امروز اولین روز سال ۲۰۰۸ میلادى و روزى مملو از وعده هاى تازه رهبران دنیا درباره ساختن آینده اى نویدبخش در سال جدید است. مطبوعات دنیا روز گذشته عمدتاً با یادآورى اتفاقات ۲۰۰۷ دفتر این سال را بستند و وارد سرفصلى دیگر از تاریخ شدند. اغلب روزنامه ها در آخرین شماره خود با عنوان «وداع با ۲۰۰۷» مهمترین رخدادهاى دنیا را در قالب گزارش و عکس انعکاس دادند. بر این اساس دفتر یک سال پر از مناقشه بحران جهانى را مرور مى کنیم. آمریکا؛ سال انتخاب هاى مهم انتخابات ۲۰۰۸ که احتمالاً پایانى بر نومحافظه کارى آمریکا خواهد بود، نشانه هایى از روى کار آمدن رهبرانى جدید دارد. هیلارى کلینتون و باراک اوباما دو دموکرات آمریکایى بالاترین بخت را براى جانشینى جورج بوش جمهوریخواه دارند. تغییرات جوى نیز موضوع دیگرى بود که در سال ۲۰۰۷ گریبان آمریکا را به عنوان یکى از مهمترین کشورهاى آلاینده زیست محیطى گرفت. واشنگتن سرانجام مجبور شد با تدابیر جهانى درباره کاهش تهدیدات زیست محیطى همراهى کند. واردات و صادرات میان چین و آمریکا جنجال دیگرى بود که دو کشور را در تقابل اقتصادى قرار داد. افزایش بهاى نفت تا مرز ۱۰۰ دلار هر بشکه، تداوم بحران هاى سیاسى جنگ عراق، جدال جمهوریخواهان و دموکرات هاى کنگره بر سر بودجه جنگى از دیگر رخدادهاى مهم و مؤثر در آمریکا بود. سال ۲۰۰۷ کلکسیونى غنى از چالش هاى مهم بین المللى دیگر است که بیان و تفسیر هر یک مستلزم بررسى پیشینه اى طولانى از آنهاست. در این سال ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه وارد فاز جدیدى از قدرت نمایى روس ها مقابل آمریکا شد. او که با پشتوانه ساختارهاى محکم سیاسى و اقتصادى کشور خود درکنفرانس امنیتى مونیخ سخن مى گفت حرکت ناتو و آمریکا به سوى مرزهاى آن کشور را شدیداً مورد انتقاد قرار داد و سرانجام به عنوان چهره برگزیده سال تایم انتخاب شد. در آمریکاى لاتین فیدل کاسترو نیز از رهبران خبرساز ۲۰۰۷ بود که خبر سلامتى و بحث جانشینى وى در کانون توجه تحلیلگران بود. او اواخر فوریه بر صفحه تلویزیون ظاهر شد و اعلام کرد قصد کناره گیرى از قدرت را ندارد. کاسترو حتى با نوشتن مقالاتى در روزنامه کوبایى گرانما بر نقش رهبرى خود تأکید کرد. رد اصلاحات پیشنهادى هوگو چاوز در همه پرسى و اتفاقات پیش از آن که منجر به تعطیلى چند ایستگاه تلویزیونى از سوى چاوز و اعتراض مخالفان وى شد برجسته ترین رشته رویدادهاى این کشور بود. بولیوى کشور اوو مورالس در روزهاى پایانى سال با بحران خودمختارى ۴ ایالت خود مواجه بود و اندکى آن سوتر، آرژانتین انتخاب کریستینا فرناندز اولین رئیس جمهور منتخب زن خود را جشن گرفت. این کشور در میان کشورهاى خبرساز دو قاره آمریکاى شمالى و جنوبى در سال ۲۰۰۷ قرار گرفت. آفریقا؛ آبستن جنگ و مناقشه آفریقاى سیاهان تقریباً مثل همیشه درگیر مناقشه هاى مداوم بود. انفجارهاى تروریستى توسط القاعده مغرب اسلامى، الجزایر و مراکش را لرزاند و رهبران سیاسى آن را با نسخه جدیدى از ترور در شمال آفریقا مواجه ساخت. ارتش اتیوپى با حمله به سومالى رهبران محاکم اسلامى را از قدرت برکنار کرد و رهبران پیشین را به قدرت بازگرداند. بحران سودان تقریباً همچنان لاینحل باقى ماند و عمر البشیر رئیس جمهور با برنامه هاى بین المللى براى این منطقه موافق نیست. طرح آمریکا براى استقرار فرماندهى جدیدى در آفریقا به نام آفریکوم چالش نفسگیر دیگرى براى این قاره بود که در سال جدید بحث هاى بیشترى درباره آن خواهد شد. اروپا؛ وداع رهبران اروپا نیز سال ۲۰۰۷ را با تکاپوى رهبرانى جدید و تازه نفس براى تغییرات معادلات این قاره آغاز کرد. انگلیس و فرانسه دو کانون حساس این تغییرات بودند. ژاک شیراک کاخ ریاست جمهورى فرانسه را براى آمدن نیکولاسارکوزى ترک کرد و جانشین وى کوشید تا قبل از هر چیزى جایگاه فرانسه را به عنوان یک متحد اروپایى مهم براى آمریکا احیا کند. سارکوزى همچنین فرانسه را بار دیگر به عنوان یک بازیگر مهم مطرح کرد. انگلیسى ها نیز به حکومت ۱۰ ساله تونى بلر نخست وزیر در خانه شماره ۱۰ خیابان داونینگ استریت پایان دادند. گوردون براون به جاى وى بر سر کار آمد و او برخلاف بلر و سارکوزى، به جاى تقویت روابط با آمریکا پاره اى از حلقه هاى ارتباطى را گسست و طرح هاى اقتصاد را بر برنامه هاى سیاسى ارجح داده است.