف در افغانستان به 150 هزار تن خواهد رسید. با احتساب در حدود 70 هزار نیروی امنیتی شرکت‏های خصوصی، تعداد کل نیروهای امنیتی از مرز 200 هزار تن خواهد گذشت. "به نظر می‏رسد که افغانستان در حال تبدیل شدن به ویتنامی جدید است. " شروود راس با بیان اینکه اوباما در واقع هرگز به گزینه‏های دیپلماتیک برای اتمام جنگ در افغانستان توجهی نکرده است، اضافه کرد: از جمله شواهد عینی بر این واقعیت ادبیات جنگ‏طلبانه اوباما علیه طالبان و تقاضای وی از "رابرت گیتس " (Robert Gates) وزیر دفاع آمریکا جهت تقویت پایگاه‏های نظامی در افغانستان است. گیتس که از دولتمردان زمان بوش محسوب می‏شود، در دولت اوباما نیز بر سر کار باقی مانده است. * اوباما به منابع انرژی خاورمیانه بیش از افکار عمومی آمریکا اهمیت می‏دهد این تحلیلگر منتقد آمریکایی ادامه داد: علی‏رغم آنکه افکار عمومی آمریکا جداً خواستار خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان است، باراک اوباما - این مامور سابق سازمان سیا - به طرح درازمدت سیا مبنی بر لزوم کنترل منابع انرژی خاورمیانه پایبند بوده و بدان بیش از افکار عمومی این کشور اهمیت می‏دهد. در سال 1953 هم که مردم ایران نفت را ملی کرده و شرکت "بریتیش پترولیوم " را از کلاه‏برداری پر منفعتش محروم کردند، این آمریکا بود که در ایران کودتا به راه انداخت. اکنون نیز افغانستان از آن جهت برای آمریکا مهم است که در مسیر خطوط لوله نفت و گازی قرار دارد که آمریکا قصد دارد احداث کند وگرنه باقی دلایل ذکر شده توسط اوباما تنها بهانه‏هایی بی‏ارزشند. این روزنامه‏نگار آمریکایی به نقل از "بیل بلوم " Bill Blum در گزارش "ضد امپراطوری " می‏نویسد: شرکت نفتی آمریکایی "یونوکال " (Unocal) در تگزاس با مقامات طالبان در خصوص احداث خط لوله مذاکره کرده بود ... این مذاکرات با آگاهی کامل دولت بیل کلینتون بوده و تا سال 2000 یا 2001 نیز ادامه داشته است. "پل کرایگ رابرتس " (Paul Craig Roberts) نیز در همین راستا می‏نویسد که عملیات نظامی در افغانستان با هدف کنترل بر منابع گاز ازبکستان و ترکمنستان به انجام رسیده است. رابرتس این مطلب را چنین توضیح داده است: آمریکایی‏ها به خط لوله‏ای نیاز داشتند که ایران و روسیه را دور زده و از افغانستان عبور کند. برای رسیدن به چنین هدفی، حمله به افغانستان ضروری بود اما برای توجیه این حمله، به افکار عمومی ناآگاه آمریکا گفته شد که این حمله در قبال واقعه 11 سپتامبر انجام شده و هدف از آن دور کردن خطر تروریسم است و البته افکار عمومی ناآگاه نیز این توجیه را باور کردند. این جنگ برای حفاظت از خط لوله مذکور به راه افتاده است. این جنگ، جنگ پول است، جنگ انرژی است، نه جنگ دموکراسی. بنابر گزارش فوق، اوباما قول داده است که این هفته کاری را که 8 سال پیش آغاز شده به اتمام رساند. اما لیبرال دموکرات‏های آمریکا با این تدبیر وی مخالفند چرا که افزایش نیرو در افغانستان می‏تواند تا سالانه 75 میلیارد دلار هزینه برای آمریکا به بار آورد. اوباما از جنگ افغانستان با عبارات مربوط به کسب و کار سخن می‏گوید. انگار که او رئیس یک شرکت خصوصی است که قصد دارد برای انجام کاری کارگران خود را به افغانستان اعزام کند، انگار نه انگار که وی در حال ادامه دادن جنگ غیرقانونی شروع شده توسط بوش است! شروود راس تصریح کرد: در واقع تنها گزینه‏ای که در خصوص افغانستان به ذهن اوباما رسید، افزایش نیرو و شدت بخشیدن به عملیات جنگی بود. در گزارشی که در دسامبر سال 2008 توسط واشنگتن پست منتشر شد، نوشته شده بود که رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا در یک پایگاه هوایی در قندهار اظهار داشته است که ایالات متحده در حال انجام تعهدات خود در قبال افغانستان است، انجام این تعهد مدت زمان نسبتا زیادی لازم خواهد داشت. " این سخنان گیتس در توجیه هزینه 300 میلیون دلاری ساخت تجهیزات لازم برای تنها یک پایگاه 1500 نفری در افغانستان است. طبعا اگر اوباما قرار بود ماموریت آمریکا را در افغانستان به پایان رساند، گیتس در آن زمان از تعهد طولانی مدت