به نوشته روزنامه واشنگتن پست ، یکسال قبل طالبان یک گروه شورشی ضعیف بود که گاه و بیگاه شبیخون می زد،مدارس خالی را به آتش می کشید،نامه های شبانه پخش می کرد و در مناطق روستایی جنوب حملاتی متمرکز داشت.اما امروز،این گروه یک سازمان شبه نظامی بزرگتر،مسلح تر . مطمئن تر است که قادر است حملات مستمر صورت دهد.نیروهایش تقریبا در همه استان های افغانستان فعالیت می کنند و بسیاری از بخش های اطراف پایتخت را در کنترل دارند.مبارزان این گروه به سفارت خانه ها و زندان ها حمله می کنند و به جان رئیس جمهور نیز سوء قصد می کنند،نیروهای امدادی خارجی و دهها افغان را به قتل می رسانند. این روزنامه افزود،جنبش جدید طالبان یک ساختار موازی با دولت ایجاد کرده است که شامل شورای مالی ودفاعی است و قضات و مقامات را در برخی مناطق منصوب می کند.این ساختار برای خود وب سایت و دستگاه تبلیغاتی بیست و چهار ساعته دارد که بسیار سریعتر از مقامات غربی و افغان کارها را مدیریت می کند. وحید موجدا یک مشاور سابق وزارت خارجه افغانستان در زمان حکومت طالبان در این باره می گوید،طالبان امروزی تحصیل کرده هستند و دیگر مردم را بخاطر سی دی یا نوار کاست مجازات نمی کنند.طالبان قدیمی می خواستند شریعت،امنیت و اتحاد را به افغانستان بیاورند،طالبان جدید اهداف بیشتری از جمله بیرون راندن نیروهای خارجی از کشورشان و دنیای اسلام را دنبال می کنند. واشنگتن پست نوشت،طی دو سال گذشته،جنبش طالبان تحت تاثیر افزایش نارضایتی ها از دولت کرزای تقویت شده است.دولت کرزای نتوانسته است امنیت و رفاه را به اکثر مناطق افغانستان بیاورد.عمیق شدن تنفر و انزجار مردم از آمریکا و ناتو به سبب کشتار غیرنظامیان عامل دیگر تقویت طالبان است. این روزنامه افزود،هیچکس باور نمی کند که شورشیانی که تعدادشان به ده تا پانزده هزار نفر می رسد،هم اکنون قادرند کابل را تصرف و دولت کرزای را که با بیش از یکصد و سی هزار نیروی بین المللی محافظت می شود، سرنگون کنند.اما حملات پی در پی در مناطق شهری در ماههای اخیر بویژه انفجار در سفارت هند وحمله به یک مراسم رژه که کرزای نیز در آن حضور داشت،کابل را به منطقه ای ناامن تبدیل کرده و افکار عمومی را نیز از دولت دور کرده است. مناطق حومه کابل نیز که برخی تا شش ماه قبل مناطق امن در نظر گرفته می شدند،حالا در کنترل طالبان است.اعضای طالبان کارکنان دولتی را ترور می کنند،بمب گذاری می کنند ، کامیون های باری را در جاده ها به آتش می کشند و مسافران اتوبوس ها را در جستجوی گذرنامه های خارجی و تلفن های همراه دولتی بازرسی می کنند.