وقتی جنگ آغاز شد، اسرائیلی ها گمان می کردند با مدد گرفتن از امکانات وسیع هوایی به پیروزی آسان و سریع دست پیدا کنند اما در پایان روز چهارم همان ها به آمریکایی ها یادآور شدند که امکان موفقیت در این جنگ نزدیک به صفر است. چند روز گذشته سالگرد آغاز جنگ سنگین و فراگیر رژیم صهیونیستی علیه حزب الله لبنان بود، جنگی که به شکست مفتضحانه رژیم صهیونیستی انجامید و به زعم کارشناسان آثار آن تا مدتها این رژیم را درگیر بحرانهای سیاسی ساخته و خواهد ساخت. اقدام حزب الله لبنان به درگیری نظامی با یک یگان نظامی رژیم صهیونیستی در حوالی روستای مرزی عتیا الشعب در روز 21 تیرماه، دو ماه عملیات نظامی تل آویو علیه حزب الله را به جلو انداخت و در همان حال سبب شدکه این جنگ به جای یک هفته حدود پنج هفته را به خود اختصاص دهد و نتیجه ای متفاوت از آنچه بطور مشترک صهیونیست ها و آمریکایی ها دنبال می کردند، در پی داشته باشد. وقتی جنگ آغاز شد، اسرائیلی ها گمان می کردند به اندازه لازم بر موقعیت های حزب الله اشراف اطلاعاتی دارند و می توانند با مدد گرفتن از امکانات وسیع هوایی به پیروزی آسان و سریع دست پیدا کنند ولی این انگاره در روز سوم پس از ناکامی در از میان برداشتن کادر رهبری حزب الله دگرگون شد و در غروب روز چهارم پس از آنکه ناو جنگی ساعره اسرائیل در 12 مایلی آب های ساحلی بیروت از کمر تا شد و به اعماق آب های مدیترانه فرو رفت و حداقل 35 تن از نیروهای آن کشته شدند، رنگ باخت. اسرائیلی ها در پایان روز چهارم به آمریکایی ها یادآور شدند که امکان موفقیت در این جنگ نزدیک به صفر است. آنان با مرور خاطرات دولت نظامی آریل شارون در دهه 1990 که در نهایت به فرار از لبنان در پایان این دهه منتهی گردید، به عناصر آمریکایی "کمیته مشترک هدایت عملیات" گفتند مواجهه ما با چریک هایی که به مرگ لبخند می زنند و برای شهادت لحظه شماری می کنند امکان پذیر نیست و البته آمریکایی ها بر این گفته کاندولیزا رایس وزیرخارجه پای می فشردند که: "در این عملیات عقب نشینی پیش بینی نشده است. ژنرال های آمریکایی در این جنگ، اسرائیلی ها را وادار کردند که به جای استفاده مطلق از نیروی هوایی و به جای تکیه بر محاصره دریایی باید به عملیات واقعی علیه حزب الله روی آورد. آنان معتقد بودند سیاست قدیمی اسرائیل مبنی بر "پیروزی با تکیه به رعب" در مقابل شهادت طلبان حزب الله پاسخ نمی دهد و لذا باید به میدان آمد. بر همین اساس اسرائیلی ها در روز 31 تیرماه با یک تاخیر 9 روزه، عملیات زمینی را با تکیه بر تانکهای افسانه ای "مرکاوا" آغاز کردند. ستونهای تانک نیروی زمینی که با هلی کوپترهای بسیار پیشرفته رژیم اسرائیل پشتیبانی می شدند به راه افتادند ولی به زودی با لرزیدن زمین زیر پای این تانکها و انهدام پی درپی آنان، اسرائیلی ها به وحشت افتادند و با نگرانی تحولات جنگ را مرور می کردند. 9 روز دیگر طول کشید و اسرائیلی ها جنگ را با فشار فزاینده ژنرال ها و دیپلمات های ارشد آمریکایی ادامه دادند ولی در این دوران دستاورد خاصی نداشتند. آنان از مارون الراس شروع کردند و به زودی ناچار به عقب نشینی شدند سپس متوجه نقطه شمالی مرز - الطیبه - شدند و از آنجا نیز عقب نشستند و به عتیاالشعب بازگشتند و از آنجا به منطقه ناقوره لشکر کشیدند. عملیات زیگزاگی صهیونیست ها و سپس عقب نشینی پی درپی نشان داد که اسرائیل از چریکهای حزب الله به شدت هراسان است. وقتی اسرائیلی ها در روز هیجدهم جنگ - 9 مرداد ماه - به جنایت بزرگ روی آورده و مرکز نگهداری ایتام و زنان سالخورده را در روستای قانا- واقع در حوالی صور- به نحو وحشیانه ای بمباران کردند تحلیل گران نظامی فاش کردند که نظامیان این رژیم برای واداشتن سازمانهای حقوقی بین المللی به صدور قطعنامه ای برای پایان دادن به این جنگ، به جنایت نفرت آور روی آورده اند. جنگ با شکست رژیم صهیونیستی از حزب الله به پایان رسید و در این بین آمریکایی ها، انگلیسی ها و فرانسوی ها دست به کار شدند تا با تهیه قطعنامه ای آبرومندانه اسرائیل را از بحران بیشتر نجات دهند. قطنامه 1701با چند بار تنازل از متن اصلی که توسط انگلیسی ها