آمریکا سخن نمی‏گفت. * باج‏دهی آمریکا به شورشیان افغان برای محفوظ ماندن مسیرهای تدارکاتی! در ماه ژانویه یکی از گزارش‏های منتشر شده توسط وزارت دفاع بیان داشت: ساختن یک دولت کارآمد و مستقل در افغانستان، پروسه‏ای طولانی مدت است که حداقل چند دهه ادامه خواهد داشت. از آنجا که آمریکایی‏ها مجبورند برای محافظت از مسیرهای تدارکات خود به عده خاصی از شورشیان افغان پول پرداخت کنند، روشن است که فاصله بسیار زیادی با شکست طالبان دارند. در عملیات لجستیکی آمریکا در افغانستان، پرداخت پول به همان شورشیانی که آمریکا برای جنگ با آنها به افغانستان پای گذاشته است، حقیقتی پذیرفته شده است. در واقع به قول یکی از نیروهای اجرایی آمریکا در افغانستان، ارتش آمریکا به طالبان پول می‏دهد تا طالبان ایشان را هدف قرار ندهند. این پول، پول وزارت دفاع آمریکاست. این روزنامه‏نگار آمریکایی افزود: به هر حال، اوباما قصد دارد تا جنگ در منطقه زرخیز خاورمیانه را ادامه دهد. اوباما مشخصا آزادیخواه نیست، ترقی‏خواه هم نیست. او یک مرتجع است که در حال پیش بردن سیاست‏های نظامی‏گری تدوین شده توسط بوش و چنی است. او حامی سیا بوده و قصد دارد بودجه محلی پنتاگون را نیز افزایش دهد. وی همچنین در حال توسعه دادن جنگ غیرقانونی افغانستان به پاکستان است. با فهم این نکات می‏توان سایر ابعاد سیاست‏های اوباما را درک کرد. اوباما طرح ربودن مخالفین را که بوش اجازه آن را صادر کرده بود نیز ملغی نکرده است. وی همچنین با محاکمه و تعقیب شکنجه‏گران سازمان سیا نیز مخالفت می‏کند. اوباما از امضای معاهده منع استفاده از مین‏های زمینی نیز خودداری می‏کند و ... . شروود راس با اشاره به حمایت صنایع نظامی آمریکا از توسعه جنگ در افغانستان تصریح کرد: در حالی که سایر زمینه‏های شغلی با کمبود سرمایه‏گذاری مواجه‏اند، این صنایع نظامی سالانه 700 میلیارد دلار قرارداد از این طریق بدست می‏آورند. این در حالی است که کشتار با اسلحه کمری در ادارات و مدارس آمریکا به امری عادی بدل شده، کارآفرینان از وام محروم بوده و وال استریت در حال غارت خزانه آمریکاست. در واقع اوباما آمریکای ابرقدرت را همچون یک کشور جهان سومی اداره می‏کند! این تحلیلگر مخالف نظامی‏گری آمریکا افزود: در تمام مباحثی که در خصوص افزایش نیروهای نظامی در واشنگتن تا به حال مطرح بوده است، حتی یک مورد هم دیده نشد که از افزایش رنج مردم افغانستان و پاکستان سخنی به میان آید. پل کاکس (Paul Cox) سخنگوی ائتلاف کهنه‏سربازان آمریکا هفته گذشته در اوکلند در حالی که "باربارا لی " (Barbara Lee) تنها نماینده کنگره آمریکا که با اصل تجاوز به افغانستان مخالفت کرده بود در کنارش بود، اظهار داشت: "نظامیان ما خواستار افزایش نیروها در افغانستان هستند، این در حالی است که اقتصاد آمریکا مفتضح شده، هزینه‏های خدمات درمانی سر به فلک کشیده و ما دیگر قادر به ارائه آموزش کافی برای فرزندان خود نیستیم اما به هر حال همیشه برای جنگ پول هست. " باربارا لی نیز اظهار داشت: "این برهه از تاریخ آمریکا که با مشخصه جنگ طولانی مدت شناخته می‏شود باید هر چه سریع‏تر پایان یابد. " شروود راس اضافه کرد: اروپایی‏ها هم، با وجود حمایتشان از ناتو - سازمانی که پس از پایان جنگ سرد فلسفه وجودی ندارد- با نظر لی موافقند. نیویورک تایمز به تاریخ 25 نوامبر گزارش کرد، متحدین اروپایی آمریکا همچنان نسبت به افزایش نیروها در افغانستان تردید دارند. فرانسه و آلمان به طور خاص در تلاشند تا نقش نیروهای نظامی خود در افغانستان را کاهش دهند و هر دو کشور از گسیل داشتن نیرو به جنوب افغانستان پرهیز می‏کنند. طالبان در جنوب افغانستان نفوذ زیادی دارند. در پایان این گزارش، نویسنده تصریح کرده است که اگر دموکرات‏ها در پایان دادن به جنگ موفق نشوند، شاید آمریکایی‏ها به حزب سبز روی بیاورند که معتقد به خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، کاهش بودجه پنتاگون و هزینه‏کرد بودجه در نیازهای واقعی جامعه است. در حال حاضر، رای دادن به حزب سبز تنها راه دست‏یابی به صلح به نظر می‏رسد.