کوزوو در پى رسیدن به استقلال راه پرپیچ و خمى را پشت سر گذارد. مارتى آهتیسارى از سوى سازمان ملل طرحى را براى استقلال مشروط این استان صربستان ارائه کرد که بلگراد و حامى آن روسیه را وادار به واکنش تند در مقابل این مسأله کرد. به نظر مى رسد که ۲۰۰۸ سال استقلال کوزوو خواهد بود زیرا غرب از جدایى آن از صربستان حمایت مى کند و از سوى دیگر رهبران و مردمان این استان تمام آرزوهاى خود را در استقلال خلاصه کرده اند. خاورمیانه؛قلب بحرانى جهان خاورمیانه نیز در ۳ محور فلسطین، عراق و لبنان خبرساز بود. موج خشونت هاى عراق در نیمه نخست سال سیر صعودى داشت که بر اثر آن آمار تلفات آمریکا بالا رفت. اما نیمه دوم سال شمار انفجارها و تلفات پائین آمد. حمله ترکیه به شمال عراق براى سرکوب پ.ک.ک رخداد دیگرى در خاورمیانه بود. لبنان با دو بحران اساسى دست و پنجه نرم کرد: ۱) مقابله ارتش با تروریست هاى فتح الاسلام در نهرالبارد که توان بسیارى از ارتش لبنان گرفت و ۲) بحران ریاست جمهورى که پس از ۱۲ بار تعویق جلسه پارلمان، براى تعیین جانشین امیل لحود هنوز رفع نشده است.فلسطین نیز چندین بار آماج حملات صهیونیست ها قرار گرفت و برق غزه از سوى اسرائیل قطع شد. کنفرانس آناپولیس که به پیشنهاد جورج بوش در آمریکا برگزار شد همانگونه که پیش بینى مى شد به دلیل انکار یا نادیده انگاشتن بسیارى از واقعیت هاى موجود درباره فلسطین نتیجه اى در بر نداشت و کنفرانس پاریس نیز که در واقع مکمل کنفرانس آناپولیس بود تنها به تقویت ابومازن پرداخت و در پى انزواى حماس برآمد.مهمترین تحول در فلسطین درگیرى فتح و حماس بود که سرانجام به کنترل کامل حماس بر غزه انجامید. آسیا؛آخرین واقعه تراژیک آسیا نیز خالى از رویدادهاى مهم نبود و کشورهاى این قاره شاهد رویدادهاى سرنوشت ساز بودند. کره شمالى به سوى خلع سلاح هسته اى حرکت کرد. این کشور توافق کرد در ازاى دریافت سوخت و برخى کمک هاى دیگر از آمریکا و سایر اعضاى مذاکرات شش جانبه، برنامه هسته اى خود در نیروگاه یونگ بیون را متوقف سازد. کره جنوبى شاهد تغییر حاکمیت بود و ژاپن پس از یک سال شینزو آبه را از مسند قدرت کنار زد و یاسوئو فوکودا را به جاى وى آورد. میانمار شاهد خیزش راهبان و شورش آنان علیه حکومت نظامیان بود که سرانجام سرکوب شد. هند به دلیل اعتراض شدید کمونیست ها از انعقاد قرارداد هسته اى با آمریکا باز ماند و نپال پس از شورش هاى چندماهه رهبران سیاسى و مردمان آن از نظام سلطنتى به سوى نظام جمهورى حرکت کرد. در افغانستان طالبان نیروى تازه یافت و بسیارى از نواحى را تحت سلطه خود درآورد. اما سرانجام موسى قلعه که مهمترین پایگاه آنان بود سقوط کرد و ضربه مهلکى بر بدنه این گروه زد. اما پاکستان هم در سطح جهانى و هم در منطقه خبرسازترین کشور دنیا بود. پرویز مشرف تحت فشار نیروهاى داخلى و اپوزیسیون لباس نظامى را از تن به در آورد و گروه هاى متعدد سیاسى براى بازگرداندن دموکراسى به این کشور در فرایندى تازه از تحولات سیاسى کشور شرکت جستند. بى نظیر بوتو و نواز شریف از تبعید بازگشتند تا قدرت مشرف را به چالش بکشند. اما در روزهاى پایانى سال بى نظیر بوتو ترور شد و تراژدى بزرگى در سال ۲۰۰۷ رقم خورد. قتل وى پاکستان را در بحرانى شدیدتر قرار داد و اکنون آشوب سیاسى جارى، کشور را به سوى اوضاع تاریک و مبهمى مى برد. به طور حتم تغییر اهرم هاى قدرت و تحول در چشم انداز سیاسى پاکستان جزو مهمترین تحولات هفته هاى آغازین ۲۰۰۸ خواهد بود.