تهیه شده بود به تصویب رسید. در آن عملاً حزب الله لبنان بعنوان یک طرف به رسمیت شناخته شده بود و لحن نسبتاً آرامی داشت. وقتی جنگ به پایان رسید، گروه های لبنانی مخالف حزب الله- که به 14 مارس موسوم هستند- وارد میدان شدند تا با درگیر کردن حزب الله در صحنه داخلی، سیاست بدنام سازی را به نیابت از آمریکا، اسرائیل و بعضی از رژیم های عربی عملیاتی کنند. از این رو دولت سینیوره و هواداران آن بطور غیررسمی علیه حزب الله اعلام جنگ کردند. حزب الله که به هوشیاری در میان شخصیت های لبنانی شهره است به مقاومت منفی روی آورد و از ورود در درگیری های داخلی پرهیز کرد و حتی با صراحت اعلام کرد که اگر هزار نفر از ما را بکشید علیه شما دست به سلاح نمی بریم. حزب الله با فراخوان، نیروهای هوادار خود اعم از مسلمان، مسیحی و دروزی را به "اعتصام" در میدان اصلی شهر - ریاض الصلح و ساحت الشهدا- فراخواند. شیعیان و سایر هواداران لبنانی حزب الله اجتماع بزرگ خود را در 15 آبان 85 تشکیل دادند. این اجتماع 1.5میلیون نفری در روز چهلم آن به حدود 2 میلیون نفر گسترش پیدا کرد. این اعتصام تاریخی با پایمردی بی نظیر هواداران سیدحسن نصرالله تا روز صدور بیانیه پایانی اجلاس دوحه در اول خرداد 1387 یعنی 19 ماه به طول انجامید وقتی بیانیه دوحه صادر شد حزب الله- تقریباً- به همه خواسته های خود شامل تشکیل دولت وحدت ملی، ثلث ضامن کابینه، برگزاری انتخابات بر اساس رویه انتخاباتی 1960، عدم بکارگیری سلاح در مناقشات داخلی و فاصله گرفتن مخالفان منطقه ای و خارجی حزب الله از تاثیرگذاری بر تصمیم گیری در لبنان دست پیدا کرده بود از این رو بیانیه نهایی اجلاس دوحه به مثابه قطعنامه 1701 برای برونرفت محترمانه مخالفان داخلی حزب الله از بحرانی که خود آن را به وجود آورده بودند، خوانده شد. جنگ 33 روزه وقتی به پایان رسید که حزب الله لبنان دو اسیر صهیونیست را در اختیار داشت و این برای اسرائیلی ها که دائماً جنگ سنگین علیه حزب الله را با آن توجیه می کردند، بسیار سخت بود اولمرت چند روز پس از پایان جنگ اعلام کرد که حاضر به باج دادن نیست و نمی خواهد با گفت وگو با حزب الله، قوی ترین گروه ضداسرائیلی عرب را به رسمیت بشناسد. از این سخنان اولمرت زمان زیادی نگذشت که خبر مذاکرات محرمانه تل آویو و حزب الله با وساطت نماینده دبیرکل سازمان ملل به بیرون درز کرد و البته اولین بار در نشریه اسرائیلی جزورالم پست به چاپ رسید. در این روند حزب الله لبنان خواسته های خود را به روی میز مذاکره گذاشت که این موارد را شامل می شد 1- آزادسازی 5 اسیر لبنانی شامل سمیر قنطار قدیمی ترین زندانی در بند رژیم صهیونیستی و دو شهروند لبنانی که در جنگ 33 روزه به اسارت اسرائیل در آمده بودند. 2- روشن کردن سرنوشت 4 دیپلمات اسیر ایرانی که در سال 1361 توسط فالانژهای لبنانی ربوده شده و به نظامیان اسرائیلی تحویل داده بودند . 3- ارائه نقشه مناطق مین گذاری شده جنوب لبنان 4- آزادی حداقل 200 اسیر عرب که اکثر آنان را فلسطینی ها تشکیل می دهند 5- رژیم صهیونیستی با تلخکامی همه خواسته های حزب الله بجز یکی از بندهای آن که به زندانیان عرب مربوط بود را پذیرفت. در مورد این بند اسرائیلی ها استدلال کردند که این موضوع مستقلا در جریان مذاکرات حماس با دولت تل آویو دنبال می شود حماس نیز از سیدحسن نصرالله خواسته بود که بحث راجع به زندانیان فلسطینی را از دستور کار مذاکرات غیرمستقیم حزب الله و رژیم صهیونیستی خارج کند. اینک اسیران حزب الله در آستانه آزادی قرار دارند و همانگونه که سیدحسن نصرالله گفته بود به زودی سمیر قنطار وارد بیروت می شود و لبنانی ها او را خواهند دید. براساس گزارش منابع رسمی مبادله اسرا در روز چهارشنبه این هفته مقارن با هفته اول جنگ رژیم صهیونیستی علیه حزب الله در سال 85 انجام می شود و بار دیگر جهان شاهد یک پیروزی بزرگ برای مقاومت ضدصهیونیستی خواهد بود. در واقع حزب الله در فاصله دو ماه دو پیروزی بزرگ را به نظاره نشسته است: پیروزی در دوحه و پیروزی در ناقوره محل تحویل گرفتن اسرای لبنانی در بند رژیم صهیونیستی. *منبع:پایگاه مجازی«مقاومت اسلامی»