مایکل مور کارگردان آمریکایی که به ساختن فیلم های جنجالی مشهور است آخرین ساخته خود را اکران نمود. وی که فیلمی همچون فارنهایت 11/9 را در کارنامه خود دارد از مشهورترین چهره های سینمای سیاسی آمریکا به شمار می رود. فیلم جدید وی به نام "سرمایه داری،داستان عشق" می باشد در آن به موضوع سرمایه داری در ایالات متحده پرداخته است. موضوعی که تا زمان رونالد ریگان سبب فخر فروشی و مباهات مردم این کشور به تمام دنیا بود. سرمایه داری در یک کلام خلاصه می شود: سود بردن به هر طریقی یعنی انسان به هر چه که می خواهد به هر وسیله ای باید برسد. مایکل مور در این فیلم مجموعه ای از موضوعات عینی را به معرض دید می گذارد که در آنها افراد بسیاری در این طرز تفکر غالب در ایالات متحده در زیر چرخ های سرمایه داری نابود شده اند. در یک سو فردی به دلیل عقب افتادن اقساط وامش که می بایست چند برابر اصل وام را می پرداخت تمام زندگیش مصادره شده است و دیگری برای سیر کردن شکمش محتاج کمک کلیساست که تمامی این امور نتیجه سوء تدبیر اقتصادی جامعه آمریکا می باشد. وی در این فیلم گام به گام بیننده را پیش می برد تا موضوع را به بحث بحران جهانی اقتصاد می رساند، بحرانی که سال گذشته گریبان گیر جهان شد. به اعتقاد مور این بحران یک شبه اتفاق نیفتاد بلکه ریشه ای دیرینه داشت. این بحران ریشه در فعالیت های بسیاری از روئسای جمهور و کسانی که اموال ملت ها را به چپاول می بردند، دارد. مایکل مور تمام فیلم های خود را به شکلی کمدی به پایان می رساند. وی به همراه کیسه ای پر از پول مقابل بانک مرکزی ایالات متحده می رود و اعلام می کند که این همه پول دیگر هیچ ارزشی ندارد. این فیلم به موضوع کمک 700 میلیارد دلاری دولت به شرکت های زیان دیده اشاره می کند که حتی این کمک بزرگ نیز فایده ای به حال شهروند آمریکایی نداشت. نکته مهم دیگری که در این فیلم به چشم می خورد سخن مور در آخر آن است که می گوید:"من هیچ افتخاری به زندگی در آمریکا نمی کنم اما از آن هم خارج نخواهم شد." پیام این فیلم این است که امپراتوری های زیادی در طول زمان نابود شدند حال این که پیش از نابودیشان بسیار محکم و استوار بر سر قدرت بودند. آیا این بحران اقتصادی آغازی بر پایان امپراتوری سرمایه داری آمریکا خواهد بود؟